Morgunblaðið - 16.05.2014, Blaðsíða 76

76 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. MAÍ 2014
✝ Ólafía Þor-steinsdóttir
fæddist í Efri-
Vatnahjáleigu í
Austur-Landeyjum
9. nóvember 1933.
Hún lést á Landa-
koti 8. maí 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Þorsteinn
Ólafsson, f. 24. júní
1896, d. 13. apríl
1967, og Gíslný Jó-
hannsdóttir, f. 3 júlí 1911, d. 14
janúar 1993. Fósturforeldrar
hennar voru Magnús Ólafsson, f.
15. mars 1889, d. 26. desember
1964, og Kristín Lilja Þorgeirs-
dóttir, f. 21. apríl 1898, d. 12.
maí 1992.
Systkini Ólafíu: Jóhanna, f.
1930, d. 2000, Tryggvi, f. 1931,
Trausti, f. 1935, Halla, f. 1936,
Lilja, f. 1937, Reynir, f. 1938,
Sólveig, f. 1940, Birgir, f. 1942,
Guðrún, f. 1943, Jónína, f. 1944,
Smári, f. 1946, Svanur, f.1947,
Sigurvin, f. 1950, d. 1980, Vil-
borg, f. 1951 og Sigurbjörg, f.
1953.
ur þeirra er Elías, Ólafur Ingi,
Jónína Lilja, í sambúð með
Sverri Fannbergssyni, Erna
Karen, í sambúð með Árna
Gunnari Ingþórsyni, þeirra börn
eru Elísabet Lilja og Haukur
Þór, Benedikt Árni. 5) Þórný, f.
1963, unnusti Lúðvík Helgason,
maki Þórnýjar var Valdimar
Árnason, d. 2000. 6) Ágúst, f.
1964, maki Drífa Dröfn Geirs-
dóttir, þeirra börn eru Súsanna
Dögg, Viktor Elí og Gabríel
Annas, fyrrverandi sambýlis-
kona Ágústar, Brita Berglund,
þeirra sonur er Aksel Freyr. 7)
Gísli, f. 1968. 8) Halla, f. 1969,
maki Borgþór Hjörvarsson, son-
ur Höllu og Árna Þórs Guð-
mundssonar er Stefán. 9) Þór-
dís, f. 1973.
Ólafía ólst upp frá sex ára
aldri að Dufþaksholti í Hvol-
hreppi þar til hún stofnaði heim-
ili. Hún gekk í barnaskóla í sinni
heimasveit, síðan fór hún í Hús-
mæðraskólann að Laugarvatni.
Ólafía og Guðni bjuggu í Lundi í
Kópavogi frá 1955-1964 en þá
fluttu þau til Víkur í Mýrdal en
þaðan fluttu þau árið 1979 í
Keilufell 20 og bjuggu þar alla
tíð.
Útför Ólafíu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 16. maí
2014, og hefst athöfnin kl. 15.
30. júlí 1955 gift-
ist Ólafía Guðna
Ágústssyni, f. 4.
maí 1928, d. 16.
desember 2010.
Foreldrar hans
voru Ágúst Bjarna-
son, f. 5. ágúst
1893, d. 28. maí
1929, og Kristín
Lilja Þorgeirs-
dóttir, f. 21. apríl
1898, d. 12. maí
1992. Fósturfaðir Guðna var
Magnús Ólafsson, f. 15. mars
1889, d. 26. desember 1964.
Guðni og Ólafía eignuðust níu
börn. 1) Magnús, f. 1954, unn-
usta Birte Nielsen, fyrrverandi
sambýliskona Magnúsar, Ing-
unn Björnsdóttir, þeirra börn
eru Guðmundur Friðrik og Nína
María. 2) Þorsteinn, f. 1957,
sambýliskona Ósk Árnadóttir. 3)
Bjarni, f. 1958, maki Elínbjörg
Kristjánsdóttir. 4) Kristín, f.
