Tímarit Máls og menningar - 01.03.1982, Qupperneq 130

Tímarit Máls og menningar
Framhald af bls 7.
áfram innan hverrar stéttar fyrir sig. I þeim átökum breytist hugarfariÖ hægar en
lögin. ÞaÖ er m.a. af því að þar er komið aö viðkvæmasta hluta vandans, sem
hvorki kvennaframboð né klassísk pólitík geta leyst til hlítar. Þar er komið að
því að leysa hinn raunverulega vanda nútímakonunnar og kannski kvenna allra
alda, hinn ævarandi vanda og eilífu klemmu.
L'óngunin til að gefa sig börnum sínum og nauðsynin á að gera það ekki ef
konan á að standa sig á við karlmanninn í ytri hring samkeppnisþjóðfélagsins er
klemman sem klípur hana fastast. Til þess að losna að fullu úr þeirri klemmu
yrði konan að afsala sér því mikilvægasta í kynhlutverki'sínu, — sínum hluta í
æxluninni — sem gerir óhjákvæmilega allt aðrar og meiri kröfur til hennar en
karlmannsins. En það gerir konan mjög ógjarnan. Ekki bara af frumstæðri hvöt
til að viðhalda sjálfri sér og mannkyninu, heldur líka vegna þess aö hún elur í
brjósti sér óljósan grun um að þar sé sjálf hamingjan fólgin. Og hver er
reiðubúinn að afsala sér hamingjunni fyrir misviturt jafnrétti mælt í grömmum
og sentímetrum?
Það verður þvi áfram svo enn um hríð að kona sem lætur undan löngun sinni
til að eignast börn er í klemmu. En það þjóðfélag sem hefur áhuga á því að njóta
krafta hennar og hæfileika á fleiri sviðum reynir að sjálfsögðu að lina spennuna
á klemmunni með því að annast með henni uppeldið og deila með henni
ábyrgðinni. Það gefur henni kost á og hvetur hana til að takmarka barnafjöld-
ann, það býður henni upp á vélvædda aðstoð við heimilisstörfin, það leggur sig
fram um að bjóða henni upp á viðunandi málamiðlun.
Því málamiðlun er eina lausnin. Og hugarfarsbreyting sem ekki er hægt að
lögleiða. Samfara því að konan fikrar sig út á við í þjóðfélaginu þarf karl hennar
að fikra sig inn á við, kynnast af eigin raun og læra að virða hin hefðbundnu
kvennastörf, þannig að heimar karla og kvenna verði ekki aðskildir heimar,
heldur einn samofinn heimur handa nýjum kynslóðum jafnrétthárra einstakl-
inga. Okkar tæknivædda veröld býður upp á margvíslega málamiðlun, en það
er með hana eins og brauðið, baráttan stendur um það hverjir fái notið. Verður
þeim aðeins boðið sem eru saddir fyrir, eða fá hinir eitthvað líka sem hungrar og
þyrstir eftir réttlátari skiptingu allra heimsins gæða?
Kvennabarátta getur líka verið stéttabarátta.
120