Læknablaðið - 15.06.2003, Blaðsíða 45

UMRÆÐA & FRÉTTIR / AF SJÓNARHÓLI STJÓRNAR LÍ / SAGA LÆKNISFRÆÐINNAR
Ýmsir aðrir kostir hafa verið athugaðir, sérstak-
lega ef húsnæði hefur verið á lausu, sem þykir sæm-
andi læknafélögunum. Lengst komust vangaveltur
um kaup á Esjubergi, húsi Borgarbókasafnsins við
Þingholtsstræti. Þar hefðu endurbætur kostað um 50
milljónir og húsið tilbúið til nota fyrir LI um 120 millj-
ónir, ef boðin hefði verið sú upphæð sem borgin vildi
fá og fékk. Því var fallið frá þeim áformum. Nýtt
húsnæði á góðum stað í Reykjavík, fullbúið, er yfir-
leitt talið tvisvar sinnum dýrara en það, sem markað-
urinn er tilbúinn til að gefa fyrir hvern fermetra í hús-
næði læknafélaganna í Hlíðasmáranum.
Annað sjónarmið en hið fjárhagslega, sem er ofar-
lega í huga stjómar LÍ, þegar fjallað er um húsnæðis-
mál félagsins, er aðgengi fatlaðra. Þau mál eru komin
í nokkuð gott horf í Hlíðasmáranum og erfitt og
kostnaðarsamt að mæta þeim staðli í mörgu eldra
húsnæði í miðborg Reykjavíkur.
Guðmundur Hannesson
Hið merkilega hús Guðmundar Hannessonar á horni
Ingólfsstrætis og Hverfisgötu hefði alls ekki hentað
félaginu. Það hefur verið athugað. Hins vegar er brýnt
að ræða stórmerka sögu Guðmundar Hannessonar
og hvort ástæða sé til að rannsaka lífshlaup hans og
færa í letur. Það er mín skoðun, að Læknafélag ís-
lands gæti stutt ættingja og áhugamenn um það fram-
tak til góðra verka.
Allar þessar hugmyndir, meðal annars ábendingar
Auðólfs um aðsetur Læknafélags íslands í Nesi við
Seltjörn, eiga að vera stöðugt til umræðu og stjórn fé-
lagsins skylt að gæta hagsmuna þess og virðingar eins
og best verður á kosið á hverjum tíma.
Sigvaldi Kaldalóns
Verk Sigvalda Kaldalóns halda auðvitað best minn-
ingu hans á loft. Þar bætir LÍ ekki um. Hitt er annað,
að LI getur að sjálfsögðu stutt það sem vel er gert í
virðingarskyni við minningu Sigvalda og bætt fyrir
óhappaverk gagnvart honum.
Tillaga kom fram á sínum tíma um kaup Orlofs-
sjóðs LI á Armúla, læknissetrinu í Nauteyrarhéraði
við Isafjarðardjúp. Tillagan var skemmtileg og bar
vott um stórhug, en því miður ekki raunhæf út frá
markmiðum orlofssjóðs. Af því varð því ekki.
Auðólfur rifjar upp í grein sinni, að aðrir hafi reist
Sigvalda minnisvarða við Kaldalón. Er það öldungis
rétt. Var hann vígður sumarið 2000. Það var eftir-
minnileg stund, fjölmenni, hátíðarstemning, óvæntir
sólstafir á Seleyri í sunnanverðu Kaldalóni, þegar
steinharpa Páls frá Húsafelli var afhjúpuð Sigvalda til
heiðurs. Rausnarlegt kaffiboð í tjaldbúð á túninu við
Armúla að athöfn lokinni. Þá var notalegt að vera
fulltrúi lækna á staðnum vitandi það, að fjárhagslegur
stuðningur félags þeirra hafði skipt máli til þess að
gera þennan draum að veruleika.
Frá Félagi áhugamanna um sögu læknisfræðinnar
og Þjóðminjasafni
Styrkur Jóns Steffensen
Á aðalfundi Félags áhugamanna um
sögu læknisfræðinnar 2001 var stjóm fé-
lagsins falið að leita samstarfs við Þjóð-
minjasafn íslands um að félagið og safnið
byðu í sameiningu fram styrk til háskóla-
nema sem vildu skrifa námsritgerð um efni
tengt sögu heilbrigðismála á íslandi. Styrk-
urinn skyldi kenndur við prófessor Jón
Steffensen og veittur til að minnast fram-
lags hans til safnsins og til rannsókna í sögu
læknisfræðinnar. Tilgangur með styrkveit-
ingunni skyldi vera að vekja athygli ungra
og upprennandi íslenskra sagnfræðinga og
annarra háskólastúdenta á þeim mörgu og
spennandi verkefnum sem enn eru óunnin
á sviði sögu heilbrigðismála.
Forsvarsmenn Þjóðminjasafnsins tóku
málaleitan stjómarmanna afar vel. I októ-
ber 2001 var skrifað undir samning þar sem
Félag áhugamanna um sögu læknisfræðinn-
ar og Þjóðminjasafn Islands skuldbundu sig
til að veita námsstyrk í þrjú ár, 2001,2002 og
2003. Styrkupphæðin var ákveðin 200 þús.
kr. í hvert skipti. Þar af greiðir félagið
50.000 kr. en safnið 150.000 kr. Þriggja
manna nefnd úthlutar styrknum. í nefnd-
inni sitja tveir fulltrúar frá Þjóðminjasafni/
Nesstofusafni, Margrét Hallgrímsdóttir
þjóðminjavörður og Kristinn Magnússon
og einn frá Félagi áhugamanna um sögu
læknisfræðinnar, Ólafur Þ. Jónsson læknir.
Styrknum fyrir árið 2001var úthlutað
12. febrúar 2002. Tvær umsóknir bárust og
ákvað úthlutunarnefndin að skipta styrkn-
um á milli umsækjenda. Umsækjendur
voru Kolbrún S. Ingólfsdóttir til ritgerðar-
innar: Nesstofa. 70 ár í heilbrígðissögu ís-
lands 1763-1833 og Þórunn Guðmunds-
ÞJÓÐMINJASAFN
ÍSLANDS
dóttir til ritgerðar um störf yfirsetufólks á
18. öld.
Fjórar umsóknir bárust um styrkinn
árið 2002. Úthlutunarnefndin ákvað að
veita hann Unni Birnu Karlsdóttur til að
skrifa um sögu ófrjósemisaðgerða á íslandi
1938-1975.
í lok þessa árs verður Jóns Steffensen-
styrkurinn veittur í síðasta skipti sam-
kvæmt áðurnefndu samkomulagi. Það er
trú þeirra sem að styrknum standa að hann
hafi stuðlað að því að beina sjónum há-
skólanema að efni tengdu sögu heilbrigð-
ismála á íslandi. Til að halda þessu góða
verki áfram væri æskilegt að finna leið til
að viðhalda styrknum enn um sinn.
Kristinn Magnússon
Höfundur er fyrrverandi safnvörður Nesstofusafns.
Læknablaðið 2003/89 517