Morgunblaðið - 29.05.2014, Síða 21

eða stórviðrum þarna. Þegar ég fór
um borð átti Bæjarútgerðin á Akra-
nesi Akureyna og skipið var í mjög
góðri hirðu. Það fyrirtæki var á
þessum árum þekkt fyrir hvað þeir
voru ónískir á mat og viðurgjörning
og það sem kokkurinn pantaði var
aldrei skorið niður. Útgerðin var
líka þekkt fyrir gott uppgjör við
kallana og menn áttu nánast aldrei
inni peninga hjá þeim lengi, eins og
erfiðleikarnir voru þó á þessum ár-
um. Samt var það svo að heima-
menn á Akranesi höfðu lítinn áhuga
á þessum skipum og í sex mánuði
var ég eini Akurnesingurinn á skip-
inu. Þarna var þó Valdimar Indr-
iðason yfirvélstjóri, sem seinna fór
á þing svo ég nefni eitt nafn.
Biðröð við vaskinn eftir
að komast í þvott og rakstur
Kröfurnar voru aðrar heldur en
núna, en ég þekkti ekki annað en
góðan aðbúnað um borð. Við kynd-
ararnir vorum í tveggja manna
klefa eins og kokkar, kyndarar,
bræðslumaður og bátsmaður, en
vélstjórar og stýrimenn voru í eins
manns klefum.
Alls vorum við 10-12 aftur í skip-
inu og þar var bara einn vaskur fyr-
ir okkur sem þar sváfum. Þú getur
ímyndað þér röðina þegar við vor-
um að fara í land og allir þurftu að
þvo sér og raka á sama tíma. Fram
í voru hásetarnir í 6-8 saman í klefa
og samtals voru yfirleitt rúmlega 30
kallar um borð í hverjum túr.
Þá vænkaðist hagur Strympu
Launin voru þokkaleg að ég kalla
og ég var með nálægt 80 þúsund
krónur í árslaun eitt árið. Góður túr
gaf kannski 2.400-2.600 krónur með
lifrarpeningum og menn vældu ekk-
ert yfir afkomunni. Sem kyndari
var ég með einn hlut, en svo þegar
ég var orðinn það þroskaður og
menntaður að ég gat leyst vélstjór-
ana af þá vænkaðist hagur
Strympu.
Það tímabil kom að erfitt var að
manna síðutogarana og þá var
stundum lagt af stað án þess að
skipið hafi verið fullmannað. Þá var
stundum siglt út á ytri höfnina og
stýrimaður sendur í land með lóðs-
bátnum.
Hann keypti þá flösku á leigubíla-
stöð og kjaftaði menn um borð með
því að gefa þeim brennivín. Þegar
svo rann af þessum köllum voru
þetta miklir fyrirmyndarmenn, sem
þekktu sjómennskuna út og inn,“
segir Magnús Örn Óskarsson.
FRÉTTIR 21Innlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. MAÍ 2014
Magnús Örn segir að vissulega hafi
aðbúnaður, vinnuaðstæður og öryggi
um borð í íslenskum fiskiskipum
gjörbreyst á síðustu áratugum.
Margt komi þar til og margir hafi
lagst á árar. Hann segir sjómanna-
daginn, sem er næsta sunnudag, þó
ekki skipa sérstakan sess í sínum
huga.
„Mér hefur alltaf fundist þetta vera
meira og meira dagur útvegsmanna,
sérstaklega í höfuðborginni. Þeir
halda lengstu ræðuna og svo tala allt-
af sömu mennirnir í sjómannadags-
ráði. Vissulega eru einhverjir heiðr-
aðir og þá er talað um hetjur hafsins
með blautu sjóvettlingana, vinnu-
hörku og velting og allt þetta.“
Hann segir að í gamla daga hafi
það mikið farið eftir mönnum hvort
björgunartækjum var haldið við.
„Einu sinni lentum við í því á Akur-
eynni að vera fyrsta skip á vettvang
þegar bensínbirgðavél frá Varnarlið-
inu fórst suðvestur af Reykjanesi. Við
ætluðum að setja út björgunarbát, en
þeir voru nánast aldrei hreyfðir. Þeg-
ar átti að hífa bátinn upp var kjölur-
inn gróinn fastur í skónum sem hann
sat í. Það var sjálfhætt við að setja
bátinn niður, en við náðum talsverðu
af drasli úr flugvélinni.“
Morgunblaðið/Ómar
Breytingar Magnús Örn Óskarsson vélstjóri með myndir af Akurey.
Talað um hetjur hafsins
með blautu sjóvettlingana
sinni um þann samning sem ákært er
fyrir, þar sem BK-44 gat ekki tapað
og Glitnir gat ekki annað en tapað.
„Er það nokkur furða að þessi banki
átti í erfiðleikum með að reka sig,“
sagði hann og vitnaði til þess að
BK-44 fékk 85 milljónir í hagnað af
því að taka 3,8 milljarða króna lán
fyrir hlutabréfum sem eingöngu
lækkuðu í verði.
Fyrir liggur að krafa er uppi um
fjögurra og fimm ára fangelsi vegna
þessara viðskipta sem sérstakur sak-
sóknari telur að hafi verið til mála-
mynda. Verjendur sögðu þetta frá-
leita kröfu enda hafi sakborningar
annaðhvort ekki tengst málinu eða
verið aðilar að eðlilegum viðskiptum.
Morgunblaðið/Þórður
Saksókn Ólafur Þór Hauksson (t.h.)
og sérlegur aðstoðarmaður hans.