Tímarit Máls og menningar - 01.12.1959, Síða 22

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
ingarbróðir minn bað mig segja
þeim, að hann skyldi alveg sleppa
því að gefa þeim á trantinn, ef þeir
væru til í að koma með okkur á Borg-
ina og hjálpa okkur að strádrepa
kvensama foringja í her bretakon-
ungs.
Would you like ... to help us to
ki-kill . . . some amorous officers?
Ég fálmaði ósjálfrátt eftir orðabók
til að bæta snúninginn, greip í tómt,
missti jafnvægið og datt. Þegar ég
reyndi að brölta á fætur, lyppaðist ég
óðara niður aftur, eins og ég væri úr
deigi, unz fermingarbróðir minn rétti
mér hjálparhönd.
Hvað er þetta Palli, hver fjandinn
gengur að þér?
We are going to kill o-officers!
sagði ég. To be or not to be!
Enginn svaraði. Piltarnir höfðu
sætt lagi meðan fermingarbróðir
minn var að stumra yfir mér, slitið
þessum félagsskap, farið leiðar sinn-
ar, skundað út úr portinu án þess að
kveðja.
Djöfuls ræflarnir! sagði hann. Ég
hefði átt að berja þá í klessu!
Mundi, sagði ég og tók svo óvænt
bakfall, að ég hafði næstum því skellt
okkur báðum: Something is rotten —
Hættu þessu babbli og reyndu að
standa á löppunum! skipaði hann.
Ég hefði feginn viljað hlýðnast
honum, en öldugangurinn jókst án af-
láts, húsin rugguðust ekki lengur,
heldur dönsuðu. Mig rámar eitthvað
í, að við höfum lagt á stað til að
jafna gúlana á fjendum okkar, brezk-
um liðsforingjum. Síðan var ég orð-
inn fárveikur, hallaðist fram á grind-
ur og spjó, kokkálaður djúpfirðing-
ur. vesalt utanbæjarkvikindi. Það
dró úr mér allan mátt, fæturnir feng-
ust ekki til að bera mig lengra, höfuð-
ið sé niður á bringu, tunga og radd-
bönd gerðu verkfall. Ég fann að vísu
styrk handtök fermingarbróður míns,
en rödd hans virtist smádvína eins og
í fjarska:
Palli minn! Palli minn! Þú þolir
ekkert drengur, þú þolir ekkert!
212