1960, fyrrverandi maki Krist-
ínar, Þórarinn Þorláksson,
þeirra börn eru Guðni Þór, í
sambúð með Pernille Mott, son-
„Ég er svo lífseig,“ sagði
amma stundum glettnislega síð-
ustu árin. Þar hitti hún sannar-
lega naglann á höfuðið eins og
hennar var von og vísa. Í raun
var ótrúlegt hve lengi hún lifði
eftir að heilsan gaf sig. Hósta-
köst þar sem hún missti andann
voru m.a. algeng síðustu árin, en
þau liðu ævinlega hjá. En allt
tekur enda um síðir og eftir erf-
iða sjúkrahúsvist frá lokum síð-
asta árs kvaddi amma jarðlífið 8.
maí.
Amma ólst upp í sveit á Suður-
landi og var hluti af sextán systk-
inahópi, hvorki meira né minna.
Hún og hin eftirlifandi systkinin
héldu eftirminnilega upp á sam-
anlagt þúsund ára afmæli sitt í
fyrra. Amma ólst þó ekki upp
með þeim og foreldrunum í Eyj-
um, heldur hjá föðurbróður sín-
um og fjölskyldu hans í Rang-
árvallasýslu. Amma og afi komu
upp stórri fjölskyldu og áttu níu
börn. Amma var gríðarlega
sterkur og litríkur karakter og
hafði sín lífsgildi á hreinu. Fjöl-
skyldan var alla tíð hennar ær og
kýr og hún lagði mikið á sig fyrir
hana. Hugsa þurfti vel um hverja
krónu með stóran barnahóp og
amma vildi aldrei henda mat, hún
var einstaklega nýtin og nægju-
söm. Snobb átti hún ekki til, auk
þess að vera afar ósérhlífin og
samviskusöm. Amma var hrein-
skilnasta manneskja sem ég hef
kynnst og sagði ævinlega ná-
kvæmlega það sem henni fannst,
hún var ekki vön að skafa neitt af
því. En hún gat líka verið ansi
dómhörð og séð hlutina í svart-
hvítu ljósi.
Amma hafði einstakt lag á að
segja frá og hún sagði frá gamalli
tíð af mikilli list, af atburðum
sem birtust manni ljóslifandi fyr-
ir hugskotssjónum eins og maður
væri á staðnum, svo myndrænar
voru lýsingar hennar. Stundum
sýndi hún líka leikræna tilburði í
frásögnum sínum sem gæddu
þær enn meira lífi. Hún var mik-
ill húmoristi, oft bæði hnyttin og
kaldhæðin. Ég man þegar amma
leit í opna stærðfræðibók frá mér
úr MR með sönnun og Q.e.d. í
lokin og sagði: „Guð minn almátt-
ugur, að þurfa að læra þetta! Það
er eins gott að vera með höfuðið í
lagi!“ Alltaf var manni vel tekið
hjá ömmu og afa og það var mjög
notalegt að renna við hjá þeim
gömlu í kaffi og spjalla um dag-
inn og veginn. Þar gat ég auð-
veldlega slakað á frá amstri
hversdagsins. Amma var mikið
náttúrubarn og sveitakona í sér
og hafði sérstakt dálæti á að
fylgjast með smáfuglunum.
Minningar úr sveitinni voru
henni hugleiknar undir það síð-
asta og hún spurði mig oft frétta
af bændum fyrir norðan þegar ég
fór til hennar á spítalann. Síðan
ég var í menntaskóla hef ég litið á
ömmu sem bæði mína helstu fyr-
irmynd og einn af mínum bestu
vinum. Auk þess tel ég mig hafa
lært margt af því hagnýtasta í líf-
inu af henni. Fáir hafa mótað líf
mitt meira en „Ólamma“ eins og
ég kallaði hana þegar ég var að
læra að tala, því það var erfitt að
læra að segja Ólafía, en hafðist
þó að lokum.
Ég var viss um að ég væri að
kveðja ömmu í hinsta sinn á
Landakotsspítala 27. apríl,
tveimur dögum áður en ég lagði
upp í langferð, en þá rúllaði ég
m.a. súrefniskútnum á eftir henni
úr matsalnum inn í sjúkrastof-
una. Takk fyrir allt, elsku amma.
Hvíl í friði.
Guðmundur Friðrik.
Við systkinin viljum hér minn-
ast systur okkar, Ólafíu, sem var
þriðja elst af 16 börnum foreldra
okkar.
