Læknablaðið - 15.06.2003, Blaðsíða 62

SMÁS JÁI N
Duglegur ráðherra
Þótt mörgum hefði fundist heilbrigð-
ismál mátt vera meira á dagskrá í að-
draganda kosninganna verður ekki
sagt um Jón Kristjánsson heilbrigðis-
og tryggingamálaráðherra að hann
hafi setið auðum höndum síðustu
vikur. Það linnti ekki stöðugum
straumi fréttatilkynninga frá ráðu-
neytinu og verður þeirra helstu getið
hér á eftir.
Fyrst gerðist það í lok apríl að til-
kynnt var um sættir í deilunni sem
staðið hafði lengi um heilsugæsluna á
Suðurnesjum. Samkomulag náðist um
að Heilsugæslan í Reykjavík taki að
sér að manna heilsugæsluna á Suður-
nesjum og er nú verið að útfæra nánar
hvernig það verði best gert.
Viku síðar barst sú frétt að ráð-
herra hefði heimilað forstjórum Trygg-
ingastofnunar ríkisins og Landspítal-
ans að gera samning um nýrna-
ígræðslu og stofhfruinumeðf'erð á
Landspítalanum en fram að þessu
hafa slíkar aðgerðir eingöngu verið
gerðar í útlöndum.
Daginn eftir tilkynnti ráðuneytið
að gengið yrði til samninga við fyrir-
tækið Salus ehf. um rekstur heilsu-
gæslustöðvar í Salahverfi í Kópavogi.
Að þessu fyrirtæki standa læknarnir
Haukur Valdimarsson og Bárður Örn
Sigurjónsson sem eiga það til hálfs á
móti ráðgjafarfyrirtækinu Nýsi ehf.
sem Sigfús Jónsson veitir forstöðu.
Daginn eftir skipaði Jón tvo skrif-
stofustjóra í ráðuneytinu og svo var
eins og hann gæti ekki hamið sig því
viku síðar skipaði hann Guðjón Magn-
ússon lækni forstjóra Lýðheilsustöðv-
ar en Guðjón tekur við embættinu 1.
júlí í sumar. Guðjón var ráðinn til
starfans eftir að nýskipuð nefnd hafði
metið hann hæfastan af 16 umsækj-
endum en sú nefnd hefur það verk-
efni að meta hæfi umsækjenda um
stöður forstöðumanna sjúkrahúsa og
annarra heilbrigðisstofnana.
Þá voru raunar liðnir fjórir dagar
frá kosningum og komið mál að linnti
- í bili að minnsta kosti.
Hann bætir því við að sama megi segja
um menntamál, rannsóknir og vísindi, þess-
ir málaflokkar hafi verið sáralítið ræddir í
kosningabaráttunni. „Það þarf að efla al-
menna umræðu um þessi mikilvægu mál og
heilbrigðisstéttirnar ættu að reyna að ýta
undir hana,“ sagir landlæknir.
Aö sefa söknuöinn
Eins og fram kemur víða í þessari umfjöllun
hafa umsvif Landlæknisembættisins aukist
verulega á undanförnum árum. Það á sér
ýmsar ástæður en þær augljósustu eru setn-
ing nýrra laga um réttindi sjúklinga og fleira
sem varðar heilbrigðismál. En hafa stjórn-
völd sýnt því skilning að þessi auknu umsvif
kosta sitt?
„Ég væri mjög óheiðarlegur ef ég segði
að við teldum okkur fá það fjármagn sem
við þyrftum til að geta sinnt okkar starfi. Við
teljum að setja mætti meiri íjármuni í ýmis
verkefni, svo sem eftirlit með heilbrigðis-
stofnunum, söfnun gagna, varnir gegn sjálfs-
vígum og fleira. Eins má nefna að lögin um
réttindi sjúklinga leggja okkur á herðar
auknar skyldur við eftirlit með starfsemi
heilbrigðisstétta- og stofnana og við gætum
sinnt því betur ef við hefðum meiri fjármuni
og gætum sett meiri kraft í það. Grunnþætt-
ir þessa eftirlits- og ráðgjafarkerfis eru til
staðar og það er enginn skortur á hugmynd-
um en vissulega gætum við gert meira ef við
hefðum meiri fjármuni til umráða.“
Sigurður hefur gegnt stöðu landlæknis í
hálft fimmta ár og því ekki úr vegi að spyrja
hvernig hann kunni þessu starfi og hvort
hann sakni þess ekki að stunda lækningar.
„Ég hef óskaplega gaman af þessu starfi
og ánægjan eykst eftir því sem ég kemst
betur inn í það. Kostirnir eru mikil fjöl-
breytni, hún getur jafnvel orðið of mikil,
samskipti við ólíkt fólk úr öllum átturn og
að sjá eitthvað af hugmyndum sínum verða
að veruleika, stundum.
En til þess að sefa söknuðinn hef ég
haldið áfram að kenna dálítið og held sam-
bandi við rannsóknarhópinn minn. Einnig
hef ég farið inn á spítala og unnið smátíma
sem afleysingamaður á deild á hverju ári.
Mér finnst þetta nauðsynlegt. Ég var ráðinn
í þetta starf af því ég er læknir og ég verð að
geta verið það áfram. Ég var ekki ráðinn
vegna þess hversu mikla stjórnunarreynslu
eða -menntun ég hefði heldur vegna fag-
legrar þekkingar og þess vegna finnst mér
brýnt að stjómendur í læknastétt haldi trún-
aði við fagmanninn í sér, þangað sæki ég
styrk til að takast á við vandamálin, skoða
þau, greina og leysa,“ sagði Sigurður Guð-
mundsson landlæknir.
534 Læknablaðið 2003/89