Morgunblaðið - 13.11.2014, Qupperneq 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. NÓVEMBER 2014
✝ Kristín SæunnRagnheiður
Guðmundsdóttir
fæddist 11. októ-
ber 1952 í Reykja-
vík. Hún lést 2.
nóvember 2014 á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi.
Foreldrar
Kristínar voru
Guðmundur Ög-
mundsson, f. 7. apríl 1906, d.
3. maí 1971, rafvirki, og Sól-
veig Dóróthea Jóhannesdóttir,
f. 6. febrúar 1909, d. 7. janúar
2000. Kristín ólst upp í for-
eldrahúsum í Skipholti 30 í
Reykjavík. Systkini Kristínar
eru: Guðbjörg, f. 1937, d.
1987, Ögmundur, f. 1939, Þór-
hildur, f. 1941, og Hallberg, f.
1944.
M. I. Kristján Gunn-
laugsson, f. 4. október 1949,
þau skildu. Synir þeirra eru:
Guðmundur Þór, f. 7. febrúar
1973, og Kristján Örn, f. 28.
nóvember 1979.
M. II. Jón Ögmundsson, f.
4. mars 1960, hæstarétt-
arlögmaður, en þau giftust
17. júní 2012. Foreldrar hans
eru Ögmundur Kristgeirsson,
rafvirkjameistari í Kópavogi,
f. 30. maí 1931, og Sesselja
Gíslína Jónsdóttir, húsmóðir,
f. 17. október 1924, d. 16. júní
2001.
Kristín gekk í Landakots-
skóla og Hagaskóla þó hún
hafi alist upp í
Skipholti. Kristín
fór sem skipti-
nemi AFS til New
Jersey í Banda-
ríkjunum og úr-
skrifaðist frá
Moorsetown High
School árið 1970.
Kristín eignaðist
þar marga mjög
góða vini sem hún
hélt tengslum við
alla tíð. Kristín hóf störf í
farskrárdeild Loftleiða árið
1973, síðar Icelandair og til-
einkaði félaginu starfskrafta
sína og starfaði í söludeild
Icelandair, varð sölustjóri í
Kringlunni árið 1988 og frá
2002 starfaði Kristín sem
þjónustustjóri viðskiptasölu-
deildar. Kristín útskrifaðist
sem ferðamálafræðingur frá
EHÍ árið 2002. Kristín var af-
ar félagslynd og starfaði um
skeið í Lionsklúbbnum Eir.
Hún lét sér alla tíð mjög annt
um syni sína og eftir að
barnabörn Þórhildar, systur
hennar, komu í heiminn leit
hún á þau sem sín eigin. Jón
og Kristín voru samstiga í að
byggja upp heimili í Öldusöl-
um 1, Kópavogi, og stunduðu
áhugamál sitt golf í næsta ná-
grenni heimilisins hjá GKG.
Kristín hafði yndi af því að
ferðast og stunda útiveru.
Útför Kristínar fer fram
frá Digraneskirkju í dag, 13.
nóvember 2014, kl. 13.
Kristín systir mín er látin,
langt fyrir aldur fram, eftir
stutta baráttu við erfið veikindi.
Við vorum nánir vinir alla tíð.
Var það mér, sem og öllum öðr-
um, gríðarlegt áfall þegar hún
greindist nýverið með illvígan
sjúkdóm sem að lokum varð
þess valdandi að leiðir okkar
skildi alltof snemma. Er hennar
sárt saknað.
Okkur Kristínu kom alltaf vel
saman og í seinni tíð deildum
við sama áhugamálinu og áttum
margar skemmtilegar stundir á
golfvellinum. Kristín fékk
snemma mikinn áhuga á hesta-
mennsku en síðar átti golfið
hug hennar allan og stundaði
hún það þegar færi gafst með
Jóni Ögmundssyni, síðari eig-
inmanni sínum.
Kristín og Jón giftu sig fyrir
tveimur árum eftir að hafa
komið sér upp yndislegu heimili
þar sem snyrtimennska og
smekkvísi eru alls ráðandi.
Fjölskyldan var Kristínu afar
hugleikin og var eitt af hennar
helstu áhugamálum alla tíð að
fjölskyldan mætti eiga sem
flestar samverustundir. Var
hún jafnan duglegust að kalla
hópinn saman. Naut hún sín
sjaldan betur en í faðmi fjöl-
skyldunnar og var þar jafnan
hrókur alls fagnaðar. Í seinni
tíð buðu Kristín og Jón fjöl-
skyldunni og vinum oft í vöfflu-
kaffi sem voru afar skemmti-
legar samverustundir sem því
miður urðu alltof fáar.