Fjölskyldan flutti úr Landeyj-
um til Vestmannaeyja, þegar
Ólafía var ung. Þegar hún var sex
ára var hún send til sumardvalar
að Dufþaksholti í Hvolhreppi til
Magnúsar föðurbróður okkar og
ílengdist hún þar. Eftir að
skyldunámi lauk fór Ólafía í hús-
mæðraskólann að Laugarvatni.
Hún giftist Guðna Ágústssyni og
eignuðust þau níu börn. Þau hófu
búskap í Kópavogi en bjuggu síð-
an mörg ár í Vík í Mýrdal. Seinna
fluttu þau til Reykjavíkur.
Alltaf voru góð og náin sam-
skipti milli Ólafíu, foreldra okkar
og systkinanna. Hún var mikil
hannyrðakona og einstaklega
nýtin húsmóðir.
Ólafía var afskaplega góður
starfskraftur, vel liðin af vinnu-
veitendum og samstarfsfólki.
Hún var ávallt hreinskiptin og
ákveðin og sagði alltaf sína mein-
ingu. Síðustu árin glímdi hún við
mikið heilsuleysi.
Viljum við systkinin þakka
Ólafíu systur okkar fyrir ánægju-
lega samferð í lífinu.
Vottum við afkomendum Ólaf-
íu og Guðna okkar innilegustu
samúð við andlát hennar.
Systkinin.
Ólafía
Þorsteinsdóttir
Í liðinni viku féll frá hún amma
mín, Rannveig Elín Sigur-
tryggvadóttir, sem kallaði sig
alltaf Elínu eða Ellu. Hún var
orðin 94 ára gömul og hafði sjálf
sagt að nú væri komið að leið-
arlokum hjá sér, en samt hefði
maður viljað hafa hana svo miklu
lengur hjá okkur.
Hún amma mín var kjarnorku-
kona sem sagði alltaf það sem
hún meinti og kunni svo vel skil á
réttu og röngu. Hún var ófeimin
við að tjá skoðanir sínar og lét
mann ekkert eiga hjá sér ef rök-
rætt var um málefni sem skiptu
hana miklu, hvort sem það voru
byggðamál, stjórnmál, skattlagn-
ing ríkisvaldsins eða síðan seinni
árin aðstæður aldraðra á Íslandi.
Það sem var einna best við ömmu
er að hún hafði skoðanir á öllu.
Hún var þannig frábær fyrir-
mynd fyrir okkur barnabörnin
sín og kenndi okkur að maður
ætti að láta sig hlutina varða,
Rannveig Elín
Sigurtryggvadóttir
✝ Rannveig ElínSigurtryggva-
dóttir fæddist á
Litlu-Völlum í
Bárðardal 26. sept-
ember 1920. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnuninni á
Blönduósi 28. apríl
2014.
Útför hennar fór
fram frá Blönduós-
kirkju 9. maí 2014.
setja sig inn í þá og
hafa á þeim skoðan-
ir vegna þess að t.d.
stjórnmál væru jú
mál fólksins og það
væri enginn betur
gefinn til að taka
þar afstöðu en ein-
mitt við. Hún
kenndi mér líka að
standa með sjálfri
mér og láta ekki
skoðanir annarra
ráða í eigin ákvörðunum, hvort
sem er stórum eða litlum. Þær
stundir sem við áttum saman í
húsinu hennar á Blönduósi síð-
ustu áratugina voru alltaf
skemmtilegar og eftir stendur
minningin um góða konu sem gaf
okkur svo mikið.
Þegar mikið er misst er margs
að sakna og við Óli, Kittý og Jón
eigum eftir að sakna þess að
koma við hjá ömmu á Blönduósi
og höldum örugglega áfram að
staldra við hjá henni í huganum í
hvert sem við eigum leið þar um.
Við munum sakna yndislega við-
mótsins, gestrisninnar og áhuga-
verðra umræðna um alla mögu-
lega hluti, ekki síst um börnin
hennar, börn, barnabörn og
barnabarnabörn sem voru henni
ávallt efst í huga.
Og ég mun líka sakna þess að
þurfa ekki lengur að svara fyrir
hvert einasta verk starfsfélaga
minna í lögfræðistéttinni enda
taldi amma að þar mættu ýmsir
gera betur hreint fyrir sínum
dyrum. Fyrst og fremst vil ég þó
þakka allt sem hún amma mín gaf
mér á langri ævi og þá fyrirmynd
sem hún var mér og verður
ávallt.
