Morgunblaðið - 16.05.2014, Blaðsíða 72

72 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. MAÍ 2014
✝ GuðmundurJónsson, bif-
vélavirkjameistari,
fæddist í Reykjavík
15. febrúar 1944.
Hann lést á heimili
sínu, Hnjúkaseli 11,
Reykjavík, 7. maí
2014.
Foreldrar hans
voru Jón Eiríksson,
f. 3. desember 1911
í Reykjavík, d. 3.
september 1986, og Níelsína
Guðmundsdóttir, f. 18. júlí 1916,
í Nýjubúð í Eyrarsveit, Snæ-
fellsnesi, d. 11. nóvember 1999.
Systkini Guðmundar eru Elísa-
bet, f. 28. nóvember 1942, Jens-
maki Haukur Sigurðsson, börn
þeirra Tinna Rut, f. 12. júlí 1992
og Sigurður, f. 29. janúar 1996.
2) Jónína, f. 28. ágúst 1969,
börn hennar Telma Sif, f. 12.
nóvember 1996 og Sæbjörn
Rafn, f. 26. janúar 1999. Barns-
faðir Steinar Ágústsson. 3)
Daníel Rafn, f. 20. júlí 1977,
sambýliskona Bergrún Lind
Jónasdóttir. Börn hans Brynja
Sól, f. 16. janúar 2000 og Saga
Lind, f. 4. mars 2005. Barns-
móðir Linda Björk Grétars-
dóttir.
Guðmundur ólst upp í
Reykjavík. Hann lærði bifvéla-
virkjun hjá H. Ben., fékk meist-
araréttindi 1973. Hann vann
alla tíð við iðn sína, lengst af
hjá Stillingu, eða þar til hann
stofnaði eigið verkstæði, Hemil,
í október 1981.
Útför Guðmundar fer fram
frá Seljakirkju í dag 16. maí
2014, og hefst athöfnin kl. 15.
ína, f. 9. mars 1946,
Ingibjörg, f. 9.
mars 1946, og Ei-
ríkur f. 8. sept-
ember 1947.
Guðmundur
kvæntist 7. október
1967 Brynju Bald-
ursdóttur, f. 24.
desember 1946.
Foreldrar hennar
voru Baldur Guð-
mundsson, útgerð-
armaður, f. 14. maí 1911, d. 14.
ágúst 1989, og Magnea Guðrún
Rafn Jónsdóttir, f. 3. mars 1923,
d. 8. júní 1981.
Börn Guðmundar og Brynju
eru 1) Magnea, f. 3. ágúst 1967,
Elsku besti pabbi minn, það
er svo sárt að þú sért farinn, þú
varst besti og yndislegasti
pabbi sem ég hefði getað óskað
mér.
Minningarnar okkar saman
eru svo góðar, alltaf varstu jafn
þolinmóður og traustur, sama
hvað gekk á. Þú kenndir mér
allt það góða sem ég kann þó
ég hafi örugglega verið mjög
krefjandi lítill strákur í uppeld-
inu, það er ekkert nema ást og
hlýja í hjartanu mínu þegar ég
hugsa til þín og þó svo við hefð-
um verið búnir að ræða saman
um allt og búa okkur undir að
svona færi er svo margt núna
sem ég hefði viljað segja þér og
þakka þér fyrir því þú varst
alltaf til staðar fyrir mig og
hafðir alltaf þinn einstaka kær-
leika og umburðarlyndi, sama
hvað gekk á.
Ég er svo þakklátur fyrir að
hafa fengið þann heiður að vera
sonur þinn, elsku, hjartans
pabbi minn og ég mun gera
mitt besta til að standa undir
því.
Þú ert mesta hetja sem ég
hef nokkurn tímann kynnst og
baráttan þín við þennan skelfi-
lega sjúkdóm var mögnuð, þú
sýndir aldrei uppgjöf eða ótta
við það sem myndi gerast og
eins og þú orðaðir það best
sjálfur þá stefndir þú einfald-
lega bara í rétta átt og tókst
því sem koma skyldi óttalaus.