Kristín vann í áratugi hjá
flugfélögum, fyrst hjá Loftleið-
um og síðar hjá Flugleiðum og
Icelandair. Var hún þar mikils
metinn starfsmaður og sem yf-
irmaður afar vinsæl á sínum
vinnustað. Við leituðum oft til
Kristínar þegar ferðalög voru á
döfinni hjá vinum og vanda-
mönnum enda hafði hún langa
reynslu í skipulagningu utan-
landsferða. Vildi hún þá jafnan
allt fyrir alla gera og reyndist
öllum sem til hennar leituðu af-
ar vel.
Ég og Bíbí sendum Jóni Ög-
mundssyni og sonum Kristínar,
Guðmundi Þór og Kristjáni
Erni, innilegar samúðarkveðjur,
en þeir sýndu mikinn styrk í
veikindum Kristínar og reynd-
ust móður sinni afar vel.
Ögmundur Guðmundsson.
Þau eru erfið slögin á lykla-
borðið þetta sunnudagskvöldið
þegar ég minnist elsku bestu
Kiddýjar minnar eða mömmu
minnar númer tvö, eins og þú
varst kölluð í fjölskyldunni okk-
ar. Þú varst vissulega eins og
mamma mín og ófá símtölin
sem byrjuðu einmitt á þessum
orðum: „Hæ, elsku mamma
númer tvö.“ En þvílík forrétt-
indi og ríkidæmi að eiga tvær
yndislegar mömmur sem elska
börnin sín og barnabörn af ein-
lægni.
Systrabönd ykkar mömmu
voru ótrúlega sterk og hafið þið
stutt hvor aðra í gegnum árin.
Jafnframt hafðir þú hag strák-
anna þinna, Guðmundar og
Kristjáns, alltaf fyrir brjósti.
Þú varst klettur sem hægt var
að reiða sig á og ein af mínum
bestu vinkonum. Við Hlynur
bróðir, Peter, Lísa og börnin
okkar dýrkuðum þig og dáðum.
Þú tókst okkur alltaf opnum
örmum og ávallt gafstu þér
tíma til að föndra, leika og
hlusta.
Það er skrýtið að koma til Ís-
lands og að sameinast í Engja-
selinu hjá mömmu og Palla því
ég er alltaf að bíða eftir að
bjallan hringi og að börnin
hlaupi til dyranna og fagni þér,
að þú komir inn um dyrnar fær-
andi hendi, kastir af þér káp-
unni og dembir þér í leiki og
fíflagang með okkur. Það var
aldrei lognmolla þegar við kom-
um öll saman.
Barátta þín einkenndist af
orku og jákvæðni. Þú ákvaðst
að fara til Kaupmannahafnar
stuttu eftir krefjandi geislameð-
ferð að heimsækja okkur með
Jóni þínum. Við áttum frábærar
stundir saman í sól og hita –
akkúrat eins og þú hafðir óskað
þér eftir dræmt sumar á Ís-
landi. Þú varst óstöðvandi,
labbaðir borgina þvera og endi-
langa, varst úti frá morgni til
kvölds og þegar við spurðum
hvort þú vildir ekki setjast og
hvíla þig þá stóð ekki á svörum:
Kristín S. R.
Guðmundsdóttir✝ Helga Egils-dóttir fæddist
2. nóvember 1932 í
Njarðvík. Hún lést
4. nóvember 2014 á
heimili sínu, Hlév-
angi í Reykja-
nesbæ.
Foreldrar Helgu
voru Sigurbjörg
Ögmundsdóttir frá
Tjarnarkoti í Innri-
Njarðvík, f. 29.10.
1892, d. 27.5. 1974, og Egill Jón-
asson frá Stapakoti í Innri-
Njarðvík, skipstjóri og útgerð-
armaður í Ytri-Njarðvík, f.
26.11. 1895, d. 20.9. 1973.
Helga átti einn bróður, Ólaf
Högna Egilsson, f. 15.6. 1927 í
Vestmannaeyjum, d. 26. 11.
1991. Fyrri kona Ólafs var Nils-
ína Þ. Larsen, seinni kona hans
var Halla Oddný Jónsdóttir.
Þann 19.5. 1955 giftist Helga
Jóhannesi Hleiðari Snorrasyni
frá Hleiðargarði í Eyjafirði, f.
