Læknablaðið - 15.06.2006, Blaðsíða 72

SERLYFJATEXTAR
EFEXOR DEPOT N06A X16 RB
Wyeth AB. Venlafaxín-hýdróklórlð, samsvarandi venlafaxín 37,5 mg, 75 mg eða 150 mg. Forðahylki, hart. Ábendingar: Þunglyndi (major depression), þar með talið bæði djúpt og alvarlegt innlægt þunglyndi (melancholia) og kvíðatengt
þunglyndi. Almenn kvíðaröskun (GAD).Til að koma (veg fyrir bakslag þunglyndis eða til að koma í veg fyrir endurtekið þunglyndi. Félagsfælni. Felmtur með eða án víðáttufælni. Skammtar og lyfjagjöf: Efexor Depot ætti að taka með
mat. Hylkin skal gleypa heil. Efexor Depot ætti að gefa einu sinni á dag. Upphafsskammtur er 75 mg. Þunglyndi: Ef þörf krefur, er hægt að auka skammtinn um 75 mg á dag á a.m.k. 4 daga fresti. Við miðlungs alvarlegu þunglyndi má tltra
skammta upp 1225 mg á dag og við alvarlegu þunglyndi er hámarksskammtur 375 mg á dag. Almenn kvíðaröskun (GAD/Félagsfælni): Hjá sjúklingum sem ekki sýna neina svörun við 75 mg upphafsskammti á dag, getur verið gagnlegt að
auka skammta upp að hámarki 225 mg á dag. Skammta má auka með u.þ.b. 2 vikna millibili eða meira, en aldrei skemur en 4 daga fresti. Felmtur: Ráðlagður skammtur er 75 mg af Efexor Depot einu sinni á dag. Við upphaf meðferðar
skal gefa 37,5 mg upphafsskammt á dag af Efexor Depot fyrstu 4-7 dagana, en auka slðan skammtinn upp 175 mg einu sinni á dag. Hjá sjúklingum sem ekki sýna neina svörun við 75 mg skammti á dag, getur verið gagnlegt að auka
skammta upp I að hámarki 225 mg á dag. Til að lengja losun venlafaxlns (extended-release) má auka skammta um 75 mg á dag með u.þ.b. 2 vikna millibili eða meira, en aldrei skemur en á 4 daga fresti. Þegar æskilegur árangur hefur
náðst ætti að minnka skammtinn smám saman niður I minnsta viðhaldsskammt miðað við svörun og þol sjúklings (yfirleitt 75-150 mg/dag). Hjá öldruðum og sjúklingum með hjarta- og æðasjúkdóma/háþrýsting ætti að auka skammtinn
með varúð. Við meðferð sjúklinga með skerta nýrna- og/eða lifrarstarfsemi er mælt með minni skömmtum. Ef kreatlnínúthreinsun er 10-70 ml/mln. þarf að minnka skammt um 25-50%. Heildardagskammt af venlafaxíni þarf að minnka
um 50% I þlóðskilunarsjúklingum. Ekki má gefa venlafaxln fyrr en blóðskilun er lokið. Við meðal alvarlega skerðingu á lifrarstarfsemi ætti að minnka skammtinn um 50%. Ef um alvarlega skerðingu á lifrarstarfsemi er að ræða kann
að reynast nauðsynlegt að minnka skammtinn enn meir. í slíkum tilvikum kann að vera nauðsynlegt að gefa Efexor töflur. Skammtar til að koma I veg fyrir bakslag eða endurtekið þunglyndi eru venjulega þeir sömu og notaðir eru við
upphaflegu meðferðina. Hafa skal reglulegt eftirlit með sjúklingum til að hægt sé að meta árangur af langtímameðferð.Lyfið er ekki ætlað börnum yngri en 18 ára. Ekki er mælt með neinni skammtaaðlögun venlafaxíns vegna aldurs.
