Læknablaðið - 15.02.2003, Síða 13

FRÆÐIGREINAR / GREINING HÁÞRÝSTINGS
Þrjár
einfaldar leiðir til nákvæmari
greiningar háþrýstings
Rafn
Benediktsson1'2'3
Paul L. Padfield1
'Innkirtla- og
efnaskiptasjúkdómadeild,
Landspítala Fossvogi,
2Hjartavernd, 'Læknadeild
Háskóla íslands, 4Department
of Medical Sciences, Westem
General Hospital, Edinburgh,
Scotland.
Fyrirspurnir og bréfaskipti:
Rafn Benediktsson, Innkirtla-
og efnaskiptasjúkdómadeild,
Landspítala Fossvogi,
108 Reykjavík. Sími: 543 1000.
rafn@efnaskipti.com
Lykilorð: háþrýstingur,
blóðþrýstingsmœling,
blóðþrýstingur, klínískar
leiðbeiningar.
Ágrip
Tilgangur: Flestir sem greindir hafa verið með há-
þrýsting hafa fengið greininguna eftir þrjár eða færri
mælingar á blóðþrýstingi hjá lækni. Þetta skyndimat
gæti leitt til ónákvæmni í greiningu, ónauðsynlegrar
meðhöndlunar og minni meðferðarávinnings en efni
standa til. Við höfum reynt að meta hversu nákvæm
greining fæst með hefðbundnum aðferðum og skoð-
að hagnýt ráð sem beita mætti til þess að bæta öryggi
greiningarinnar án þess að seinka greiningu um of.
Efniviður og aðferðir: 3965 manns var fylgt eftir í lyf-
leysuhluta „MRC Mild Hypertension Trial“ (Medi-
cal Research Council). Hlutfall hópsins sem myndi
hafa valist til meðferðar samkvæmt algengum klínísk-
um vinnubrögðum var metið og einnig var reynt að
áætla nákvæmni þeirrar greiningar með samanburði
við meðalþrýsting eftir meira en sex mánaða eftir-
fylgni sem var talið ígildi raunverulegs langtímablóð-
þrýstings. Við litum á kosti þess að nota meðalþrýst-
ing nokkurra heimsókna, eftirlit og bið í tiltölulega
skamman tíma (þrjá mánuði) og áhrif þess að taka
tillit til breytileika blóðþrýstings hvers einstaklings.
Niðurstöður: Greining háþrýstings eftir þriggja mán-
aða eftirlit fremur en eftir þrjár mælingar minnkar
hópinn sem talinn er hafa háþrýsting um næstum
12%. Ekki virtist ávinningur af því að lengja eftirlitið
frekar. Greining háþrýstings samkvæmt þeim hefð-
bundnu vinnubrögðum sem oftast er beitt núna er óná-
kvæm og leiðir hugsanlega til rangrar greiningar hjá
allt að 69% einstaklinga. Ónákvæmnina má minnka
um allt að 18% með því að bíða með greiningu í þrjá
mánuði og með því að nota meðalblóðþrýsting nokk-
urra heimsókna. Auðveldara reynist að spá fyrir um
raunverulegan langtímablóðþrýsting með því að leggja
mat á breytileika blóðþrýstings.
Ályktun: Nokkur ónákvæmni í greiningu háþrýstings
er óhjákvæmileg en auka má verulega öryggi grein-
ingarinnar með því að fylgja fólki eftir í þrjá mánuði,
nota meðalblóðþrýsting og leggja mat á breytileika
blóðþrýstings hvers og eins.
Inngangur
Háþrýstingur er líklega enn vangreindur en enginn
efast nú um að ávinningur er af meðhöndlun svæsins
háþrýstings. Hins vegar getur verið erfitt að ákveða
hvort einstaklingar með vægan háþrýsting á mörkum
meðhöndlunarskilmerkja hafi raunverulega háþrýst-
ing og þurfi lyfjameðferð. Núverandi klínískar leið-
ENQLISH SUMMARY
Benediktsson R, Padfield PL
Three simple steps for improving diagnostic
accuracy in hypertension
Læknablaðið 2003; 89: 105-9
Objective: Most patients have only had three
measurements of blood pressure before being labelled as
hypertensive. This abbreviated assessment may lead to
inaccurate classification, unnecessary treatment and
dilution in treatment benefit for the population. We aimed
to explore how accurate current methods are in
diagnosing mild hypertension, and to explore practical
methods of improving targeting of antihypertensive
treatment using clinic visits but without lengthy
observation.
Material and methods: We applied current diagnostic
methods to 3965 individuals with mild hypertension who
were followed for a year in the placebo arm of the MRC
Mild Hypertension Trial (Medical Research Council). We
thus calculated the proportion selected for treatment by
current methods and the diagnostic accuracy, using
average blood pressure beyond six months as
representing „true“ long-term blood pressure. We looked
at the benefit of averaging blood pressures, prolonging
observation modestly and estimating within-person blood
pressure variability.
Results: Prolonging observation to three months selects a
smaller (by about 12%) proportion of the sample for
treatment. At three months the proportion of the sample
selected is similar to the proportion defined as „truly“
hypertensive. The diagnostic accuracy of current methods
is poor with up to 69% discrepancy in classification. This
discrepancy was improved in absolute terms by up to
18% by prolonging observation to three months and using
average blood pressures. Identifying those individuals with
low within-person variability allows marked improvement
in the prediction of „true“ hypertension.
Conclusion: Although some inaccuracy in the diagnosis of
hypertension is inevitable, observation for three months,
averaging blood pressures and estimating within-person
blood pressure variability can markedly improve upon
current methods used for targeting antihypertensive
treatment.
Key words: hypertension, blood pressure monitoring,
blood pressure, clinical guidelines.
Correspondence: Rafn Benediktsson,
rafn@efnaskipti. com
beiningar um meðhöndlun háþrýstings (1, 2) leggja
því til að fólki sé fylgt eftir í nokkurn tíma áður en
Læknablaðið 2003/89 105