Þjóðlíf - 01.03.1986, Qupperneq 7

■ ^HlÝVERIÐ sendi Elías Marlrá
sér smásagnasafn, er ber nafnið
Það varnú þá, Letur gefur út. Elías
er enginn nýgræðingur á íslenska
bókamarkaðnum, því hann hefur
gefið út áður eitt smásagnasafn,
tvær Ijóðabækur og fjórar skáld-
sögur, þar af eina í tveimur bindum,
Sóleyjarsögu, en seinna bindi henn-
ar kom út 1959. Með þeirri sögu og
Vögguvísu vann Elías Mar gott land-
námsverk á sviði tungutaks lands-
manna, eða öllu heldurtungutaks
Reykvíkinga, en Elías varð með
fyrstu mönnum til þess að skrá svo-
kallað slangmál og gefa því bók-
menntalegan sess.
Smásögurnar í hinni nýju bók
Elíasar eru frá ýmsum tímum, ná allt
aftur til ársins I950 og fram til þessa
dags. Bókinni hefur verið vel tekið
af gagnrýnendum og m.a. segir svo
í ritdómi Árna Bergmann í Þjóðvilj-
anum: „Það er nokkuð erfitt að
spyrða saman heildaráhrif fimmtán
smásagna sem skrifaðar eru á jafn-
löngum tíma. Lesandinn getur vitan-
lega séð vissa þróun frá byrjenda-
einkennum í fyrstu sögunni, og til
mjög haganlegrar skráningar á nú-
inu sem er sífellt að koma út úr
óráðinni framtíð, sem við kynnumst í
síðustu sögunni, Bið, sem gerist
einmitt á einni af þessum óskiljan-
legu biðstofum, sem menn hafa set-
ið á allt síðan Kafka leið. En í stuttu
máli sagt: leiðin liggur frá þeirri hefð
sem smásagan lifði í um 1950 og til
öruggari og persónulegri efnistaka.
Það er gott til þess að vita að sagna-
maðurinn Elías Mar skuli heilsa upp
á okkur á nýjan leik eftir þetta hlé
sem á varð.“
Elías Mar: sagnamaðurinn farinn af
stað á nýjan leik.