Efexor depot forðahylki inniheldur kúlur, sem losa lyfið hægt út I meltingarfærin. Óuppleysanlegur hluti þessara kúlna skilst út og getur sést I hægðum. Eftirlit með lyfjagjöf og skömmtum. Meðferð ætti að halda áfram I a.m.k. þrjá
mánuði (yfirleitt I sex mánuði) eftir að bata er náð. Þegar ætlunin er að hætta meðferð með Efexor Depot ætti að minnka skammt sjúklings smám saman I a.m.k. tvær vikur ef venlafaxln hefur verið notað I meira en 6 vikur að viðhafðri
aðgát vegna hættu á bakslagi.Tíminn sem þarf til að minnka skammtinn getur verið háður skammtinum, lengd meðferðar og ástandi sjúklings. Haft skal samband við sérfræðing ef enginn bati hefur náðst eftir eins mánaðar meðferð.
Frábendingar: Brátt hjartadrep, bráður sjúkdómur I heilaæðum og ómeðhöndlaður háþrýstingur. Samtímis meðferð með mónóamínoxlðasahemlum. Ofnæmi fyrir venlafaxíni eða einhverjum hjálparefnanna. Sérstök vamaðarorð og
varúðarreglur við notkun: Aldraðir (>65 ára). Sjúklingar með þekktan sjúkdóm I hjarta-æðakerfi eða heilaæðum, þ.m.t. meðhöndlaður háþrýstingur. Skert nýrna- og/eða lifrarstarfsemi. Krampa getur orðið vart við venlafaxín meðferð,
nota ætti venlafaxln með varúð hjá sjúklingum með sögu um krampa. Þegar er skipt frá mónóamínoxlðasahemli til venlafaxlns skal gera minnst 14 daga meðferðarhlé. Ef breytt er meðferð frá venlafaxlni til mónóamínoxlðasahemils
er mælt með 7 daga meðferðarhléi.Gera verður ráð fyrir hættu á sjálfsvígi hjá öllum sjúklingum sem haldnir eru þunglyndi og ávlsa ætti minnsta skammti I upphafi til að draga úr hættu á ofskömmtun. Hætta á sjálfsvlgi fylgir þunglyndi
og kann að vera fyrir hendi þar til verulegur bati hefur náðst. Fylgjast þarf vel með hvort sjúklingum sem meðhöndlaðir eru með venlafaxln versnar og einnig hvort sjálfsvígshugsanir gera vart við sig, sérstaklega I upphafi meðferðar
eða þegar einhverjar breytingar verða á skammtastærð eða skammtafyrirmælum.Venlafaxln kann hjá sumum sjúklingum að valda hækkuðum blóðþrýstingi (lagbilsþrýstingur hækkar um 10-30 mmHg). Mælt er með því að viðkomandi
læknir fylgist með blóðþrýstingi við hverja heimsókn sjúklings. Hjá öldruðum og sjúklingum með þekktan hjarta- og æðasjúkdóm ætti að fylgjast með blóðþrýstingi á hálfsmánaðar fresti 14-6 vikur og eftir það við hverja heimsókn til
viðkomandi læknis. Sjúklinga I langtímameðferð ætti að fræða um mikilvægi góðrar tannhirðu vegna þess að þurrkur I munni kann að valda aukinni hættu á tannskemmdum. Ekki hefur fengist reynsla af meðferð sjúklinga meö geðklofa.