Ég elska þig, pabbi minn, og
get ekki komið öllum þeim
hugsunum í orð sem ég á þér
að þakka og hvað þú gafst mér
mikið af þínu hjarta, gæti skrif-
að endalaust af minningum sem
við áttum saman en ætla frekar
að geyma þær í hjartanu mínu.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
minn, ég sakna þín svo sárt, þú
ert og verður alltaf í hjartanu
mínu og það verður að duga
þangað til við hittumst aftur.
Þinn sonur sem er ávallt svo
stoltur af því að hafa átt þig
sem pabba.
Daníel Rafn.
Elsku besti pabbi minn, nú
ertu farinn frá okkur og klár-
lega kominn í önnur verkefni.
Þú barðist hetjulega við þenna
hvimleiða vágest „krabbann“
og kvartaðir aldrei, þú varst
svo jákvæður og bjartsýnn á að
sigrast á þessu allt fram á síð-
asta dag.
Þú ætlaðir þér að vera hjá
okkur aðeins lengur. Það eru
svo margar góðar minningar
sem koma upp í hugann á
svona stundu, þú varst alltaf
svo þolinmóður og umburðar-
lyndur gagnvart öllu. Varst
aldrei reiður eða skammaðist í
okkur hvað sem á gekk. Þú hef-
ur alltaf verið svo viljugur að
gera allt fyrir alla hvenær sem
er og hvar sem er en líklega
gleymt að gera margt og mikið
fyrir þig sjálfan og safnaðir
upp verkefnum til að eiga til
góða í ellinni.
Við sem vorum búin að plana
Noregsferð fyrir ykkur, þú
vildir koma og taka út nýja
heimilið okkar og sjá hvort þú
þyrftir ekki að laga eitthvað,
pússa útihúsgögnin eða reyta
arfa i garðinum. Þér leið alltaf
svo vel þegar þú komst til okk-
ar til Noregs, gast slappað svo
vel af þar langt frá amstri
hversdagsins. Um leið og við
þökkum þér fyrir samfylgdina
og allt sem þú hefur gert fyrir
okkur, elsku besti pabbi og
tengdapabbi, með góðri von um
að þú hafir það gott þar sem þú
ert.
Megi Guð styðja og styrkja
elsku mömmu á þessum erfiðu
tímum, það er erfitt að missa
sinn besta vin og félaga til 50
ára.
Hvíl i friði, elsku besti pabbi
og tengdapabbi.
Magnea og Haukur.
Það er skrítið að hugsa til
þess að næst þegar við komum
heim í Hnjúkaselið verða ekki
allir þar til þess að taka á móti
okkur eins og vanalega.
Afi talaði alltaf um að við
ættum að njóta lífsins og gera
allt það sem okkur langaði til
að gera meðan við hefðum tök
á því. Elsku besti afi, við ætlum
sko að taka þig á orðinu og
njóta lífsins eins mikið og við
höfum tök á, eins og við töl-
uðum alltaf um.
Jákvæðari, ákveðnari, dug-
legri og þrjóskari laumusprell-
ara er ekki hægt að finna. Þú
barðist eins og hetja í gegnum
þetta allt saman og færð 1.000
rokkstig fyrir það, elsku besti
afi minn. En því miður hafði
krabbinn, eins og við kölluðum
hann, betur og tók þig alltof
snemma frá okkur. Þetta líf er
ósanngjarnt og óréttlátt og ég
held að ég átti mig ekki alveg á
þessu.
Jákvæðnin þín og ákveðnin í
gegnum þetta allt, er eitthvað
sem við munum taka með okk-
ur áfram í gegnum lífið.
Ég mun halda áfram að vera
seinisteini, og halda tímaskyn-
inu okkar á réttum stað svo
amma komi nú ekki alltof
snemma í allt.
