Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 53

Skýr sönnun þess, hve langt syndin
hefir leitt oss frá Guði, var hið mikla
áhugaleysi almennings fyrir að aðstoða
nefndina, sem átti að rannsaka útgáfu
klámbókanna. Það var einkenni síðustu
kynslóðar, að fleygja frá sér öllu, sem
gamalt er. Sérhver vísindakenning, sem
var ekki eldri en afstæðikenningin, var
talin einskis verð. Sérhver söguskýring,
jafnvel eftir sjónarvotta, var véfengd
og vanmetin, ef hún var ekki eftir ein-
hvern samtíðarmann. Öllum hugmynd-
um var tekið með efa. Siðferðislögmál,
sem var gott og gilt í gær, var í augum
margra ekkert lögmál í dag, nema svo-
nefndir „raunsæismenn" legðu yfir það
blessun sína. Þúsundir þessara „raun-
sæismanna" hafa haldið því fram opin-
berlega, að siðgæði sé afstætt — þar sé
ekki til algild regla eða mælikvarði.
Þeir segja: „Meðan þú hefur gaman af
því, og það hefur engin skaðleg áhrif,
líkamleg eða andleg, þá haltu því áfram.
Það hlýtur að vera rétt.“
Biblían segir að til sé vegur, sem
mönnunum sýnist réttur, en endi með
dauða.
í öllum landshlutum heyrast raddir,
sem óska eftir nýjum siðgæðisáhrifum.
Stjórnmálamenn vorir og þjóðarleiðtog-
ar segja oss, að án siðferðislegrar endur-
vakningar munum vér farast.
Á hinn bóginn fyllum vér bókahill-
ur vorar af saurbókmenntum. Unga
fólkið er að mestu látið sjálfrátt. í há-
skólum vorum og öðrum menntastofn-
unum skipar hátternisheimspekin æðsta
sess. f mörgum háskólum er trúnni af-
neitað, en Kinsey dýrkaður.
★
En upp úr allri þessari ringulreið
gnæfir orð Guðs eins og viti. Það ýmist
fullvissar oss um hið rétta eða fordæm-
ir hið ranga. Samkvæmt Biblíunni er
siðgæðið ekki afstætt. Það er óumbreyti-
legt. Þegar Móses stóð við rætur Sínaí,
til þess að veita viðtöku hinum tíu boð-
orðum, sem eru grundvöllur siðalög-
málsins, sagði Guð við hann: „Nú ef
þér hlýðið minni röddu grandgæfilega
og haldið minn sáttmála, þá skuð þér
vera mín eiginleg eign umfram allar
þjóðir, því að öll jörðin er mín.“ >
Ekkert orð í Biblíunni veitir oss
ástæðu til að ætla, að Guð hafi linað á
kröfum sínum. Sjötta boðorðið hljóðar
svo: „Þú skalt ekki drýgja hór.“
Þetta boðorð hefur aldrei verið num-
ið úr gildi né gerð á því nokkur breyt-
ing.
Jesús gekk feti framar og sagði: „Þér
hafið heyrt að sagt var: Þú skalt ekki
drýgja h<Jr. En ég segi yður, að hver sem
lítur á konu meS gárndarhug, hefur
þegar drýgt hór með henni í hjarta
sínu.“
Allsstaðar í Biblíunni er saurlífi jafn-
að við morð og skurðgoðadýrkun. í
Gamla Testamentinu lagði Guð dauða-
refsingu við þeirri synd. Guð hataði
hana svo mikið, að hver maður, sem
varð sannur að sök, átti að grýtast. jesús
hataði þessa synd svo mikið, að hann
sagði að hún væri eina afbrotið, sem
gæti rofið heilagan hjúskaparsáttmála.
Biblían kennir, að þeir, sem drýgi þessa
synd, fari til Helvítis. „Því að hunangs-
eimur drýpur af vörum annars manns
konu og gómur hennar er hálli en olía.
En að síðustu er hún beiskari en mal-
urt, beitt eins og tvíeggjað sverð. Fæt-
ur hennar ganga niður til dauðans, spor
hennar liggja til Heljar."
í sjöunda kafla Orðskviðanna segir, að
þessi synd sé helvegur fyrir þjóðir og
DAGRENNING 4B