Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 15

Hefir hér myndazt slík svikamylla, að ekki er annað sýnna, en að á þessum
slóðum brjótist út styrjöld þegar minnst varir. Þetta er pólitík sem á við
valdhafana í Kreml. Þeir róa undir alls staðar, og þykjast lítið við sögu
koma, en þeir eru hér að hleypa af stað þriðju heimsstyrjöldinni með mjög
svipuðum hætti og þeir hleyptu af stað styrjöldinni 1939—1945. Þá voru
það Þjóðverjar, sem þeir spönuðu upp til árása á Frakkland og Bretland,
en nú er það hinn arabiski heimur allur, sem þeir ætla að senda sem fyrstu
herdeild gegn hinum vestrænu þjóðum. Aðferðin er of lík til þess hún fái
dulist.
STALÍN FYRIR BORÐ. Öflugt samband við Kína, traust samstarf við
Indland, náin samvinna við Egyptaland og viðskipta og hemaðaraðstoð til
annarra Arabaríkja er hinum rússnesku kommúnistum þó ekki nógur
styrkur gegn hinum vestrænu þjóðum. Vestrænar þjóðir verða aldrei sigr-
aðar með hernaðarstyrk utanfrá. Þeim stendur mest ógn af svikurum og
níðingum heima fyrir. Þetta vita kommúnistarnir rússnesku og þess vegna
hafa þeir nú breytt um stefnu enn á ný gagnvart hinum vestrænu þjóðum.
Hin nýja stefna er í því fólgin, að þykjast nú vera orðnir lýðræðissinnaðri
en fyr. Þetta er gert til þess, að ná sambandi við sósíaldemokratista flokka
og aðra svokallaða „frjálslynda“ flokka í Vestur-Evrópu. En til þess að
eitthvert mark verði á þessu tekið og nokkurs árangurs sé að vænta, verður
að sýna einhver ytri merki þessarar breytingar. Og því ber ekki að neita,
að það er gert. Á yfirborðinu hefir verið vikið að nokkm frá hinu skefja-
lausa einræði og persónudýrkun, sem Stalin hafði komið á í Rússlandi, og
stjórnarkerfið gert að einhverju leyti sveigjanlegra en áður. En þetta
reyndist ekki nægilegt. Menn sáu of vel í gegnum þessar blekkingar, því
í engu var aukið almennt frelsi í Rússlandi. Þá var gripið til þess ráðs að
„fóma“ Stalin. Núverandi valdhafar hafa tekið afstöðu gegn stefnu hans
og finna honum nú margt til foráttu. En þetta á ekki djúpar rætur heldur.
Þetta er aðeins gert til þess að auðvelda kommúnistum og samherjum
þeiiTa áróðurinn bæði í Þýzkalandi og á Vesturlöndum fyrir nánara sam-
starfi við sósialdemokrata. Þeir munu sennilega ganga svo langt sum-
staðar að bjóða að leggja niður flokka sína, gegn „sameiningu alþýð-
unnar“ í einn flokk. Þessi pólitík er hin lævíslegasta, en líkleg til þess
að rugla miðlungsmenn og þá sem þar em fyrir neðan að greind, og verða
hættuleg tálbeita „góðum sálum“ sem lítt sjá gegnum svikavefinn.
Alveg sérstaka áherzlu leggja Rússar á það, að slíta tengslin milli Vest-
ur-Þýzkalands og engilsaxnesku stórveldanna. Menn hljóta að hafa veitt
því athygli hve miklu minna ber nú á samstarfsvilja af hálfu Vestur-Þjóð-
verja við Breta og Bandaríkjamenn en áður en Vestur-Þjóðverjar hlutu
viðurkenningu þeirra, sem sjálfstætt ríki.
v_________________________________________________________________________________-
DAGRENNING 7