Þorbjörg Inga Jónsdóttir.
Elsku Ella frænka, í dag
kveðjum við þig er þú ferð á slóð-
ir foreldra og systkina þinna og
ég veit að þar verður kátt. Þú
kvaddir síðust þinna systkina og
ég veit að þú kvaddir með ró í
hjarta og með vissu um að það
yrði tekið vel á móti þér.
Ég var svo heppin að fá að
dvelja í sveitinni þinni fallegu og
eru mín æskuár lituð góðum
minningum um gott fólk, öruggt
umhverfi og gott atlæti. Heppin
ég.
Ég man þær stundir er þú
tókst á móti endalausum skara af
fólki. Ekkert kynslóðabil, full-
orðnir og börn voru velkomin. Þú
hugsaðir vel um alla og ekki
heyrði maður annað en dillandi
hláturinn sem ég heyri enn
hljóma þegar ég hugsa til þeirra
stunda sem við dvöldum í Vatns-
dalnum á Kornsá.
Fólkið sem þú tókst á móti var
oft talið í tugum, þá var hrært í
pottum og pönnum svo allir
fengju nægju sína af mat og
drykk. Þú vaknaðir fyrir allar
aldir og vinnudagurinn var lang-
ur. Oft hugsaði maður „hvenær
sefur hún Ella frænka?“
Miklir kærleikar voru milli
systkinanna, stelpurnar tvær og
strákarnir sex voru kát, stríðin
og góð. Virðing og tillitssemi var
það sem einkenndi ykkar sam-
band. Þar var sannarlega gott að
alast upp við þau gæði sem ein-
kenndi ykkur í daglegu amstri.
Þú átt yndislegan skara af
börnum, sem hafa verið sveitinni
þinni trú og ég efa ekki að þangað
hugsi þau oft með gleði í hjarta
og nú með söknuði yfir því að
þessum kafla í lífi okkar sé lokið.
Minningar okkar Ingu dóttur
þinnar eru vel geymdar í huga og
hjarta þar sem við jafnöldrur átt-
um góða tíma og ýmislegt var
brallað, flest gott en þó sumt sem
ekki mátti fréttast. Þó er ég viss
um að ekki hafi margt farið fram
hjá húsfrúnni á bænum.
Það virðist svo stutt síðan við
krakkarnir hlupum um túnin full
af gleði og hlátri og litum upp til
ykkar sem vísuðu okkur veginn.
Þið stóðuð ykkur vel og skiljið
eftir falleg spor sem verða minn-
ing um ykkur til þeirra sem á eft-
ir koma.
Full þakklætis og með virð-
ingu kveð ég þig og sendi börnum
þínum, tengdabörnum og börn-
um þeirra innilegar samúðar-
kveðjur. Þar til við hittumst
næst, gott faðmlag og koss á kinn
til þín, elsku Ella frænka. Kveðja,
Unnur Sæmundsdóttir.
Hérna kveður mikil kona
kvödd af skara barna.
Hún vill enda ævin svona
en ætíð varstu þarna.
Öllum var hún lífsins ljós
leikandi afkomendum,
ætíð átti’ hún hlýju og hrós
hinstu kveðju sendum.
(AH)
Sigurður, Anna Hulda
og synir.
Elsku pabbi. Það er sárt að þú
sért farinn. Að geta ekki hitt þig
aftur, verið með þér og spjallað.
En margs er að minnast og þér á
ég margt að þakka. Þú varst góð
fyrirmynd á svo margan hátt. Það
var ávallt gott að leita ráða hjá
þér, þú varst góður og traustur
vinur og við gátum talað saman
um allt, sama hvað var. Þú lagðir
ávallt mikla áherslu á heiðarleika,
kurteisi og vinnusemi og barst
virðingu fyrir fólki og skoðunum
þess, þótt þú værir ekki endilega
sammála þeim.
