Uppeldi og menntun - 01.06.2015, Side 21

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 24(1) 2015 21
lOFTUr gUTTOrmssOn
nefndarinnar 7. nóvember kvörtuðu nemendur undan áhugaleysi kennara (Haukur
Viggósson o.fl., 1977, bls. 4):
vakti það furðu þeirra [það er nemenda] hve fáir kennarar höfðu séð sér fært að
mæta. Þess hafði verið óskað á fyrsta fundinum að skorarfulltrúar og kjarnakennarar
myndu mæta og gera grein fyrir sinni afstöðu til gagnrýni nemenda … Það er full
ástæða til að víta þá framkomu sem sumir kennarar sýna með þessu afskiptaleysi …
Við höfum haft það á tilfinningunni að kennarar hafi verið í hálfgerðri varnarstöðu
hingað til og jafnvel hálfsmeykir.
Á 3. fundi nefndarinnar um miðjan nóvember lögðu fulltrúar nemenda fram „Dreifi-
bréf til kennara“, samið af skólamálahópi nemendaráðs (Nemendaráð KHÍ, 1977, bls.
2–3). Var þar tilgreind í tveimur höfuðliðum meginorsök fyrir óánægju nemenda:
Í fyrsta lagi óvirkni nemenda sem stafaði af þunglamalegu kennsluformi, fyrirlestrum
án umræðu; ónothæfu námsefni fyrir kennaranema, skökku vægi „milli námsgreina
sem eru mikilvægar og þeirra sem léttvægar mega teljast …“. Í öðru lagi væri sá upp-
eldis- og kennslufræðigrunnur sem „við teljum undirstöðu náms í KHÍ og fyrir kennara
… ekki fyrir hendi“. Kvartað var undan því að uppeldis- og kennslufræði væru hornreka
á öllum námsárum, „sundurslitnar og niðurbútaðar … Í staðinn er veittur nægur
tími til að sinna öðrum greinum hverra mikilvægi er hlægilegt, eins og á stendur“.
Í dreifibréfinu var enn gagnrýnd framkvæmd ýmissa ákvæða reglugerðar, m.a. hvað
varðaði kynningu á markmiðum og efnisvali í kennslugreinum í upphafi kennslu-
misseris og skiptingu nemenda í námshópa. Í lok dreifibréfsins var drepið á leiðir til
úrbóta og lagðar fram hugmyndir til umræðu við kennara. Þar sem starfshópi um
samþættingu hafði ekki unnist tími til að ræða „fyllilega samþættingu allra kjarna-
greina“ var tekið dæmi af heilsufræði og siðfræði til að sýna hvernig hugsa mætti sér
að samþætting geti farið fram.
Í málgagni nemendaráðs var sá fundur sem dreifibréfið var lagt fyrir sagður
sá jákvæðasti og best heppnaði fram að þessu. Bæði var það að nú lágu fyrir skrif-
legar tillögur og kennarar tóku þeim með meiri skilningi og betra hugarfari en áður.
Ekki bar á því að þeir væru i varnarstöðu og andsnúnir þessu fyrirfram, eins og fyrri
fundir hafa einkennst af. (Gísli Ásgeirsson, 1977b, bls. 1)
Þess er jafnframt getið að Loftur Guttormsson hafi sýnt fram á „með einfaldri
teikningu hvernig samþætting gæti komið inn í kjarna 1. árs og Þuríður [J. Kristjáns-
dóttir] kynnti hugmyndir sínar um að byggja hvert misseri utan um ákveðið þema“.
Þá hafi Jónas Pálsson lýst „hugmyndum sínum um hvernig kennaranám skyldi vera
uppbyggt. Einnig ræddi hann um það sem þegar hefði unnist og sýndi fram á að
margt hefur farist á mis í starfi KHÍ og verið stórlega vanrækt“. Hér var greinilega
kominn fram í nefndinni ákveðinn samhljómur milli kennara og nemenda.