Áhrif venlafaxlns á þunglyndi I geðhvarfasýki (bipolar depression) hafa ekki verið könnuð. Hjá sjúklingum með geðhvarfasýki getur orðið þróun til geðhæðarfasa. Sjúklingar með flogaveiki þarfnast viðeigandi flogaveikilyfja á meðan á
meðferð stendur. Ekki hefur fengist kllnlsk reynsla hjá börnum. Lækkun natríums I blóði og/eða óeðlileg seyting þvagtemprandi hormóns (Syndrome of Inappropriate Antidiuretic hormone (SIADH)) hefur stöku sinnum sést við meðferð
með geðlægðarlyfjum, m.a. serótónlnupptökuhemlum, oftast hjá öldruðum og sjúklingum sem eru á þvagræsilyfjum. Upp hafa komið örfá tilvik með lækkun natrlum I blóði af völdum Efexors, yfirleitt hjá öldruðum, sem hefur leitt til
þess að hætt var við að gefa lyfið. Hraðari hjartsláttur getur komið fyrir, sérstaklega við töku hærri skammta. Varúðar ætti að gæta hjá sjúklingum þar sem undirliggjandi sjúkdómar gætu versnað með hraðari hjartslætti. Ljósopsstæring
getur komið fyrir I tengslum við venlafaxín. Mælt er með að sjúklingar með hækkaðan augnþrýsting eða sjúklingar með hættu á þrönghornsgláku séu undir sérstöku eftirliti. Hættan á húð- og sllmhúðarblæðingum getur aukist hjá
sjúklingum sem taka venlafaxín. Nota ætti venlafaxln með varúð hjá sjúklingum sem eiga til að fá blæðingar á þessum stöðum.Öryggi og virkni venlafaxín meðferðar samhliða megrunarlyfjum hefur ekki verið könnuð. Ekki er mælt með
samhliða töku venlafaxlns hýdróklórlðs og megrunarlyfja. Venlafaxln er ekki ætlað sem megrunarlyf, hvorki eitt og sér, né samtímis töku annarra efna. í klínískri rannsókn þar sem venlafaxín var borið saman við lyfleysu, sást aukning á
kólesteróli I blóði sem skipti máli hjá 5,3% sjúklinga sem fengu venlafaxln en 0,0% sjúklinga sem fengu lyfleysu I a.m.k. 3 mánuði. íhuga ætti að mæla kólesteról I blóði við langtlmameðferð.í kllnlskri rannsókn hjá börnum, var aukning
I skráningu á neikvæðum hugsunum og, sérstaklega þar sem um alvarlegt þunglyndi var að ræða, aukning á sjálfsmorðstengdum atvikum eins og sjálfsmorðshugsunum og sjálfskaða. Fráhvarfseinkenni sem fram koma þegar töku
gedeyfðarlyfja er hætt eru vel þekkt. Því er mælt með að venlafaxln skammturinn verði smám saman minnkaður og fylgst verði vel með sjúklingnum. Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir: Engar milliverkanir hafa komið
fram hjá heilbrigðum sjálfboðaliðum eftir einfaldan skammt af litlum, dlazepami og etanóli á meðan á meðferð stendur með venlafaxlni. Rannsóknir benda til þess að venlafaxín umbrotni I O-desmetýlvenlafaxín af völdum Isóenslmsins
CYP2D6 og I N-desmetýlvenlafaxín af völdum (sóensímsins CYP3A3/4. Vænta má eftirtalinna milliverkana þótt þær hafi ekki verið rannsakaðar sérstaklega in vivo. Samtlmis meðferð með lyfjum, sem hamla CYP2D6, gæti valdið
aukinni uppsöfnun venlafaxlns svipað þvl og búast má við I einstaklingi með hæg umbrot debrisoklns. Aðgát skal höfð þegar Efexor er gefið ásamt lyfjum svo sem klnidíni, paroxetlni (sjá fleiri dæmi I þessum kafla). Þar eð venlafaxín
gæti dregið úr umbrotum annarra lyfja sem CYP2D6 umbrýtur ætti að gæta varúðar við notkun venlafaxíns ásamt sllkum lyfjum þar eð plasmaþéttni þeirra gæti aukist. Búast má við mikilli uppsöfnun venlafaxíns ef einstaklingi með hæg
umbrot CYP2D6 er gefinn CYP3A3/4 hemill á sama tíma. Þvl skyldi gæta varúðar við notkun Efexors samfara lyfjum sem hamla gegn CYP3A3/4 t.d. ketókónasóli. Segavarnaráhrif warfarins geta aukist hjá sjúkiingum við það að taka
venlafaxín samtlmis.Rannsókn á lyfhrifum með gjöf halóperidóls hefur sýnt eftirfarandi niðurstöður fyrir halóperidól: 42% minnkun á heildarúthreinsun við inntöku (oral clearance), 70% aukning á AUC og 88% aukning á Cmax en
engin breyting á helmingunartlma. Sýnt hefur verið fram á að clmetidln kemur I veg fyrir umbrot venlafaxíns við fyrstu umferð I lifur við stöðugt ástand; clmetidln hefur aftur á móti engin áhrif á lyfhrif O-desmethylvenlafaxlns. Talið er
að heildarlyfhrif venlafaxlns og O-desmethylvenlafaxlns aukist aðeins I flestum sjúklingum. ( öldruðum og I sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi getur verið að þessi milliverkun sé greinilegri. Byggt á þekkingu á virkni venlafaxíns og
möguleika á serótónin heilkenni, er mælt með varúð þegar venlafaxln er gefið samtímis öðrum lyfjum sem gætu haft áhrif á serótónin boðefnakerfið, svo sem triptan.og sértækir serótónín endurupptöku blokkarar. Meðganga og
brjóstagjöf: Meðganga:Takmörkuð kllnlsk reynsla hefur fengist af því að gefa barnshafandi konum lyfið. Rannsóknir á dýrum hafa leitt I Ijós minnkaða þyngd og stærð fóstra og lakari lífsmöguleika, líklega vegna eiturvirkni á móður.