Þú varst yndislegasti og góð-
hjartaðasti maðurinn sem virki-
lega áttir allt það besta í lífinu
skilið. Þú varst maðurinn sem
var alltaf sanngjarn, sá allt það
besta í fólki, sá sem var alltaf
að kenna okkur krökkunum
eitthvað nýtt um hluti sem við
ekki vissum um eða vildum
læra meira um og alltaf tilbú-
inn að hjálpa öllum eins mikið
og hann hafði tök á eða oftar en
ekki of mikið en hann hafði tök
á, meira að segja vængbrotna
geitungnum sem lenti á tröpp-
unum í Hnjúkaselinu.
Það að geta aldrei fengið afa
spjall aftur um allt og ekkert er
svo óraunverulegt í alla staði.
Telma og Brynja Sól halda
því fram að guð sé orðinn leið-
ur á að starfa sem guð og að afi
hafi verið besti valkosturinn til
þess að taka við af honum. Því
ætlum við að trúa.
Það er ekki til betri afi eða
bara maður en hann afi okkar
og við erum svo heppin að hafa
fengið hann sem afa. Við viljum
að við hugsum um jákvæðu
minningarnar sem við höfum
átt með honum afa, því hann
hefði ekki viljað að við sætum
öll hér grátandi og syrgjandi
yfir því að hann væri farinn frá
okkur heldur hefði hann viljað
að við fögnuðum lífinu sem
hann átti og deildi með okkur
öllum. Við erum þakklát fyrir
að hafa fengið allar þessar
minningar með honum og fjöl-
skyldunni, og þakka fyrir að við
séum öll búin að vera jafn lengi
saman og við vorum. Það eru
ekki allir jafn heppnir og við.
Við vitum að þú ert kominn á
betri stað núna og að þér líður
betur.
Við treystum á þig að fylgj-
ast með okkur öllum og minna
okkur reglulega á að njóta lífs-
ins. Þú munt alltaf eiga stóran
hluta í hjörtunum okkar allra
sem eru svo lítil og viðkvæm
akkúrat núna
Við elskum þig, afi, hvíldu í
friði.
Þín afabörn
Tinna Rut Hauksdóttir og
Sigurður Hauksson.
Elsku besti og yndislegasti
afi minn, þú varst alltaf svo já-
kvæður og barðist eins og hetja
alla leiðina, en núna er baráttu
þinni lokið og þú ert kominn á
miklu betri stað þar sem þú
vakir yfir okkur og passar okk-
ur. Ég elska þig svo mikið,
elsku afi minn, þú varst alltaf
tilbúinn að hjálpa öllum og
gera allt fyrir alla, það er bara
ekki hægt að setja það í orð
hversu góður og yndislegur
maður þú varst. Ég sakna þín
svo mikið, elsku afi minn, þú
varst og ert ennþá svo mik-
ilvægur partur af lífi mínu og
fjölskyldunnar, þú átt stóran
stað í hjörtum okkar allra og
þín verður ávallt sárt saknað,
hvíldu í friði, elsku afi minn.
Þín afastelpa,
Brynja Sól Daníelsdóttir.
Elsku bestu afi minn, þú ert
besti afi sem maður gæti átt,
þú teiknaðir alltaf með mér
þegar ég þurfti hjálp og þú
sagðir alltaf sögu með þegar þú
varst að hjálpa mér að teikna.
Þegar við fórum í Kiwanis-úti-
legur þá var alltaf gaman. Einu
sinni varst þú nammikallinn og
dreifðir namminu.
Ég á bara góðar minningar
um þig. þú ert alltaf afi minn
þótt þú sért farinn, ég mun
aldrei gleyma þér, sama hvað
gerist, þú ert rosastór partur af
hjartanu mínu og verður alltaf
stór partur af lífinu mínu, ég
mun alltaf elska þig. Ég á svo
margar góðar minningar um
þig, maður gæti aldrei gleymt
þér, þú ert svo yndislegur mað-
ur. Þín afastelpa,
Saga Lind Daníelsdóttir.
