Læknablaðið - 15.10.2013, Blaðsíða 33

UMFJÖLLUN O G GREINAR
og einn verður að gera ákveðinn fjölda
aðgerða til að halda sér í nægilega góðri
þjálfun. Það sem okkur vantar og er til
staðar á sambærilegum spítölum erlendis
eru yngri læknar í námsstöðum skurð-
lækninga sem taka þungann af vakta-
byrðinni af eldri læknunum. Einingin er
bara ekki nógu stór til að leyfa það, fyrir
utan þennan eilífa skort á peningum sem
hefur hrjáð Landspítalann svo lengi sem
ég hef þekkt til hans."
Þórarinn segist lítið hafa velt því
fyrir sér að halda áfram störfum eftir að
sjötugsaldri er náð. Hann framkvæmdi
sína síðustu aðgerð daginn sem hann
hætti, svo þrekið og hæfnin eru enn til
staðar. „Það er ekki í boði að halda áfram
eftir sjötugt og ég er ósköp ánægður með
að vera líkamlega hraustur og hafa tíma
fyrir fjölskylduna og áhugamálin. Hins
vegar má auðvitað velta því fyrir sér
hversu rökrétt það er að miða starfshæfni
manna við eitthvert sérstakt aldursár,
ekki síst ef skortur er á reyndu fólki í við-
komandi grein. Það má segja að það sé
verið að kasta reynslu á glæ, sem hæglega
gæti nýst þjóðfélaginu, þó auðvitað sé
skynsamlegt að minnka vinnuálagið hjá
eldra fólki. Auðvitað veltir maður fyrir
sér hverjir taka við þegar eldri læknar
hætta og útlitið er alls ekki nógu gott
hvað það varðar. Ungir vel menntaðir
sérfræðingar í skurðlækningum eru ekki
beinlínis bankandi á dyr Landspítalans
eins og ástandið er. Eg hef verið viðriðinn
Skurðlæknafélagið í allmörg ár, var ritari
þess 1988-1989 og síðan formaður þess
1990-1991. Síðan sat ég í samninganefnd
Skurðlæknafélagsins allt frá því að það
öðlaðist sértækan samningsrétt árið 2006
og þar til síðustu samningar voru gerðir
2012. Til margra ára höfum við bent mjög
eindregið á að það stefndi í óefni hvað
varðaði nýliðun í greininni, sem nú er
að koma á daginn, því það sækja fáir ef
nokkrir læknar um auglýstar stöður í
dag, þar sem venjan var áður að margir
sóttu um sömu stöðuna. Það var alltaf
daufheyrst við þessum ábendingum,
en nú er sannleikurinn kominn í ljós og
meðalaldur skurðlækna stefnir hratt upp
á við. Það getur orðið erfitt að snúa þeirri
þróun við. En vonandi tekst það samt,"
segir Þórarinn Arnórsson að lokum.
Hrafn Sveinbjarnarson
- höfðingi, pílagrímur og læknir
Hátíðardagskrá í Þjóðminjasafni, 5. október 2013, á vegum
Félags áhugamanna um sögu læknisfræðinnar og safns
Jóns Sigurðssonar á Hrafnseyri
13:00-13:10 Setning ráðstefnu
Kynnir og fundarstjóri: Sigurður Guðmundsson
13:10-13:40
13:40-13:45
Höfðingi nýrra tíma. Hrafn Sveinbjarnarson í samtíð sinni
Torfi H. Tulinius
Umræður
13:45-14:15 Undrin í skáldskap Hrafns sögu
Guðrún Nordal
14:15-14:20 Umræður
14:20-14:50 Lækningar og sáluhjálp.
Viðhorf til lækninga í Hrafns sögu Sveinbjarnarsonar
Ásdís Egilsdóttir
14:50-14:55 Umræður
14:55-15:15 Kaffi
15:15-15:45 Þvagfæraskurðlæknirinn Hrafn Sveinbjarnarson
Eiríkur Jónsson
15:45-15:50 Umræður
15:50-16:00 Guðrún P. Helgadóttir og fræðivinna hennar
Jón Jóhannes Jónsson
16:00-16:45 Dýrlingur á faraldsfæti. Revía í tali og tónum
Óttar Guðmundsson og Diabolus In Medica
Jóhanna V. Þórhallsdóttir, Aðalheiður Þorsteinsdóttir,
Páll Torfi Önundarson, Jón Sigurpálsson
16:45-17:00
Ráðstefnuslit
LÆKNAblaðið 2013/99 465
L