Læknablaðið - 15.06.2003, Blaðsíða 55

UMRÆÐA & FRÉTTIR / EIN EÐA TVÆR LÆKNADEILDIR?
lega kynningar- og skipulagsvinnu, innan deildar og
út á við. Við höfum að sjálfsögðu haft áhuga á því að
víkka læknanámið út þannig að læknanemar og ung-
ir læknar geti kynnst því starfi sem fer fram á lækna-
stofum og í öðrunr fyrirtækjum sem rekin eru í
tengslum við læknisfræði og nýtt sér með virkum
hætti margvísleg þjálfunartækifæri þar. Vera kann að
fyrir margt löngu hafi ekki verið þegið boð úr
Læknasetrinu eða frá sjálfstætt starfandi skurðlækn-
um um kennsluaðstöðu fyrir læknanema eins og sagt
var Rangá, en það á ekki við um þann tíma sem nú-
verandi stjórn læknadeildar hefur setið. Á síðast-
liðnu sumri barst bréf frá Læknasetrinu í Mjódd með
slíku tilboði og því var svarað með jákvæðum hætti.
Viðræður um það mál hafa frestast af ýmsum ástæð-
um, meðal annars yfirstandandi endurskoðun á nám-
inu, en fullur áhugi er fyrir þessu í deildinni. Tilmæli
hafa ekki borist frá sjálfstætt starfandi skurðlæknum,
en engu að síður hefur slíkt samstarf verið rætt innan
deildarinnar, svo og möguleikar á samstarfi við húð-
lækna og bæklunarskurðlækna utan Landspítala svo
eitthvað sé nefnt. Það tekur einfaldlega tíma að um-
breyta námi í deildinni, semja um nýja hluti og fá þá
til að virka, ekki síst ef þessi vinna fellur á fáa og
störfum hlaðna í lítilli deild og litlum háskóla. Samn-
ingar verða ekki hristir fram úr erminni.
Við fögnum áhuga stjórnarmanna í læknafélögun-
um á læknakennslu en hefðum kosið að umræða um
heilbrigðiskerfið í kosningabaráttu vorsins færi í ann-
an farveg en þann að ræða hvort koma eigi á fót nýrri
læknadeild í nafni samkeppni. Ef sú umræða á að
hafa tilgang verður að gera það á skýrum forsendum
og reikna dæmið til enda. Þá er greinilegt að þörf er
á að kynna rækilega fyrir forystumönnum lækna
hvað læknadeild HÍ er að gera og hvað hafi breyst
eða sé að breytast í deildinni frá því sem var fyrir
tveimur eða þremur áratugum, ef stjórnarmenn voru
að hugsa um slíkan samanburð. Við andmælum því
að deildin sé gamaldags og að það þurfi að „hrista
upp“ í henni. Ef orðið „gamaldags“ er þýðing á
„traditional“ þá getur orðið átt sér þá stoð að deildin
byggir á blöndu af hefðbundinni nálgun og því nýj-
asta sem gerist í kennslu læknanema í dag. Klínísk
kennsla er einn stærsti þáttur læknanemakennslu og
dregur að sjálfsögðu dám af þeirri læknisfræði sem
stunduð er á heilbrigðisstofnunum landsins. Því má
spyrja hvort íslenskir læknar séu að stunda gamal-
dags læknisfræði. Allir vita svarið, læknisfræði stend-
ur á traustum nútímalegum grunni á íslandi. Lækna-
námið er í sama farvegi. Að auki hefur verið lögð
veruleg vinna í að breyta áherslum í læknanáminu,
það er að segja bæta kennslu í grunngreinum, auka
áherslu á lausnaleitamám, gera breytingar á kennslu-
og prófafyrirkomulagi, samhæfa kennslu í einstökum
greinum betur, vinna að nýjum áherslum í sameinda-
líffræði, samfélagslækningum, lýðheilsu og fag-
mennsku í læknisfræði. Við vinnum að því að nýta
tímann betur, meðal annars sumarið, viðurkenna
fleiri námsstaði heima og erlendis, auka fjölbreytni
og valmöguleika, efla rannsóknatengdu kennsluna,
allt innan þess ramma sem menntamálayfirvöld og
þjóðfélagsaðstæður skapa okkur. En er þetta ekki
það sem Rangárfundarmenn vilja sjá gerast? Við
hefðum gjarnan viljað heyra frá þeim fyrr og beint og
fá þá til liðs við okkur við að bæta kennsluna í
læknadeildinni. Okkur veitir ekki af liðveislu frá öll-
um sem geta komið með tillögur um nýjar áherslur
eða enn betur: lagt til starfskrafta sína með okkur við
endurbætur á læknakennslu. Það sama á við um nám-
ið eftir kandídatspróf. Þar er nú verið að endurskipu-
leggja starf framhaldsmenntunarráðs og allt frekara
starf þess ráðs verður í samvinnu við Læknafélagið
og fagfélög lækna.
Læknadeildin í HÍ nýtur virðingar víðar en á ís-
landi og hún er í samkeppni við læknadeildir erlendra
háskóla. Við verðum varir við það á erlendum
kennsluþingum að sá samanburður kemur síður en
svo illa út. Samt má alltaf gera betur. Deildin er ekki
einskorðuð við veggi háskólasjúkrahússins og er ekki
heft af því á nokkurn hátt. Tímamótasamningur um
akademískar nafnbætur á háskólasjúkrahúsinu, á
FSA og í heilsugæslunni er stór áfangi í þá átt að
virkja sem flesta af þeim sem hafa góða akademíska
menntun til þess að koma að læknakennslu, bæði
fyrir og eftir kandídatspróf. Þróunaráætlun deild-
arinnar frá síðasta ári gerir ráð fyrir breytingum í
síbreytilegu umhverfi lækna- og lífvísinda á íslandi.
Að lokum skal áréttað að rekstur læknadeildar-
innar kostar umtalsvert fé. Til hans þyrfti samt að
kosta mun meiru. Bókasafnsmál og rekstur rafrænna
gagnagrunna er dæmi um mál sem brýnt er að lag-
færa vegna kennslu heilbrigðisstétta. Þar skortir
hærri fjárveitingar. Fjármunir læknadeildarinnar duga
rétt til að standa undir nauðsynlegasta kostnaði við
grunnþarfir kennara sem hér eru flestir reyndar í til-
tölulega litlum hlutastöðum, ólíkt því sem er í öðrum
háskólum. Rannsóknafé í læknadeild HÍ er brot af
því sem annars staðar gerist. Deildina vantar einnig
fé til að geta staðið betur undir skrifstofuhaldi og
margskonar umsagnarvinnu sem á hana fellur. Tillög-
ur um að eyða fé úr fjárhirslum almennings í að
stofna aðra læknadeild sem mundi aðeins þjóna fá-
einum nemendum í nafni dreifbýlis og landsbyggðar
sem hefur gjörbreyst með nútímasamgöngum og fjar-
skiptum geta því ekki verið settar fram af þeirri um-
hugsun og alvöru sem krefjast verður þegar menntað
álit er látið uppi. Læknadeildin heitir á Rangárfund-
armennina til aðstoðar við að byggja deildina upp á
víðum grunni innan veggja megin rannsóknarháskóla
landsins og beita áhrifum sínum til þess að ríki og
einkafyrirtæki hafi fullan metnað til að gera um
margt góða læknadeild enn þá betri.
Læknablaðið 2003/89 527