Þar til frekari reynsla hefur fengist af Efexor ætti ekki að gefa það á meðgöngutíma nema að vandlega athuguðu máli. Ef venlafaxln er gefið fram að fæðingu eða skömmu fyrir fæðingu, getur nýburinn orðið fyrir fráhvarfseinkennum.
Nýburar sem hafa verið útsettir fyrir venlafaxln seint á þriðja hluta meðgöngu hafa fengið einkenni sem krefjast aðstoðar við öndun eða lengri sjúkrahúsdvalar. Brjóstagjöf: Venlafaxín og O-desmethylvenlafaxln skiljast út I móðurmjólk;
því ætti að taka ákvörðun um það hvort halda skuli brjóstagjöf áfram eða hætta töku venlafaxíns. Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla: Hugsanlegt er að meðferð með Efexor Depot kunni að hægja á viðbrögðum sumra
sjúklinga. Þetta ætti að hafa I huga við aðstæður sem krefjast sérstakrar árvekni, t.d. við akstur. Aukaverkanir: Algengar (>1/100):A/mennar: Þróttleysi, lystarleysi, höfuðverkur, kviðverkir, þyngdarminnkun eða þyngdaraukning, svitaköst
(einnig nætursviti), kláði, syfja, skjálfti.Blóðrás: Háþrýstingur, stöðubundinn lágþrýstingur, hraðtaktur, æðavlkkun, hjartsláttarónot. Miðtaugakerfi: Rugl, martröð, minnkuð kynhvöt, svefnleysi, truflað húðskyn, kvíði, aukinn vöðvasam-
dráttur, taugaóstyrkur. Meltingafæri: Ógleði, uppköst, minnkuð matarlyst, hægðatregða, meltingartruflun, munnþurrkur. Efnaskipti:Hækkun á kólesteróli I blóði (sérstaklega við langvarandi notkun og hugsanlega I stórum skömmtum).
Húð: Sviti (þar með talinn nætursviti). Þvag- og kynfæri: Áhrif á sáðlát/fullnægingu, getuleysi, minnkuð þvaglát (aðallega erfiðleikar við losun (mostly hesitancy)). Augu: Sjónstillingartruflun, Ijósopsstæring, sjóntruflanir. Sjaldgæfar
(>1/1000, <1/100) Almennar: Bjúgur, eyrnasuð.fi/ód: Flekkblæðing, blæðingar I sllmhúð.fi/ddrás: Lágþrýstingur, réttstöðuþrýstingsfall, hraðtaktur. Miðtaugakerfi: Slen, ósamhæfðar hreyfingar, ofhreyfni, ofskynjanir, geðhæð, sljóleiki,
vöðvakippir, æsingur. Meltingarfæri: Bólga I vélinda, magabólga, tannholdsbólga, bragðbreytingar, tannagnístur.niðurgangur. Húð: Hárlos, útbrot, ofsakláði, aukið Ijósnæmi. Lifur: Hækkuð lifrarenslm I blóði, blóðnatrlumlækkun. Önd-
unarfæri: Astmi. Kyn- og þvagfæri: Óeðlileg fullnæging (konur), miklar tíðablæðingar, þvagteppa. Augu.'Tárubólga. Mjög sjaldgæfar (<1/1000) Almennar: Hálfdvali (stupor). Blóð: Lenging á blæðingartíma, blóðflagnafæð. Blóðrás:
Breytingar á hjartarafriti (T-bylgja, S-T hluti, gátta-sleglarof af gráðu I). Miðtaugakerfi: Krampar, einkenni um utanstrýtukvilla (Parkinsonllk einkenni), persónuleikatruflun, illkynja sefunarheilkenni (NMS), serótónvirkt heilkenni (Serotoner-
