Morgunblaðið - 13.03.2015, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. MARS 2015
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Óska eftir
Staðgreiðum gull, demanta og úr
Hringar, hálsmen, armbönd, Rolex,
Cartier, Patek Philippe o.fl.
Hringdu núna og fáðu tilboð þér að
kostnaðarlausu!
www.kaupumgull.is
Opið alla daga 11–18.
Kringlan – 3. hæð
(Hagkaupsmegin)
Upplýsingar í síma 661 7000.
Bókhald
Bókhald
Bókhald einstaklinga og fyrirtækja
Skattframöl einstaklinga
Skattframtöl fyrirtækja
Bókhald húsfélaga
Laun og skilagreinar
Stofnun fyrirtækja
Sanngjarnt verð
Bókhaldsþjónustan Viðvik ehf.
Síðumúla 1, 108 Reykjavík
581-1600 - www.vidvik.is
Ýmislegt
Tískuverslunin Smart
Grímsbæ/Bústaðavegi
30% Afsláttur.
Sími 588 8050.
- vertu vinur
Jessenius Faculty of
Medicine (JFM CU) í Martin
í Slóvakíu
mun halda inntökupróf í Reykjavík
16. apríl og 24. júní 2015.
Ekkert prófgjald.
Kennt er á ensku. Nemendur læra
slóvakísku og geta tekið alla klíník
í Slóvakíu. Nemendur útskrifast
sem læknar (MUDr.) eftir 6 ára
nám. Fjöldi Íslendinga stundar
nám í læknisfræði við skólann
auk Norðmanna, Svía og Finna og
fl.
Heimasíða skólans er
www.jfmed.uniba.sk
Uppl. í s. 544-4333 og 820-1071
kaldasel@islandia.is
Húsviðhald
Hreinsa þakrennur,
laga vatnstjón og tek
að mér ýmis smærri
verkefni
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
   


 


   

 
   
  
Hljóðfæri
✝ Jónína MargrétBjarnadóttir
(Stella) fæddist í
Hafnarfirði 6. októ-
ber 1928. Hún lést
27. febrúar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Stefanía
Sigríður Magn-
úsdóttir frá Skuld í
Hafnarfirði, f. 24.
október 1895, d. 1.
febrúar 1970, og
Bjarni Matthías Jóhannesson,
skipstjóri frá Hesti í Önund-
arfirði, f. 16. apríl 1890, d. 14.
október 1954. Systkini hennar
voru Jóhannes, f. 29. nóvember
1920, d. 29. febrúar 2008, Magn-
ús, f. 4. júlí 1924, Guðlaug, f. 24.
september 1925, d. 1. febrúar
2013, Gunnar Hafsteinn, f. 22.
september 1927, d. 19. apríl
2011, Áslaug Þóra, f. 15. ágúst
1930, d. 2. nóvember 1938, Mar-
grét Dagbjört, f. 2. október
1931, d. 6. febrúar 2014, Sig-
urður Oddur, f. 6. nóvember
1932, d. 17. nóvember 1996, og
Áslaug Þóra, f. 15. mars 1942, d.
19. mars 1942.
Hinn 13. ágúst 1955 giftist
Stella Gunnlaugi Björnssyni, f. 1.
september 1929, d. 19. maí 2004.
doktorsnámi, unnusta Emily
Perkinson, f. 9. nóvember 1991,
háskólanemi, b) Jón Ágúst, f. 30.
september 1993, háskólanemi,
unnusta Hildur Þóra Ólafsdóttir,
f. 11. nóvember 1993, há-
skólanemi, c) Gunnlaugur Helgi,
f. 13. maí 1996, mennta-
skólanemi, d) Ólöf Ágústa, f. 4.
nóvember 2000, grunnskóla-
nemi. 3) Guðmundur, verkfræð-
ingur, f. 28. október 1963.
Bróðurdóttir Stellu, Kristrún
Ásta Sigurðardóttir, f. 4. júlí
1968, var í fóstri hjá þeim hjón-
um frá tveggja til tíu ára aldurs.
