Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 52

ingur gleypir í sig, örvar hinar lægri
hvatir mannlegs eðlis og gerir því illt
verra. Þetta á að vera kennslubók handa
ungu fólki í því, hvernig það skuli láta
undan kynfýsnum sínum áður en það
giftist, án þess að það hafi nokkur eftir-
köst. Hún á að kenna ungu fólki, að það
sem svo margir geri, sé ekki rangt. Hún
á að kenna æsku vorri hryllilegt sið-
leysi, sem hún hefir jafnvel ekki vitað
áður að til væri.
Augljóst er að dr. Kinsey hefur ger-
samlega hafnað kenningum kirkjunn-
ar og siðgæðisreglum Biblíunnar.
Hið óttalegasta af þessu öllu er það,
að Ameríkumenn eru orðnir svo sam-
dauna þessum hlutum, að vér óttumst
ekki framar það sem er að gerast. Vér
erum orðnir svo vanir siðleysinu, að vér
teljum það ekki siðleysi lengur. Hvað
er orðið af velsæmis- og réttlætiskennd
vorri?
Um aldamótin síðustu fóru ýmsar
fræðikenningar að ryðja sér til rúms í
Ameríku. Nú erum vér að byrja að upp-
skera ávöxt þeirra kenninga. Friederich
Nietzsche og kenning hans um ofur-
mennið, Sigmund Freud, frumherji sál-
könnunarfræðinnar, hin þokukennda
guðfræði Schleiermachers og þýzku
guðfræðinganna — allt er þetta amersík-
um guðfræðingum og fræðimönnum
vel kunnugt. Það er næstum því ógem-
ingur að gera sér fulla grein fyrir á-
hrifum þessara háttemiskenninga. Marg-
ir hafa látið sannfærast um að Biblían
sé ekki opinberun Guðs, að maðurinn
frelsist af sjálfum sér, en ekki fyrir
Krist, og siðfræðin sé afstæð, en ekki
algild.
Árangurinn af hinni andlegu viðtöku
húmanismans og hátterniskenningar-
innar (behaviorism) hefir orðið alger
siðferðileg hnignun og fráhvarf í trú-
arlegum efnum. Alda hátternisfræðinn-
ar, sem hefir flætt inn á skólagrundir
vorar og inn í kennslustofur æðri skól-
anna, mótar nú líferni æskunnar. Hrein-
trúarhugmyndir eru fyrirlitnar. Það er
orðið gamaldags að trúa á Guð.
Guð gaf oss þegar í upphafi algild og
óumbreytanlegt lögmál um samskipti
kynjanna. Biblían segir hvergi að kyn-
hvötin sé synd. En allt frá I. bók Móse
til Opinberunarbókarinnar er misnotk-
un hennar fordæmd.
Bblían kennir að kynhvötin sé ætluð
til æxlunar alls fólks á jörðinni. En
maðurinn með sínu synduga og sjálf-
eyðandi eðli, hefir breytt þessari kennd,
sem átti að verða dýrðlegasta og full-
komnasta ástartjáning karls og konu, í
grófa og sauruga fýsn. Kynmök, sem
ekki fylgir nokkur vottur af gagn-
kvæmri ást, virðingu og einlægri löng-
un til þess að veita hvort öðru ham-
ingju og fullsælu í heilögu hjónabandi,
eru lægsta stig siðspillingar.
Biblían er berorðust allra bóka í
veröldinni um kynferðismálin. Hún er
ekkert að skafa utan af hlutunum. Hún
talar afdráttarlaust, hvort heldur sem er
um hina réttu eða röngu hlið kynlífs-
ins. Ef vér ætlum að komast til botns í
leyndardómnum, megum vér ekki láta
eins og hann sé ekki til.
Kynslóð vor hefur tileinkað sér um
of hina vélrænu hlið kynlífsins, en
hugsað allt of lítið um, hvað rétt sé eða
rangt. Allir blaðsölustaðir og flestar
kvikmyndaauglýsingar bera því vitni,
hve djúpt vér erum sokknir siðferðilega.
Taumlaust siðleysi einkennir þjóðlífið,
en það réttlætir ekki slíka hegðun þó
að háskólaprófessorar hvetji menn til
þess að brjóta siðgæðislögmálið.
44 DAGRENNING