gic Syndrome). Lifur: Lifrarbólga, óeðlileg seyting þvagtemprandi hormóns (SIADH). Koma örsjaldan fyrir (<1/10 000) Almennar: Ofnæmislost. Blóðrás: QT lenging, sleglatif, sleglahraðsláttur (þar með talið torsade de pointes). Melt-
ingarfæri: Brisbólga. Blóð: Blóðmein (þar með talið kyrningahrap, vanmyndunarblóðleysi, daufkyrningafæð og blóðfrumnafæð). Efnaskipf/': Aukning I prólaktíni. Stoðkerfi og stoðvefur: Rákvöðvasundrun. Miðtaugakerfi: Æði, utanstrýtu
einkenni (þar með talið trufluð vöðvaspenna og hreyfingatregða), síðkomin hreyfitregða. Öndunarfæri: Fjölgun eósínóflla I lungum. Húð: Regnbogaroðasótt, Stevens Johnson heilkenni, kláði. Tilkynnt hefur verið um eftirfarandi
einkenni þegar meðferð hefur verið hætt skyndilega: ólmhugur, kvlði, geðæsingur, taugaóstyrkur, rugl, svefnleysi og aðrar svefntruflanir, þreyta, svefnhöfgi, náladofi, krampi, sundl, svimi, höfuðverkur, eyrnasuð, sviti, munnþurrkur,
þyngdartap, niðurgangur, ógleði og uppköst. Meiri hluti þeirra einkenna sem koma fram þegar meðferð er hætt eru væg og ganga til baka án meðferðar. I þunglyndi er ávallt erfitt að greina á milli raunverulegra aukaverkana lyfja og
einkenna um þunglyndi. Aukaverkanirnar ógleði og uppköst tengjast skammtastærð; stærri upphafsskammtar valda aukinni tlðni af ógleði. Styrkur og tlðni þessarar aukaverkunar minnka yfirleitt við áframhaldandi meðferð. í klínískum
rannsóknum á börnum og unglingum (6-17 ára) sáust almennt sömu aukaverkanir af venlafaxíni og hjá fullorðnum. Þó sást aukning I skráningu á neikvæðum hugsunum og, sérstaklega þar sem um alvarlegt þunglyndi var að ræða,
aukning á sjálfsvígstengdum atvikum eins og sjálfsvlgshugsunum og sjálfskaða. Ofskömmtun: Eftir markaðssetningu hefur aðallega verið tilkynnt um ofskömmtun venlafaxlns I tengslun við samhliða notkun alkóhóls og/eða annarra
lyfa. Eiturvirkni: Fullvaxnir einstaklingar hafa tekið inn allt að 6,75 g og orðið fyrir meðalsvæsnum eitrunaráhrifum. Einkenni: Bæling miðtaugakerfisins, krampar, andkólínvirk einkenni. Hraðtaktur (gúls og slegils), hægataktur, lækkaður
blóðþrýstingur, breytingar á hjartarafriti, ST/T-breytingar, lenging QT-bils, lenging QRS-bils. Meðferð:Tryggja að öndunarvegur sé vel opinn, fylgjast með hjartarafriti; lyfjakol; magaskolun kemur til greina. Þegar hætta er á ásvelgingu er
ekki mælt með að framkalla uppköstum. Ráðstafanir sem beinast að einkennum. Ólíklegt er að þvinguð þvaglát, skilun, hreinsun blóðs með aðsogi og blóðskipti kom að gagni. Engin þekkt mótefni eru fyrir venlafaxlni. Sérlyfjaskrár-
texti: 17 mars 2006. Pakkningar og verd í maí 2006: Efexor Depot forðahylki 75 mg: 28 stk 5.022 kr., 98 stk. 13.933 kr., 100 stk 14.533 kr. Efexor Depot 150 mg. 28 stk. 8.697 kr, 98 stk. 25.392 kr., 100 stk 25.704 kr..
Wyeth
icepíwma
500 Læknablaðið 2006/92