Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 12

—
Vér þurfum ekki fleiri vitna við um það, hversu alvarlegt ástandið er
í alþjóðamálum eins og sakir standa nú.
NÝR HEIMUR ER AÐ FÆÐAST.
En það er ekkert furðulegt við þetta ástand, þegar það er haft í huga
hvað raunverulega er að gerast í heimi vorum. Það sem nú er að gerast er
það, að nýr heimur er að fæðast. Hið gamla heimsskipulag er að líða undir
lok og nýr lieimur er að rísa á rústum þess. Við hverja reglulega fæðingu
nýs lífs í þennan heim em fæðingaliríðirnar venjulega þrjár. Fyrsta og
önnur fæðingarhríðin eru að vísu sárar og kvalafullar, en hin þriðja og
síðasta er þó hörðust. Sjálfur Frelsarinn notaði einmitt þessa líkingu þegar
hann spáði um endalok „þessa heims“ og komu „Guðsríkis“. Hann sagði
að táknin mundu þá verða þessi:
„Þjóð mun rísa gegn þjóð og konungsríki gegn konungsríki. Bæði
munu verða hallæri og landskjálftar á ýmsum stöðum. En allt þetta er
upphaf fæðingarhríðanna!“
Tvær þessara fæðingahríða hins nýja heims eru þegar liðnar hjá. Það
voru tvær fyrri heimsstyrjaldirnar með fylgifiskum þeirra. Og nú stendur
síðasta fæðingarhríðin yfir. Hún hófst með tilkomu vetnissprengjunnar
1954 og stendur enn yfir, og mun ekki Ijúka til fulls fyrr en 1957—1958.
Þeir, sem ekki átti sig á þessu, skilja lítið í því, sem nú er fram að fara.
Niðurbrot hins gamla spillta „heims“, tekur langan tíma og kostar miklar
Jjjáningar, ekki síst vegna þess, að menn skilja ekki nögu almennt hvað
er að gerast. Og jafnhliða niðurbrotinu fer fram „fæðing“ hinna nvju
skipulagshátta, hins nýja heims. Þetta gerist hvorttveggja samtímis og þess-
vegna verður öngjjveitið svo gífurlegt sem raun ber vitni.
TÍMABILIÐ FRÁ 21. SEPT. 1955 TIL 11. MAÍ 1956.
Því hefir verið spáð fyrir löngu að einhver hættulegasti kaflinn á tíma-
bili síðustu fæðingarliríðarinnar yrði frá 21. september 1955 til 11. maí
1956. Nú er þeim kafla senn lokið og er því rétt að líta á hvað gerst hefir.
Þetta tímabil markast gieinilega af tvennu:
Annarsvegar af fálmandi, undansláttarkenndri pólitík Vesturveldanna,
sem eru mjög fomstulítil og ósammála um flest. Hins vegar af nýrri, sterkri
sókn og breyttri utanríkisstefnu Soviéttríkjanna og kommúnistaríkjanna
yfirleitt, sem halda vel saman, a. m. k. á yfirborðinu.
Skal nú þetta rakið nánar:
BANDARÍKIN, sem eru nú aðal forustuþjóð vestrænna þjóðasam-
taka, urðu fyrir því mikla áfalli einmitt 21. eða 22. september 1955, að for-
seti þeirra og öflugasti forustumaður, Eisenhower, veiktist svo alvarlega að
v___________________________________________________>
4 DAGRENNING