Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 18

------------------------—-------------------------------------- ,
mikið til meðan þeir höfðu öflugar herstöðvar á Zúeseiði. En þegar í stað
og Bretar höfðu verið hraktir frá Palestínu hófust Rússar handa um að
hrekja þá frá Zues. Farúk var rekinn frá völdum og Nagib látinn taka við
um stund, en af því hann var hlyntur Bretum var honum steypt og Nasser,
svarinn óvinur Breta, tók við. Og nú varð hver áreksturinn öðrum verri uns
„Sameinuðu þjóðirnar“ tóku málið í sínar hendur og fullkomnuðu brott-
rekstur Breta frá Zueseiðinu, sem þeir höfðu verndað sem alþjóðlega sigl-
ingaleið í meira en hundrað ár. Nú hugðust Bretar að tengja vináttubönd
sín sem fastast við íran og Irak og við Jordaníu, sem er það ríki við Mið-
jarðarhafsbotn sem á Bretum algjörlega tilveru sína að þakka. En til þess
að særa ekki um of sjálfstæðistilfinningar þessara þjóða með því að hafa
öflugar herstöðvar í löndum þeirra, ákváðu þeir að flytja höfuðstöðvar
hers síns í nálægum austurlöndum til Kýpureyjar, en Bretar innlimuðu
hana í Breska heimsveldið 1914, og hafa ráðið eynni átölulaust síðan.
Rússar hafa lagt svipað kapp á að flæma Breta frá Kýpur og þeir hafa
lagt á að flæma Bandaríkjamenn frá fslandi. Kýpurbúar hafa verið auð-
ginntari til uppivöðslu en fslendingar, og þess vegna hefir komið þar til
illvígra árekstra. Kýpur hefir aldrei verið grísk, og þó þar búi nú margir
menn af grískum ættum, — afkomendur fólks sem flutt hefir þangað í
atvinnuskyni eða fhiið þangað undir verndarvæng Breta — réttlætir það
á engan hátt kröfur Grikkja til eyjarinnar.
En Rússar hafa einnig annað fyrir augum með Kýpurdeilunni. Með því
að neyða Breta til að beita þar ofbeldisaðgerðum hafa þeir náð því marki,
sem þeir stefna allstaðar að, en það er að neyða aðrar þjóðir til að grípa til
sömu ráða og þeir nota sjálfir. Nú hafa þeir náð þessu marki á Kýpur.
Rússum hefir tekist að æsa svo Grikki gegn Bretum og spilla svo samkomu-
lagi Kýpurbúa og Breta að þeir hafa orðið að grípa til þess hvorutveggja, sem
frjálsar þjóðir álasa Rússum mest fyrir, þ. e. að tmfla áróðursútvarpið frá
Grikklandi til Kýpur og að flytja burtu Makaríus biskup, sem í skjóli síns
háa kirkjulega embættis hefir staðið að hermdarverkum á Kýpur,
ásamt öðrum kirkjunnar mönnum þar, meðan hann þóttist vera að semja
við Breta um lausn deilunnar. Bretar hafa boðið eyjaskeggjum hin beztu
boð, en þeir geta ekki sleppt herstöð þeirri, sem þeir nú hafa á Kýpur, vegna
hinna miklu olíuhagsmuna, sem þeir eiga í Iran, og þeim er nauðsynlegt
að geta verndað með vopnum, ef í odda skerst. Kýpurdeilan er því í raun-
inni ekki annað en framhald af olíudeilunni, sem átti sér stað fyrir nokkr-
uro árum í íran og Mosadek stóð að, studdur af Rússum.
1 11. kapitula Daníelsbókar er spádómur um þá atburði sem nú eru að
gerast. Það er frásögnin af styrjöldinni milli „konungsins suður frá“ —
þ. e. Breta, sem ráðið hafa til þessa yfir öllum suðurhluta Asíu (þ. e. Ind-
10 DAGRENNING