18.3. 1928, d. 16.4. 1986. For-
eldrar hans voru Sigríður Jóna
Jóhannsdóttir frá Hóli á Hauga-
nesi, f. 10.8. 1903, d. 22.4. 1982,
og Snorri Hannesson, bóndi í
væntalegt í mars á næsta ári.
Helga var fædd og uppalin í
Njarðvík. Hún gekk í Barna-
skólann í Keflavík og nam hús-
tjórnarfræði við húsmæðraskól-
ann Ósk á Ísafirði árið 1951.
Hún lagði land undir fót og fór
sem au-pair til Englands. Eftir
heimkomuna fór hún að vinna
hjá varnarliðinu.
Fyrsta búskaparár þeirra
hjóna, Helgu og Hleiðars, var á
æskuheimili Helgu í Njarðvík,
síðan byggðu þau sér hús á
Klapparstíg 1 í Njarðvík. Helga
var heimavinnandi samhliða því
að snúast í kringum fyrirtækið
þeirra „Fitjanesti“ sem þau
byggðu og stofnuðu 17. desem-
ber 1966. Ári eftir andlát Hleið-
ars flutti Helga á Brekkustíg 33
í Njarðvík og var hún stefnu-
vottur Njarðvíkur til margra
ára. Helga var virk í skáta-
hreyfingunni og systrafélaginu
á sínum yngri árum. Hún var
mikil fjölskyldumanneskja, vin-
mörg og lét sér annt um hag
barna sinna og afkomenda
allra. Hún bjó síðustu árin á
hjúkrunarheimilinu Hlévangi
þar sem hún lést í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Útför Helgu fer fram frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag, 13.
nóvember 2014, kl. 13.
Hleiðargarði, f.
25.3. 1901, d. 26.3.
1963.
Börn Helgu og
Hleiðars eru: Jón-
as Jóhannesson,
kvæntur Erlu Hildi
Jónsdóttur. Börn
þeirra eru þrjú:
Anna Steinunn,
gift Ólafi Björns-
syni; Helga, gift
Steinari Arasyni,
og Egill, unnusta hans Sigrún
Ása Magnúsdóttir.
Snorri Jóhannesson, kvænt-
ur Sigurveigu Long. Dætur
þeirra eru tvær: Unnur Helga,
gift Árna Grétari Óskarssyni,
og Lára Hleiður, unnusti henn-
ar Gunnar Hans Hafsteinsson.
Sigríður Jóna Jóhann-
esdóttir, gift Gísla Grétarssyni.
Synir þeirra eru þrír: Jóhannes
Hleiðar, kvæntur Sigríði Sess-
elju Sæmundsdóttur; Grétar,
unnusta hans Anna María Þor-
leifsdóttir, og Gísli Örn, unn-
usta hans Lena Valdís Larsen.
Langömmubörnin eru 21,
eitt þeirra er látið og tutt-
ugasta og annað barnið er
Kveðja frá börnunum þínum.
Elsku mamma. Þegar við hugsum
til baka og rifjum upp minningar
um þig er þakklæti okkur efst í
huga. Við erum svo heppin að
hafa alist upp hjá ykkur pabba við
ást, umhyggju, gleði og sprell. Þú
varst alltaf til staðar með út-
breiddan faðminn þegar við þurft-
um á að halda, studdir okkur í
einu og öllu. Þú varst stolt af því
að vera Njarðvíkingur og fórst
ekki leynt með það. Þú varst mjög
frændrækin, vinmörg og allir
ávallt velkomnir á heimili okkar.
Þú hafðir oft áhyggjur af okkur,
fjölskyldum og vinum þó svo að
við værum flogin að heiman. Hér
sitjum við og brosum yfir öllum
þeim eftirlitsferðum sem þú fórst
í seint á kvöldin til að kanna hvort
við værum örugglega komin
heim. Við vitum að það var gert af
væntumþykju og kunnum við að
meta það í dag.
Elsku mamma, við kveðjum
þig með ljóðinu hennar Sillu
ömmu, Sumar á Íslandi.
Sumar á Íslandi sólskin í hlíð,
signir nú blómin sem brosa svo blíð.
Fuglar með vængjaþyt fljúga um geim,
fagnandi syngja með lofgjörðar hreim.
Sumar á Íslandi yndislegt er,
ekkert svo fagurt auga mitt sér.
Þá miðnætursólin seig ofan í mar,
titrandi geisla á hlíðina bar.
