Læknablaðið - 15.10.2007, Qupperneq 30

UMRÆÐA & FRÉTTIR / VIÐTAL VIÐ FORMANN LÍ
Læknar eru
málsvarar sjúklínganna
Sigurbjörn Svcinsson lét af embætti formanns Læknafélags íslands á nýaf-
stöönum aöalfundi LI og hafði þá gegnt formennsku í átta ár. Hann varð
góðfúslega við þcirri beiðni Læknablaðsins að líta yfir árin í formannstólnum,
hyggja að því hvað stæði uppúr, hvað hefði áunnist og vissulega líka hvað
hefði reynst þungt í skauti og erfitt að ráða framúr. „Sem betur fer gleymir
maður fljótt því sem niiður fer og man það ánægjulega,” segir Sigurbjörn
þegar hann hugsar til baka í upphafi samtals okkar.
Pátttaka Sigurbjörns af félagsmálum lækna nær
þó mun lengra aftur en átta ár því hann átti sæti í
stjórn LI um fjögurra ára skeið áður en hann tók
við formennsku 1999 en hafði þá verið formaður
Félags íslenskra heimilislækna árin 1991-1995 og
framganga hans þar varð öðru fremur til þess að
sóst var eftir honum í stjórn LÍ. Hann vill þó líta
enn lengra aftur og rekur upphafið til þess að hann
var gerður ráðningarstjóri ungra lækna á náms-
árum í læknadeild og þar með hafi afskipti hans af
félagsmálum lækna hafist. „Það eru nákvæmlega
30 ár síðan í haust,” segir hann kíminn. „Reyndar
lenti ég í stappi við kennara í deildinni strax á 1. ári
þar sem ég var kosinn í þriggja manna nefnd sem
gekk á fund prófessorsins í efnafræði þeirra erinda
að fá námsefnið skorið niður. Birna Jónsdóttir
og Friðrik Kristján Guðbrandsson voru með mér
í nefndinni og við áttum daglangan fund með
prófessornum sem endaði með því að námsefni í
efnafræði var skorið niður um rúmar 200 blaðsíð-
ur. Það þótti okkur umtalsverður árangur.”
Tók því fálega að setjast í stjórn LÍ
Strax árið 1979 var Sigurbjörn kosinn fulltrúi
ungra lækna í stjórn L1 en árið eftir flutti hann út
á land og varð formaður Læknafélags Vesturlands
og gegndi því embætti í fjögur ár. Arið 1984 tók
hann sæti í stjórn Félags íslenskra heimilislækna
og sat þar til ársins 1995, síðustu fjögur árin sem
formaður eins og áður sagði.
„Aðkoma mín að stjórn LI atvikaðist þannig
Hávar að vor*® 1^95 komu þeir Páll Þórðarson og Sverrir
Bergmann á stofuna til mín og báðu mig að setjast í
Sigurjónsson stjórn LÍ þá um haustið. Þetta var í lok svokallaðr-
ar seinni tilvísunardeilu sem hafði verið harðvítug
og erfið læknasamfélaginu. Það var alveg ljóst að
þeir Páll og Sverrir voru með þessu að reyna að
bera klæði á vopnin og líma saman Læknafélagið
eftir hjaðningar misserin á undan. Eg tók þessu
fálega til að byrja með en eftir nokkra umhugsun
þá fannst mér þetta góð hugmynd og taldi að ég
gæti gert gagn í stjórn félagsins.”
Varstu þá að hugsa um að sjónarmið heim-
ilislœkna hefðu ekki náð eyrum á vettvangi
Lœknafélagsins?
„Já, ég hafði verið málsvari sjónarmiða lækna
sem voru í minnihluta í Læknafélaginu og koll-
egar mínir meðal heimilislækna töldu margir
að Sighvatur Björgvinsson þáverandi heilbrigð-
isráðherra hefði gengið nærri þeim og þeirra
hagsmunum. Andstæðingar tilvísanakerfisins voru
líka til í röðum heimilislækna en fyrst og fremst
var andstaðan hjá sérfræðingum sem ráku rnjög
skipulagða áróðursherferð í fjölmiðlum gegn sjón-
armiðum okkar heimilislækna. Það var því alls
ekki sjálfsagt mál fyrir mig að taka sæti í stjórn LI
og kannski var maður líka dálítið vígmóður eftir
formennskuna í félagi heimilislækna. Kollegar
mínir töldu líka að með þessu yrði ég ekki jafn
frjáls að því að tala fyrir sjónarmiðum þeirra og
ég hafði gert sem formaður FÍH. Það kom líka á
daginn að með því að setjast í stjórn svo stórs stétt-
arfélags sem LI er, þá koma önnur sjónarmið upp
og maður verður að haga hugsun sinni og gerðum
á annan hátt en þegar um þrengri hóp lækna er að
ræða.”
Eiga lœknar ekki alltaf samleið í stéttarlegu til-
liti. Eru hagsmunir þeirra í einhverjum tilfellum
andstœðir?
„Já, það er alveg hægt að draga fram andstæða
hagsmuni en læknum hefur samt tekist í félags-
legum efnum að sameinast um stefnu þó sætta hafi
þurft sjónarmið og oftast hafa menn séð skóginn
fyrir trjánum og látið mestu hagsmuni ráða för.
Við sjáum það hins vegar glöggt á stórum heil-
brigðisstofnunum að Iæknar ganga alls ekki allir
í sama takti og taka ekki alltaf blíðlega hver á
690 Læknablaðið 2007/93