Læknablaðið - 15.10.2007, Síða 34

UMRÆÐA & FRÉTTIR / VIÐTAL VIÐ FORMANN LÍ
Sigurbjörn ásamt stjórn-
arfólki LÍ, frá vinstri:
Birna Jónsdóttir, Elínborg
Bárðardóttir, Sigurdís
Haraldsdóttir, Gunnar
Ármannsson fram-
kvœmdastjóri LÍ, Sigurður
E. Sigurðsson og Sigurður
Böðvarsson. A mynd-
ina vantar Sigríði Ólínu
Haraldsdóttur, Sigurveigu
Pétursdóttur og Pórarin
Guðnason.
Myndin er tekin að aflokn-
um hinsta fundi undir
stjórn fráfarandi formanns
við sumarbústað hans á
KiðafelU í Kjós.
verandi heilbrígðisráðherra hafi gefið út viljayfir-
lýsingu í árslok 2002.
„Það mál var þæft fram og til baka í ráðuneyt-
inu og ég átti tvo fundi með Jóni Kristjánssyni þar
sem hann lýsti vilja sínum til að gera samning við
heimilislækna en samninganefnd heilbrigðisráðu-
neytis kvaðst ekki hafa neitt umboð til að gera
slíkan samning. Þetta var þrátt fyrir ítrekaðar vilja-
yfirlýsingar ráðherrans við okkur um að gera ætti
þennan samning. Maður hafði það á tilfinningunni
að embættismenn ráðuneytisins væru að flækjast
fyrir ráðherranum í þessu máli eða kannski var
það Framsóknarflokkurinn sem flæktist mest fyrir
sjálfum sér því Sif Friðleifsdóttir vildi ekkert við
yfirlýsingu forvera síns kannast þegar hún var
innt eftir henni. En nú er alveg nýtt hljóð komið
í strokkinn með nýjum ráðherra úr nýjum flokki í
heilbrigðisráðuneytinu.”
Átökin um Læknablaðið
Við erum komnir að þriðja stóra málinu í for-
mannstíð þinni sem voru átökin um rítstjórn
Lœknablaðsins haustið 2005.
„Læknablaðsmálið er erfiðasta mál sem ég hef
haft með að gera í Læknafélagi íslands. Þarna fóru
hlutirnir alveg hörmulega og þetta mál sem hefði
átt að vera sameiginlegt vandamál Læknafélagsins
og Læknablaðsins varð að eitri í okkar eigin her-
búðum. Það vafði þannig upp á sig að það varð
uppgjör í ritstjórn Læknablaðsins sem endaði með
því að útgáfustjórn blaðsins sá sér ekki fært að
halda því úti með Vilhjálm Rafnsson í ritstjórastóli
og það var sorgleg niðurstaða. Undir ritstjórn hans
hafði Læknablaðið tekið miklum framförum, hann
hafði frumkvæði að breytingum á útliti og umbroti
blaðsins og örvaði opna umræðu á síðum þess og
menn voru viljugir að skrifa um hugðarefni sín og
viðra skoðanir sínar í læknapólitík sem er mjög
eftirsóknarvert. Það var þess vegna eftirsjá að
Vilhjálmi. Það er mín skoðun að Læknablaðið eigi
að vera eins opið og hægt er og það eigi að ganga
eins langt og kostur er í að virða tjáningarfrelsi.
Það er ekki hægt að gera ítrustu kröfur til rit-
stjórnar Læknablaðsins sem varðhunda siðareglna
lækna. Ef slík mál koma upp verður að taka á þeim
á réttum vettvangi.”
Ertu að segja að það hafi verið rétt að birta hina
umdeildu grein en hins vegar hafi ekki verið hœgt
að leysa málið sem fylgdi í kjölfarið með öðrum
hœtti en að segja ritstjóranum upp og endurskipa
ritstjórn blaðsins.
„Eg vil ekki fella dóm um hvort það hafi
verið rétt að birta greinina. Stjórn LÍ hefur verið
núið því um nasir að hafa gengið erinda Kára
Stefánssonar í þessu máli. Það er ekki satt. Og því
til stuðnings er sú staðreynd að á fyrsta stjórn-
arfundi eftir að greinin birtist þá tek ég þetta mál
upp því mér fannst strax við lestur greinarinnar
að það væri ekki allt í lagi sem í henni stæði og
það hlytu að koma upp álitamál um brot á codex
ethicus. Samkvæmt lögum LI ber mér skylda til
að taka slíkt mál upp innan stjórnarinnar því hún
hefur þá skyldu að fylgja eftir að menn gæti að
codex. Af því að við höfum áður haft samband við
lækna og bent þeim á að gæta að codex. Þegar ég
tek þetta upp á stjórnarfundi voru engin viðbrögð
komin fram frá Kára Stefánssyni og ég hafði enga
hugmynd um að hann myndi gera athugasemdir
við greinina. Eg bað stjórnarmenn að líta á grein-
ina með tilliti til codex en ræddi engin efnisatriði
hennar og tók jafnframt fram að þetta væru mín
einu og síðustu afskipti af greininni þar sem höf-
undur hennar væri samstarfsmaður minn á sama
vinnustað. Auðvitað kom ég síðar að málinu með
því að þurfa sem formaður að fylgjast með því að
siðanefnd læknafélagsins fjallaði um málið og það
færi rétt í gegnum þann farveg.
Hvað varðar Vilhjálm þá höfðu orðið mikil
innri átök í félaginu um þetta mál og ritstjórn
blaðsins var óstarfhæf og sagði síðan af sér. Eftir
694 Læknablaðið 2007/93