Dalir og hólar, firðir og fjöll,
fallegur litskrúði sveipar þau öll.
Hátíðleg kyrrð, yfir himin og grund,
heillandi fegurð sem miðnætur stund.
Ástkæra feðra fold, fræg er þín saga,
fornaldar menning og snilld þeirra laga.
Gefi að það fullveldi er fáum við nú,
farsæld oss veiti, frelsi og trú.
Ísland þinn fána, hefjum nú hátt,
heitum nú allir að efla þinn mátt.
Elska þig, vernda þig, vegsemd
þig krýna,
varðveita sögur og söngvana þína.
(Sigurbjörg Ögmundsdóttir)
Takk fyrir allt og Guð geymi
þig.
Jónas, Snorri og
Sigríður Jóna.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku amma. Þú ert komin í Sum-
arlandið til afa og annarra sem
fóru á undan þér og ég veit að nú
eru fagnaðarfundir hinum megin.
Ég sit eftir með trega í hjarta og
djúpan söknuð yfir því að geta
ekki lengur kíkt á þig, knúsað þig
og kysst, spjallað og hlegið með
þér, sagt þér frá deginum mínum,
skenkt okkur kók í glas og gripið í
gotterí, fengið útlistun á hver var
með hverjum í Leiðarljósi, dekrað
við þig, lagað til hárið og spreyjað
tonni af hárlakki með, lagað á þér
neglurnar og lakkað, eða bara set-
ið hjá þér hljóð og notið þess að
vera með þér í þögninni.
Í þér, amma mín, átti ég eina af
mínum bestu vinkonum. Þú varst
stór og mikilvægur hluti af minni
tilveru, alltaf varstu til staðar fyr-
ir mig og tókst virkan þátt í að
koma mér til manns. Þú hlustaðir
af áhuga, alltaf áttir þú góð ráð að
gefa og auðvelt var að leita í faðm
þinn ef eitthvað bjátaði á. Þú
fagnaðir mér í hvert sinn sem ég
kom í heimsókn til þín og þykir
mér yndislegt að loka augunum
og sjá þig taka á móti mér með
bros á vör.
Þær eru yndislegar minning-
arnar sem sitja eftir, elsku amma,
og margar skondnar líka. Við fjöl-
skyldan rifjum þær upp og hlæj-
um saman yfir uppátækjum þín-
um, sem mörg hver voru
óborganleg. Þú varst einstök,
elsku amma.
Þú varst líka mikill og stoltur
Njarðvíkingur og þér þótti afar
vænt um rætur þínar og stórfjöl-
skylduna, í Njarðvík ólstu upp og
bjóst alla þína tíð. Æskuheimilið
var húsið Njarðvík, svo bjugguð
þið afi ykkur hlýlegt og fallegt
heimili á Klapparstígnum og svo
fluttir þú á Brekkustíginn eftir að
afi dó þar sem við áttum margar
ljúfar stundir saman.
Þar gisti ég með þér fyrstu
nóttina í nýja húsinu aðeins níu
ára gömul og þegar ég keypti mér
mína fyrstu íbúð, 23 ára gömul,
endurgalt ég gistinguna og bað
þig um að gista fyrstu nóttina
með mér – manstu? Við sváfum
saman í stóra rúminu mínu en
mér varð lítið svefnsamt út af
hrotunum í þér, elsku amma, en
mikið var ljúft að hafa þig þarna
hjá mér.
Í þessu fallega ljóði sendi ég
þér, elsku amma, mínar síðustu
þakkir og kveðju.
Hvernig er hægt að þakka
það sem verður aldrei nægjanlega
þakkað?
Hvers vegna að kveðja,
þann sem aldrei fer?
Við grátum af sorg og söknuði
en í rauninni ertu alltaf hér.
Höndin sem leiddi mig í æsku
mun gæta mín áfram minn veg.
Ég veit þó að víddin sé önnur
er nærveran nálægt mér.
Og sólin hún lýsir lífið
eins og sólin sem lýsti frá þér.
Þegar að stjörnurnar blika á himnum
finn ég bænirnar, sem þú baðst fyrir
mér.
Þegar morgunbirtan kyssir daginn,
finn ég kossana líka frá þér.
Þegar æskan spyr mig ráða
man ég orðin sem þú sagðir mér.
Vegna alls þessa þerra ég tárin
því í hjarta mínu finn ég það,
að Guð hann þig amma mín geymir
á alheimsins besta stað.