Í dag kveð ég æskuvin minn
Guðmund í hinsta sinn en
kveðjan sú er með miklum
trega.
Við Guðmundur deildum vin-
áttu í meira en sex áratugi þar
sem aldrei brá skugga á, fyrstu
árunum í Vesturbænum í Kamp
Knox þar sem allt hverfið var
einn leikvöllur fyrir allan þann
skara af krökkum sem þar bjó.
Leikir okkar strákanna ein-
kenndust eins og oftast af bar-
dagaleikjum, hjólatúrum og
uppátækjum sem oftast fengu
góðan endi, skrámur og minni
háttar meiðsl voru strokin burt
með hundasúrum og njóla.
Þetta voru góð ár við ærsl og
margskonar uppgötvanir og við
krakkarnir í hverfinu samheld-
inn og góður hópur sem enn
hittist á góðum stundum.
Síðar flytja fjölskyldur okkar
á Réttarholtsveginn og búum
við vinirnir í sömu raðhúsa-
lengjunni. Þar verður til alveg
nýr heimur, stærri og örlítið
flóknari en samt svo spennandi
fyrir stráka sem keppast við að
verða fullorðnir.
Nú voru það skellinöðrurnar
sem áttu hug okkar Guðmund-
ar, við á útopnu um allt hverfið
og miklu lengra en það. Þessi
stórmerkilegu farartæki voru
líf okkar og yndi, alltaf stíf-
pússuð og flott, hávaðinn eins
og fallegasta músík og við ridd-
arar götunnar.
Við byggðum meira að segja
vandaðan vinnuskúr þar sem
farartækin áttu að eiga sama-
stað fyrir viðgerðir og bón og
áttum við bara eftir að opna
hann formlega þegar starfs-
menn borgarinnar mættu á
svæðið með stórar teikningar
og framtíðarplön sem báru nöfn
eins og borgarskipulag og
framtíðar vegalagning. Skúrinn
var látinn fjúka og eftir stóðum
við kapparnir dálítið hnípnir.
En ungir menn láta svona
smámuni ekki slá sig út af lag-
inu heldur ákváðum við að fara
í viku ferðalag á skellinöðrun-
um vestur í Eyrarsveit til ætt-
menna Guðmundar. Það sóma-
fólk tók vel á móti okkur og við
áttum þar afar góða daga við
veiðiskap, berjatínslu og nátt-
úruskoðun. Ferðalagið var eitt
ævintýri sem við töluðum oft
um og gerði sú reynsla okkur
örugglega að betri mönnum.
Svo komu bílarnir til skjal-
anna með öllu því sem þeim til-
heyrir og þar var minn maður á
heimavelli þar sem hann lærði
bifvélavirkjun og kunni skil á
flóknu gangverki bílsins. Það er
ekki ofsögum sagt að Guð-
mundur var vinnusamur, hand-
laginn og mikill atorkumaður.
Vinnuþjarkur á kannski betur
við því hann var stöðugt að og
gott var að koma á verkstæði
Hemils og fá úrlausn sinna
mála.
Þegar við vorum orðnir ráð-
settir menn lágu leiðir okkar
saman í Kiwanisklúbbnum
Jörfa en sá félagsskapur gerir
góða menn betri. Þar höfum við
starfað saman í frábærum hópi
í hartnær 40 ár og nú er skarð
fyrir skildi. Jörfi hefur misst
öflugan liðsmann en hans verð-
ur minnst um ókomin ár.
Þú ert kært kvaddur gamli
góði vin.
Elsku Brynju, Magneu, Jón-
ínu og Daníel, systkinum Guð-
mundar og fjölskyldunni allri
sendum við Ásta innilegustu
samúðarkveðjur.
Ævar Breiðfjörð.
Að fá tilkynningu í síma um
andlát góðs vinar og félaga er
alltaf áfall. Jafnvel þótt vitað
hafi verið um skeið að hverju
stefndi.
