Læknablaðið - 15.10.2013, Qupperneq 24

UMFJOLLUN O G GREINAR
Ekki til fjármagn í nýjan spítala,
segir heilbrigðisráðherra
■ ■ ■ Hávar Sigurjónsson
Kristján Þór Júlíusson tók við embætti
heilbrigðisráðherra í ríkisstjórn Sjálf-
stæðisflokks og Framsóknarflokks í maí
síðastliðnum. Ekki gafst honum langur
tími til að venjast stólnum áður en harð-
vítugar deilur innan Landspítalans komu
inn á borð til hans og náðu hámarki nú
í september þegar læknar lyflækninga-
sviðs spítalans lýstu nánast yfir neyðar-
ástandi á hinum ýmsu deildum sviðsins.
Málefni heilsugæslunnar hafa eiginlega
horfið í skuggann fyrir þessum deilum
ásamt mörgum fleiri málum sem brenna
á heilbrigðisráðherra á hverjum tíma.
Þegar þetta viðtal birtist hefur ráðherrann
ásamt Birni Zoéga forstjóra Landspítalans
birt aðgerðaáætlun um breytingar á skipu-
lagi og starfsemi lyflæknadeildar Land-
spítalans auk þess sem Björn kynnti nán-
ari útfærslu aðgerðanna innan spítalans
nú í lok september. Viðtal Læknablaðsins
við ráðherrann fór fram þann 12. septem-
ber síðastliðinn og skyldi skoðast í því
ljósi.
„Ástæða þess að ég lagði þessa
aðgerðaáætlun fram er að með henni er
ég trúr mínu uppeldi að betra sé að sigla
flaggskipi íslenskrar heilbrigðisþjónustu
áfram i stað þess að bakka því. Skipstjórn-
arreynsla mín frá fyrri árum kenndi mér
að ef reynt var að bakka fiskiskipi var það
stjórnlaust en meðan siglt er áfram hefur
maður þokkalega góða stjórn á því."
Kristján Þór segist ekki geta svarað
því hvort fjárveiting til Landspítala muni
hækka á næstu fjárlögum. Hins vegar sé
alveg ljóst að ekki verði dregið úr álaginu
og gerðar nauðsynlegar breytingar innan
lyflækningasviðs án þess að til komi
auknir peningar.
„Ég er að tala um nokkur hundruð
milljónir sem þarf til að gera þessar
breytingar. Þær munu koma til viðbótar
þeim fjármunum sem Landspítalinn hefur
456 LÆKNAblaðið 2013/99
til ráðstöfunar. Það er ekkert hægt að gera
þetta öðruvísi. Við getum ekki dregið úr
álagi á lyflækningasviði án þess að það
kosti peninga.
Tilllögurnar miða líka að því að styrkja
framhaldsmenntun í lyflækningum sem
kallað hefur verið eftir. Horfum einnig
til lengri tíma með því að sameina bráða-
sviðin undir eitt þak. Setjum okkur einnig
markmið um hvernig dreifa megi álagi af
langvinnum sjúkdómum á á heilsgæsluna,
sjálfstætt starfandi lækna og sjúkrahúsin."
ísland býður lífsgæði sem
ekki verða metin til fjár
Lawmmál lækna hafa verið sögð ein helsta
ástæða óánægju þeirra á Landspítalanum, bæði
almennra lækna og sérfræðinga. Hyggstu beita
þér fyrir hækkun launa og/eða bættum kjörwn
þeirra?
„Laun lækna eru ráðin til lykta í kjara-
samningum. Heilbrigðisráðherra hefur
ekkert umboð til að gera kjarasamninga
við lækna. Starfsaðstæður og greiðslur
fyrir sérstök verk eru innanhúsmál á
spítalanum. Þeir fjármunir sem yfirlýsing
mín kallar á mun auka svigrúm spítalans
til að vinna með þau verkefni sem honum
er ætlað að sinna af stjórnvöldum. Ég mun
kalla eftir auknum fjármunum til að draga
úr fráflæðisvanda Landspítala og eins
til að styrkja framhaldsmenntunarþátt
lyflækningadeildarinnar sem hefur orðið
nokkuð undan að láta á undanförnum
árum vegna þeirra fjárhagslegu skilyrða
sem Landspítalinn hefur búið við. Fram til
þessa hefur þetta nám verið með slíkum
ágætum að námslæknar af þessari braut
hafa átt mjög greiðan aðgang að bestu há-
skólasjúkrahúsum erlendis. Það ber hins
vegar að taka alvarlega áhyggjur sérfræð-
inganna sem borið hafa ábyrgð á þessum
þætti starfs lyflækningadeildar og ég tel
að við séum að því með þeim aðgerðum
sem kynntar hafa verið."
Annar meginvandi Landspítalans er að
íslenskir læknar sem lokið hafa sérfræðinámi
erlendisfást ekki til aðflytja heim. Þarfekki
sérstakt átak í þessu efni, bjóða þeim betri kjör
en nú tíðkast, fríðindi afeinhverju tagi, rétt
eins og gert er þegar verið er að laða lækna úr
Reykjavík til starfa út á landsbyggðitm? Átak
undir kjörorðinu Sérfræðingana heiml
„Það er alveg sjálfsagt að skoða það.
Ég held reyndar að sú vinna sé þegar í
gangi. Besta leiðin til þess er að virkja þá
einstaklinga sem hafa sinnt handleiðslu
þessara ungu lækna áður en þeir héldu
utan til framhaldsnáms. Ég veit líka af
sérfræðingum erlendis sem bíða eftir tæki-
færinu til að koma heim. Við erum ekki í
blindgötu. Við eigum færi.
Hin ramma taug sem rekka dregur
föðurtúna til er enn býsna sterk, þó
kannski ekki eins öflug og við vildum. Við
erum ekki nema 320.000 manns en þrátt
fyrir það hefur okkur tekist að byggja upp
eina bestu heilbrigðisþjónustu í heimi.
Það ætti að vera okkur hvatning. Hér
hafa ungir læknar tækifæri til að starfa
með frábærum sérfræðingum í ýmsum
greinum læknisfræði, tækifæri sem bjóðast
kannski ekki alls staðar annars staðar. Ég
geri mér hins vegar alveg fulla grein fyrir
því að staðan er alvarleg og hún verður
ekki leyst á einu eða tveimur árum. Við
verðum að setja okkur markmið til lengri
tíma. Við munum aldrei geta boðið sömu
laun og bjóðast víða erlendis. Við heyrum
þetta frá fleiri starfsstéttum en læknum.
Við skulum ekki gleyma því að á Land-
spítala starfa 480 læknar. Á lyflækninga-
deild vantar 12 sérfræðinga. Það er ekki
stór hluti af heildinni en samt er umræðan
komin á það stig að allt sé komið í kalda-
kol. Það er það ekki. En staðan er alvarleg
og ég deili þeirri skoðun með þeim 20
prófessorum og yfirlæknum sem skrifuðu
i