Stella ólst upp á Suðurgötu 13
í Hafnarfirði. Hún gekk í barna-
skóla í Hafnarfirði og lauk gagn-
fræðaprófi frá Flensborg-
arskóla. Eftir það fór hún að
vinna sem talsímavörður á sím-
stöðinni í Hafnarfirði. Meðan
synirnir uxu úr grasi var hún
heimavinnandi húsmóðir. Þegar
börnin voru komin á legg fór
hún að vinna í Kópavogsapóteki
í Hamraborg og vann þar þar til
hún varð 65 ára að aldri. Fyrstu
búskaparárin bjuggu Stella og
Gunnlaugur á Grenimel, Úthlíð
og Tómasarhaga í Reykjavík og
fluttust svo á Hrauntungu í
Kópavogi þar sem þau bjuggu
lengst. Eftir að Gunnlaugur lést
flutti Stella í Lautasmára í Kópa-
vogi.
Útför Stellu verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 13.
mars 2015, og hefst athöfnin kl.
15.
Gunnlaugur var við-
skiptafræðingur að
mennt og fyrrv. for-
stjóri Grænmet-
isverslunar land-
búnaðarins.
Foreldrar hans voru
þau Elín Guðmunds-
dóttir Hlíðdal hús-
móðir, f. 24. nóv-
ember 1904, d. 31.
janúar 1975, og
Björn Gunnlaugsson
læknir, f. 24. nóvember 1899, d.
20. júní 1966. Stella og Gunn-
laugur eignuðust þrjá syni. Þeir
eru: 1) Björn, læknir í Reykjavík,
f. 8. febrúar 1956, kvæntur Reg-
ínu W. Gunnarsdóttur kennara, f.
13. desember 1957. Börn þeirra
eru: a) Jóna Karen myndlist-
armaður, f. 26. mars 1981, sam-
býlismaður Albert Ásvaldsson, f.
9. september 1982, upptökustjóri
og dóttir þeirra er Stella, f. 18.
september 2007. b) Stella, f. 9.
júlí 1986, d. 10. apríl 2005, og c)
Gunnlaugur gítarleikari, f. 13.
september 1991. 2) Stefán
Bjarni, hæstaréttarlögmaður, f.
28. apríl 1960, kvæntur Ólöfu
Jónsdóttur lækni, f. 29. ágúst
1960. Börn þeirra eru: a) Guð-
mundur Kári, f. 27. ágúst 1991, í
Langri ævigöngu er lokið.
Tengdamóðir mín lést á fallegum
föstudagsmorgni. Var tilbúin til
fararinnar. Þegar við Björn
kynntumst ung að árum bjó fjöl-
skyldan á Tómasarhaga en flutti
skömmu síðar á Hrauntungu í
Kópavogi. Þangað lá því leiðin oft
á sunnudögum í mat og aðrar
kræsingar. Stella var létt í lund,
lífleg, hress og greiðvikin. Var
fyrirmyndarhúsmóðir, góður
kokkur og heimilið fallegt. Hún
var einstaklega rausnarleg og
gjafmild við okkur og barnabörn-
in þegar þau komu til sögunnar.
Hún elskaði Vínarvalsana og las
Íslendingasögurnar en las Njálu
oftast og kunni vel. Henni þótti
vænt um Hafnarfjörð og Suður-
götuna þar sem æskuslóðirnar
voru. Oft voru sagðar skemmti-
legar sögur þaðan og hlegið dátt.
Undanfarin ár minnkaði líkam-
legt þrek og minni en alltaf varstu
til í að slá á létta strengi. Það
breyttist aldrei. Við eigum eftir
að sakna þín og þá verður gott að
leita í góðar og ljúfar minningar
um þig. Hafðu þökk fyrir allt.
Regína.
Mér er ljúft og skylt að minn-
ast tengdamóður minnar, Stellu.
Stefán kynnti mig fyrir foreldr-
um sínum fyrir rúmum aldar-
fjórðungi. Stella kom mér fyrir
sjónir sem hress og glaðvær kona
sem lá frekar hátt rómur. Hún
var ákveðin og hreinskiptin, sagði
skoðun sína umbúðalaust ef henni
þótti það við hæfi. Áhugamálin
voru m.a. ættfræði, spil og lestur
Íslendingasagna, var Njála þar í
sérstöku uppáhaldi. Stella var fé-
lagslynd kona, henni þótti gaman
að bjóða til veislu og veitti vel.