Ótti minn er því enginn
er ég geng áfram lífsins leið.
Því með nestið sem amma mín gaf mér,
veit ég að gatan hún verður mér greið.
Og þegar sú stundin hún líður
að verki mínu er lokið hér.
Þá veit ég að amma mín bíður
og með Guði tekur við mér.
(Sigga Dúa)
Ávallt þín,
Anna Steinunn Jónasdóttir.
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar,
því tíminn mér virðist nú standa í stað,
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein,
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut
allar þrár
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta og í brjósti
hvers manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl,
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað til góðs,
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
(Kristj. Stef. frá Gilhaga.)
Guð geymi þig, elsku amma.
Ástarkveðja,
Unnur Helga og
Lára Hleiður.
Efst í huga okkar þegar við
minnumst þín, elsku langamma
Helga, er hversu blíð og góð þú
varst. Þú hafðir alltaf tíma fyrir
spjall og sprell og ekki var namm-
iskálin langt undan, sem þú pass-
aðir alltaf vel upp á að væri nóg til
í þegar við komum í heimsókn til
þín.
Elsku langamma Helga, við
kveðjum þig í hinsta sinn með
bæninni
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Sofðu rótt, elsku langamma
Helga, við elskum þig.
Auðunn Snorri, Þórunn
Kolbrún, Bergþóra Sif,
Kara Sif og Emma Ástrós.
Elskulega Helga frænka mín
og vinkona er nú búin að fá hvíld-
ina eftir erfið veikindi. Hún var
mér alla tíð svo trygg og traust og
með okkur ríkti kærleikur sem
aldrei bar skugga á. Ég var mikill
heimagangur hjá þeim Hleiðari
og þegar hann féll frá, langt um
aldur fram, er mér minnisstætt
eitt atvik. Oft fórum við Helga á
rúnt á kvöldin og eftir þá fannst
henni erfitt að fara ein heim í hús-
ið sitt. Þá sagði ég: „Snúum bara
við, þú sefur hjá mér í nótt.“ Sem
og hún gerði. Næsta morgun var
ég að hella upp á kaffi og útbúa
morgunmatinn. Ég læddist um til
þess að vekja hana ekki. Þá kom
Helga fram og sagði: „En hvað
það var notalegt að heyra í þér í
eldhúsinu.“
Helga var hjartahlý, rík af
mannkærleika og barngóð. Það
sást best þegar ég átti mitt fyrsta
barn. Þá bauð hún okkur inn á
heimili sitt í heila viku og eins
sýndi það sig hvað hún var góð við
öll mín börn og önnur börn.
Með söknuði, þakklæti og virð-
ingu kveðjum við fjölskyldan þig,
okkar ástkæra Helga.
Elsku Jonni, Snorri, Sigga og
fjölskyldur, Guð veri með ykkur.
Ég heyrði Jesú himneskt orð:
„Kom, hvíld ég veiti þér.
Þitt hjarta’ er mætt og höfuð þreytt,
því halla’ að brjósti mér“
(Stefán Thorarensen.)
Sigurbjörg Ólafsdóttir, Silla.
Helga frænka mín hefur kvatt
þennan heim og hefur Hleiðar
áreiðanlega tekið vel á móti sinni
elskulegu konu. Við Helga höfum
haldið sambandi í 70 ár. Ég sóttist
eftir að vera alltaf einhvern tíma á
sumrin hjá Sillu móður hennar en
hún og pabbi minn voru skyld.
Helgu og vinkonur hennar lék ég
mér við. Helga var hin mesta
myndarkona og átti ekki langt að
sækja það, alin upp á myndar-
heimili. Þar vandist ég á að borða
reyktan og siginn fisk, mikið sæl-
gæti, og eftir að Silla dó tók Helga
við. Við systurnar, Ása og ég,
komum alltaf suðureftir og feng-
um þá þetta góðgæti, en við
bjuggum erlendis. Helga var
mjög prúð og elskuleg kona, það
er ekki langt síðan við töluðumst
við en hana hafði dreymt mig svo
hún vildi vita hvernig ég hefði
það, sjálf var hún ekki upp á sitt
besta, sagði hún. Ég kveð Helgu
með þakklæti fyrir að hafa átt vin-
áttu hennar.
Börnum hennar og öðrum að-
standendum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Edda Kristinsdóttir.
Helga Egilsdóttir HINSTA KVEÐJA
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elskum og söknum þín
mikið.
Þínir langömmudrengir,
Jónas og Veigar.