Uppeldi og menntun - 01.06.2015, Síða 42

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 24(1) 201542
reynslA æTTleiddrA bArnA á íslAndi AF sKólUm Og sAmFélAgi
í upprunalandinu væru og töluðu um að þau vildu hitta þá aftur. Þetta átti þó ekki
við um öll börnin. Sum sögðust vera ánægð með hlutina eins og þeir væru og höfðu
ekki áhuga á að vita meira eða hitta upprunalega foreldra sína. Einn drengur sagði
um þetta: „Mig langar ekkert að fara til [upprunalandsins], frekar til Danmerkur, þar
er Legoland.“ Annar drengur sagðist ekki vita mikið um [upprunalandið] en sagðist
vilja fara þangað.
Börnin virtust öll vera ánægð í kjörfjölskyldum sínum, töluðu um systkini sín og
foreldra, en einnig um stórfjölskyldur sínar, ömmur og afa, frænkur og frændur. Af
viðtölunum að dæma virtust öll börnin hafa sterkt og gott tengslanet og stuðning í
fjölskyldunum sínum. Sum barnanna eiga systkini, ýmist ættleidd eða ekki.
Skólinn
Almennt virtust börnin vera ánægð með skólana og kennarana. Áhugasvið þeirra
voru mismunandi og flest barnanna sögðu að þeim gengi vel í skólanum en að sumar
námsgreinar væru skemmtilegri en aðrar. Eitthvað var um námserfiðleika í hópnum
og í viðtölunum við kennarana kom fram að þau börn sem ættu við námserfiðleika
að stríða fengju þann stuðning sem þyrfti í skólunum og mjög góðan stuðning hjá for-
eldrum. Niðurstöður viðtalanna benda til þess að flest barnanna hafi náð mjög góðum
tökum á íslensku.
Í mörgum skólanna var að sögn barnanna og kennaranna fjölbreyttur nemendahópur
hvað varðar uppruna. Sum barnanna sögðust eiga vini af ólíkum uppruna í skólunum.
Önnur nefndu að þau ættu vini sem væru ættleiddir eins og þau. Sum sögðust eiga
íslenska vini. Kennararnir lögðu sumir áherslu á að ættleiddu börnin væru í raun
íslensk og einn kennari lýsti þessu með eftirfarandi hætti: „Það er dálítið sérstakt,
þessar litlu Kínastelpur eru svo íslenskar, þær skera sig ekki mikið úr.“ Kennarinn
taldi að litið væri á ættleiddu börnin eins og þau væru íslensk og að þau féllu vel inn
í hópinn.
Útlit og uppruni
Sum barnanna sögðu að þau væru spurð um útlit sitt og uppruna og var misjafnt
hvernig þau tóku því. Hjá nokkrum var þetta viðkvæmt mál og þau tóku því illa á
meðan sumum þótti þetta í góðu lagi og önnur höfðu jafnvel gaman af því að segja frá
uppruna sínum. Ein stúlka nefndi eftirfarandi dæmi um forvitni annarra barna og að
þau hefðu spurt hana mikið:
Rannsakandi: Um hvað spurðu þau þig?
Stúlka: Þau spurðu: „Af hverju ertu brún.“ Af því ég er frá [upprunalandinu] og þau
sögðu „er mamma þín líka frá [upprunalandinu]“ og ég sagði nei. „Af hverju ekki?
Af hverju ert þú þá brún“ og ég sagði af því ég var ættleidd. Og svo þurfti ég að út-
skýra fyrir þeim hvað ættleidd var.
Þessi stúlka var örugg og ákveðin í tilsvörum og hafði fengið góðan stuðning foreldra
sinna við að svara fyrir sig. Fleiri börn nefndu svipaðar aðstæður þar sem þau höfðu