Læknablaðið - 15.01.2009, Síða 53

UMRÆÐUR 0 G FRÉTTIR
ÆVISÖGUR LÆKNA
„Hefaö miklu leyti dregið
mig í hléfrá opinberu lífi,"
segir Páll Gíslason læknir.
jöfnu veðri. Skátastarfið tók sinn tíma líka, bæði á
Akranesi og víðar. Á Skaganum voru um 10% bæj-
arbúa tengdir skátafélaginu og við hjónin vorum
bæði vakin og sofin í skátastarfinu. Við erum bæði
alin upp í skátunum og það hefur mótað okkar líf
mjög mikið."
Páll er fæddur á Vífilsstöðum 3. október
1924, sonur Gísla Pálsonar læknis og Svanlaugar
Jónsdóttur. „Ég var nú ekki lengi á Vífilsstöðum
heldur fluttum við til Reykjavíkur en fljótlega
aftur þaðan til Eskifjarðar þar sem pabbi varð hér-
aðslæknir. Eftir rúmlega þrjú ár þar fluttum við
tíl Hafnarfjarðar og þá var kreppan í algleymingi.
Atvinnuleysið var mikið og hart í ári hjá mörgum
og hinir frægu gulu seðlar í umferð. Þá fengu þeir
sem áttu ekkert fyrir sig að leggja gula miða á bæj-
arskrifstofunni og gátu tekið út mat í verslunum.
Kannski stefnum við inn í svipað ástand núna.
Síðan kom stríðið sem margir kölluðu „blessað
stríðið" og þeir sem svartsýnastir voru töldu að
þessi gósentíð gæti ekki varað nema í nokkrar
vikur."
Áhrif skátahreyfingarinnar mikil
Páll var sendur í sveit 10 ára gamall að Litlu-
Drageyri í Skorradal sem þá lá í þjóðbraut þar sem
ekki var kominn vegurinn fyrir Hafnarfjall. „Þetta
var heilmikil reynsla fyrir mig því ég hafði ekki
séð skepnu svo heitið gæti og var skíthræddur við
þær til að byrja með. Þama var ég fimm sumur og
þroskaðist mikið á þessu, vann alls kyns störf og
kynntist ýmsu. Þama var sett upp refabú og ég
fékk þann starfa að reyta lunda sem keyptur var úr
Breiðafirðinum í refafóður. Það var leiðinlegt verk
en fiðrið var notað í sængurföt."
LÆKNAblaðið 2009/95 53