Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Síða 97

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Síða 97
Black Power vert vegna þess að þjóðir þriðja heimsins ætla sér nú að hætta að viður- kenna skilgreiningar sem vestrið hefur troðið upp á þær. Við skulum líta á nokkur dæmi. Sagnfræðin segir ykkur að ekkert hafi gerzt fyrr en hvítur maður kemur til sögunnar. Það er sama hvaða hvítan mann við spyrjum, hver hafi fyrstur fundið Ameríku, hann svarar að bragði „Kristófer Kólumbus“. Ef þið spyrjið hver hafi fundið Kína er svarið „Marco Polo“. Ef þið spyrjið um Vesturindíur, þá er svarið eins og mér var alltaf kennt, þær fundust ekki fyrr en Sir Walter Raleigh vantaði tjöru fyrir seglskipin sín, þá kom hann og fann eyjarnar og sagði: „Júpp, ég hef fundið ykkur“ og saga þeirra hófst. En lítum á kynþáttamisréttið í þessari fullyrðingu, látum okkur grann- skoða það. Kólumbus fann ekki Ameríku. Hann var e. t. v. fyrsti hvíti mað- urinn sem sté fæti á ameríska grund, svo vitað sé. Það er allt og sumt. Þar var fólk fyrir hans daga. Til allrar ólukku var fólkið ekki hvítt - því miður fyrir hvíta vestrið, sem betur fór fyrir okkur. Máli skiptir að vestræna þjóð- félagið hvíta viðurkennir aldrei tilveru litaðra þjóða, hvorki vísvitandi né í undirvitundinni. Þannig er þelta allsstaðar. Þjóðir þriðja heimsins aðhöfð- ust ekkert fyrr en hvítur maður kom til þeirra. - Þess vegna er Kína ekki til, Maó vill ekki hleypa hvítum mönnum inní Kína. Og óðar en varir verð- ur Hong Kong ekki til, af því að hinir hvítu menn verða reknir á dyr. Ástandið er slíkt, að veraldarsagan hefur verið skráð - sannast orða umsnúin. Eg held að ein mesta lýgi vestræns þjóðfélags hafi verið sú að kenna sig við vestræna menningu. I allri veraldarsögunni lesum við um vestræna siðmenningu, það þýðir að allt þar utanvið er snault af siðmenn- ingu. Hvít börn sem lesa þetta nú í dag átta sig ekki á að verið er að segja þeim, að þau séu æðri verur af því að þau séu höfundar siðmenningarinnar. Þegar bezt lætur er þetta nafnabrengl, þegar verst lætur er þetta bölvuð lýgi. Vestræn menning hefur verið allt nema siðmenntuð. Hún hefur verið mesta villimennska, að sjálfsögðu. Okkur er sagt að vestræn siðmenning hefjist • með Grikkjum, að Alexander mikli sé kjarninn í henni. Ég man það eitt um Alexander mikla, að þegar hann var tuttugu og sex ára grét hann yfir því að hafa enga til að drepa, myrða og ræna. Þetta er kjarninn í vestrænni siðmenningu. Ef við erum ekki ánægðir með hann þá getum við allténd snúið okkur að Rómverska heimsveldinu. Ánægjulegasta frístundaiðja Forn- rómverja var að horfa á menn drepa menn eða ljón rífa þá á hol. Þeir voru siðfáguð þjóð. Sannleikurinn er, að svokölluð siðmenning þeirra stafaði af því að þeir kúguðu aðrar þjóðir. Og þessi undirokun á öðrum þjóðum 87
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.