Læknablaðið - 15.11.2001, Síða 71

UMRÆÐA & FRÉTTIR / FRAMTÍÐ LANDSPÍTALA
sinna öðru en þjónustu á hefðbundnum legudeildum,
svo sem göngudeildum, ráðgjöf, klínískum þjónustu-
rannsóknum og aðgerðum, að ógleymdum háskóla-
þættinum. I þessu skyni verði einn sérfræðingur með
sérþekkingu á tiltekinni sérgrein gerður ábyrgur fyrir
þróun hennar og hverri sérgreinarskor látin í té skrif-
stofa og ritari þaðan sem starfseminni er stjórnað.
Þeir leggja einnig til að samstarf og verkaskipting
lækningaþáttar og hjúkrunarþáttar verði endurskoð-
uð: „Eðlilegt er að læknar séu í forystu fyrir þeim ein-
ingum sem grundvallast á læknisfræði, svo sem sér-
greinum. Hjúkrunarfræðingar veiti hins vegar for-
stöðu þeim einingum sem grundvallast á hjúkrunar-
þjónustu, svo sem legudeildum, dagdeildum, göngu-
deildum og sjúkrahústengdri heimaþjónustu. Sérhæf-
ingu innan hjúkrunar er hægt að þróa á þjónustu-
deildum og þar myndast snertifletir við sérgreinar
innan læknisfræði. Eftir sem áður er nauðsynlegt að
góð samvinna ríki á milli yfirlækna eða annarra
lækna sem bera ábyrgð á meðferð sjúklinga og hjúkr-
unarfræðinga sem stýra hjúkrunarþjónustu á deild-
um en hlutverkaskipting verður að vera skýrari. Klín-
ískar rannsóknastofur tilheyri sérgreinarskorum í
flestum tilfellum.“
Mismunandi þarfir sérgreina
Bjarni Torfason tekur undir þessi sjónarmið og bætir
því við að skipulag lækningaþáttarins þurfi ekki að
einskorðast við legudeildina. „Það eru komnar upp
ýmsar sérgreinar sem ekki þurfa eins mikið á legu-
deildum að halda en eru ekki síður mikilvægar en
aðrar. Svo verða menn að hafa hugfast að þróun sér-
greinanna er ekki alltaf sú sama. Sumar þeirra eru að
þróast í átt til aukinnar göngudeildarstarfsemi en
aðrar í hina áttina. Svo eru stöðugt að verða til nýjar
sérgreinar sem taka þarf tillit til. Það má því ekki
setja allt undir einn hatt og slá því föstu að þörf allra
sérgreina fyrir legurými sé að minnka. Sumar þeirra
eru að meðhöndla eldri og veikari sjúklinga en áður
og þurfa því meira legurými. Það er ekki nóg að líta
bara á meðaltalið."
- Hver er afstaða stjórnenda til þess að breyta
skipulagi spítalans?
„Þeir eru allir af vilja gerðir til að hér verði til vel
starfandi spítali. Þeir hafa sýnt þann vilja í verki með
sameiningu sjúkrahúsanna sem var heilmikið skref.
En næstu skref eru skipulag lækningaþáttarins og þar
þurfa menn að vera reiðubúnir að hugsa dæmið upp
á nýtt, losna út úr þessum gamla hugsunarhætti þar
sem legudeildirnar eru helsta viðmiðunin.“
Bjarni ítrekar það sem flestir virðast vera orðnir
sammála um að útilokað sé að reka sjúkrahúsið á
tveimur stöðum samtímis. Það blasir hins vegar við
næstu árin því vitaskuld tekur það sinn tíma að
byggja ný hús á þeim stað sem fyrir valinu verður.
„En þá er mikilvægt að menn reyni að hafa þann tíma
sem stystan og draga eins mikið og hægt er úr því
hnjaski sem sérgreinar verða fyrir við flutninga. Það
á ekki að þeyta mönnum fram og til baka meira en
orðið er. Nú er komið nóg af því og kominn tími til að
einbeita sér að byggingu nýs og veglegs sjúkrahúss. í
þeirri framkvæmd skiptir höfuðmáli að fagleg og
akademísk sjónarmið verði höfð að leiðarljósi og að
þau ráði ferðinni ef þau rekast á við rekstrarlega
hagsmuni," segir Bjarni Torfason.
-ÞH
I greinargerð Runólfs
Pálssonar og Sigurðar
Ólafssonar er að finna
þessa tillögu að skipuriti
nýrnasjúkdómaskorar sem
er hluti lyflœkningasviðs I.
Vífilsstaðir njóta sýnu
minnst fylgis meðal lœkna
sem framtíðarslaður nýs
sjúkrahúss.
Ljósm. Mats Wibe Lund.
Læknablaðið 2001/87 931