Þegar sú er staðreyndin að
hann Guðmundur svili minn er
látinn leitar hugurinn til baka
til allra þeirra ótal gleðistunda
sem við áttum saman með fjöl-
skyldum okkar og vinum.
Hjálpsemi hans var einstök og
hvar sem hann fór vildi hann
leggja hönd á plóg ef það mætti
verða einhverjum til góðs.
Hann taldi ekki eftir sér að
hjálpa fólki við nánast hvað
sem er og jafnvel smæstu dýr
fengu sinn skerf af hlýju hans.
Undir það tækju með mér
köngulærnar í garðinum í
Hnjúkaselinu ef þær gætu, svo
ekki sé minnst á kettina sem
athvarf fengu í bílskúrnum
heima.
Minnisstæðar eru ferðir sem
við fórum saman innanlands og
utan. Þegar við hittumst með
gönguhópnum okkar var tæki-
færið oft notað til að ferðast.
Þannig var Tröllaskaginn fín-
kembdur sem og Vestfirðirnir.
Þau Brynja ferðuðust alltaf í
„Hilton“, bláa húsbílnum sem
hann hafði innréttað á þann
hátt sem honum einum var lag-
ið.
Við Halldóra hins vegar með
aftanívagn sem sjaldnast fékk
sömu umhirðu og natni og sá
blái. Enda reyndist vestfirski
holuþjóðvegurinn vagninum of-
viða og braut hann niður. Þá
kom sér vel rólyndi og verk-
lagni Guðmundar.
Þegar mín fyrsta hugsun var
að panta kranabíl til að flytja
vagninn á ruslahaugana lagðist
Guðmundur á veginn, kíkti
undir vagninn og spurði hvort
Guðmundur
Jónsson
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SAMÚEL FRIÐLEIFSSON,
Birkiteig 35,
Keflavík,
lést sunnudaginn 4. maí á Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fjölskyldan þakkar samúð og vinarhug.
Erna Hákonardóttir,
Hákon Örn Matthíasson, Hildur Guðrún Hákonardóttir,
Ingibjörg Samúelsdóttir, Guðmundur Óli Jónsson,
Karl Samúelsson, Svanfríður Guðrún Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANNA MARGRÉT CORTES,
Silfurteigi 6,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 12. maí, verður jarðsungin frá
Laugarneskirkju miðvikudaginn 21. maí kl. 13.00.
Björg Cortes Stefánsdóttir, Halldór I. Elíasson,
Steinunn Guðbjörg Stefánsdóttir,
Stefán Valdimar Halldórsson,
Anna Margrét Halldórsdóttir, Haraldur Darri Þorvaldsson,
Steinar Ingimar Halldórsson, Xue Li,
Halldór Alexander, Jökull Ari
og Hugrún Eva Haraldsbörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ANNA GUÐNÝ ÁRMANNSDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 45,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
mánudaginn 12. maí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju mánudaginn
19. maí kl. 13.00.
Hermann Bridde,
Jóhann Kristinsson, Anne Grethe Salvesen,
Ásta Kirkeby, Torben Kirkeby,
Vilhelmína Kristinsdóttir,
Friðrik Bridde, Svava Guðmundsdóttir,
Einar Bridde, Guðný Steinunn Guðjónsdóttir,
Karl Bridde, Sigrún Ævarsdóttir
og barnabörn.
✝
Eiginkona mín og móðir okkar, dóttir og
tengdadóttir,
GUNNUR ELÍSA STEFÁNSDÓTTIR,
til heimilis í Þverbrekku 2,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 10. maí.
Útför hennar verður gerð frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 21. maí kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á styrktarsjóðinn fyrir börnin.
Bankanúmer hans er 331-13-110606 og kt. 310380-4159.
Davíð Karl Sigursveinsson og börnin,
Kristlaug Björg Sigurðardóttir og fjölskylda,
Stefán Ingólfsson og fjölskylda,
Símon Elí Teitsson og fjölskylda,
Gísli Ólafur Pétursson og
Ragna Freyja Karlsdóttir og fjölskylda.