Þú varst laginn og hafðir áhuga
á að fræða og kenna þegar til þín
var leitað. Þú gerðir aldrei kynja-
mun. Þér fannst t.d. jafnsjálfsagt
að kenna okkur systrunum að
tálga og beita smíðaverkfærunum
og þú hafðir kennt bræðrum okk-
ar áður. Við vorum alin upp við að
það væru engin sérstök kven-
manns- eða karlmannsverk á
heimilinu, bara verkefni sem leyst
voru í sameiningu og samvinnu.
Þannig unnuð þið mamma alltaf
og voruð samstiga.
Þú varst mikill fjölskyldumað-
ur og þér þótti ofur vænt um
mömmu og fjölskyldu þína alla.
Það fór aldrei framhjá neinum og
það kom einnig svo vel fram í ljóð-
um þínum og skrifum. Þú varst
góður penni og hafðir skemmti-
legan frásagnarstíl, bæði hnytt-
Gísli Sigurjón
Sigurðsson
✝ Gísli SigurjónSigurðsson
húsasmíðameistari
fæddist á Akranesi
4. nóvember 1934.
Hann lést 23. apríl
2014 á Heilbrigðis-
stofnun Vestur-
lands á Akranesi.
Útför Gísla fór
fram frá Akranes-
kirkju 14. maí 2014.
inn og tilfinningarík-
an. Ég er ótrúlega
glöð yfir því að við
skyldum ná að gefa
út „Bergrúnir“, bók-
ina ykkar mömmu.
Hún er fjársjóður
a.m.k. fyrir okkur
systkinin og okkar
afkomendur. Elsku
pabbi, takk fyrir allt.
Þín dóttir,
Guðrún.
Elsku besti afi minn. Ég trúi
því ekki enn að þú sért farinn frá
okkur og vil ekki trúa því. Elsku
afi minn, ef þú bara vissir hversu
mikið ég sakna þín. Ég vil þakka
þér fyrir allar minningarnar í
gegnum árin og þakka þér fyrir
að vera ein af fyrirmyndum mín-
um. Ein af uppáhaldsminningum
mínum með þér var þegar þú spil-
aðir oft lagið „Bíddu pabbi, bíddu
mín“ fyrir okkur krakkana þegar
þið amma áttuð heima á Hjarð-
arholtinu. Ég get ennþá séð fyrir
mér brosin á vörum ykkar ömmu
þegar við Sylvía hlupum syngj-
andi og dansandi út um allt þegar
þetta lag var spilað. Þú varst góð-
ur maður og hugsaðir vel um fjöl-
skyldu og afkomendur þína. Sú
ást sem þú barst til ömmu var
ólýsandi og það gleður mig í sorg-
inni að hugsa til þess að þið séuð
sameinuð á ný og að Jón Elías
hafi ykkur bæði hjá sér eftir langa
bið. Eins sárt og það er fyrir okk-
ur að hafa misst þig þá veit ég að
það var enn sárara fyrir þig að
vera ekki lengur hjá ömmu. Takk
fyrir allt og ég elska þig, afi minn.
Ég bið þig að knúsa ömmu frá
mér því ykkar er sárt saknað og
minning ykkar mun aldrei gleym-
ast. Þín,
Ragnheiður Eva
Guðmundsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, "Senda inn minningargrein",
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLDÓRA Ó. GUÐLAUGSDÓTTIR,
Skúlagötu 40,
lést laugardaginn 10. maí á hjúkrunar-
heimilinu Grund.
Útförin fer fram í Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 19. maí kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hennar er
bent á líknarfélög.
Arnbjörg Guðmundsdóttir, Ólafur J. Sigurðsson,
Elín Guðmundsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Óli Valur Guðmundsson, Jan Ola Hjelte,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
GEIRRÚNAR TÓMASDÓTTUR,
Vestmannaeyjum,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi
þriðjudaginn 29. apríl.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heilbrigðisstofnunar
Vestmannaeyja.
Tómas Jóhannesson, Margrét Sigurgeirsdóttir,
Lúðvík Jóhannesson, Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
Jóna Dís Kristjánsdóttir,
Hlynur Jóhannesson, Aldís Björgvinsdóttir,
Hjalti Jóhannesson, Þórdís Sigurðardóttir,
Helga Jóhannesdóttir, Guðmundur Helgi Sigurðsson,
Sæþór Jóhannesson, Svanhildur Hanna Freysteinsdóttir
og barnabörn.