Heimilið bar snyrtimennsku og
smekkvísi hennar fagurt vitni.
Hún hafði yndi af fallegum hlut-
um sem hún kom haganlega fyrir
og fór vel með allt. Stella og
Gunnlaugur eignuðust þrjá syni
og helgaði hún heimilinu krafta
sína á meðan þeir uxu úr grasi.
Stella var stolt af æskustöðv-
um sínu í Hafnarfirði þar sem hún
ólst upp í stórum systkinahópi.
Hún var skyldurækin og ræktaði
frændgarðinn vel. Systkinin á
Suðurgötu 13 voru samrýnd og þá
sérstaklega systurnar; Stella,
Gullý og Maddí. Þær hafa nú allar
kvatt en ég sé þær fyrir mér
syngjandi eða skellihlæjandi að
rifja upp æskubrekin. Ekki var
verra að hafa þá Magga og Hadda
með í hópnum því þá voru prakk-
arasögur sagðar og auðvelt fyrir
alla að veltast um af hlátri.
Að hlæja er gott fyrir sálina.
Hvellur hlátur einkenndi Stellu.
Synirnir göntuðust óspart við
móður sína. Sömu brandararnir
sagðir aftur og aftur og alltaf tók
Stella þátt í gríninu og lét sem
hún hefði aldrei heyrt þá áður.
Þetta var bara þeirra. Hún var
stolt af strákunum sínum og þeir
hugsuðu vel um móður sína.
Stella var afskaplega gjafmild
kona og fékk fjölskyldan óspart
að njóta þess. Ekkert tilefni var
svo lítið að henni þætti ekki
ástæða til að koma færandi
hendi. Alltaf tilbúin að rétta fram
hjálparhönd. Að setja niður kart-
öflur fannst henni með skemmti-
legri verkum. Ég minnist vor-
dags þegar þær Gullý hjálpuðu
okkur við það verk í sveitinni.
Fannst þeim útsæðið burðarlítið
og ákváðu að pota niður tveimur í
hverja holu til að auka líkur á við-
unandi uppskeru. Það virkaði vel.
Við höldum þeim sið Stellu og
Gunnlaugs að kíkja undir fyrstu
grösin 13. ágúst og minnumst
þannig giftingardags þeirra.
Engin eru jólin án þess að fjöl-
skyldan steiki flatbrauð að hætti
Stellu en sá siður tíðkaðist á
æskuheimili hennar. Barnabörn-
unum var hún góð amma og
fylgdist með þeim af stolti og ein-
lægum áhuga.
Enginn kemst í gegnum langa
ævi án áfalla. Á innan við ári
missti Stella bæði eiginmann
sinn og sonardóttur. Höggin voru
þung og þótt Stella hefði svo
gjarnan viljað gefa nöfnu sinni
sitt líf varð engu breytt. Hún bar
harm sinn í hljóði. Lífið hélt
áfram. Stella ákvað að minnka
við sig og flutti í Lautasmárann.
Henni leið vel þar. Dagvist í
Drafnarhúsi í Hafnarfirði gaf
henni um tíma nýjan þrótt og
margar ánægjustundir. Fyrir
það erum við öll þakklát. Hin síð-
ari ár fannst mér einmitt þakk-
læti og æðruleysi einkenna fram-
komu Stellu.
Ég kveð tengdamóður mína
með virðingu og þakka fyrir allt
sem hún var mér og mínum.
Blessuð sé minning hennar.
Ólöf Jónsdóttir.
Okkur systkinin langar til að
minnast ömmu Stellu, föður-
ömmu okkar. Það var stór upp-
götvun þegar við sem unglingar
áttuðum okkur á því að Stella var
gælunafnið hennar sem hún hafði
fengið í æsku en ekki skírnar-
nafnið. Hún kunni alltaf best við
Stellu-nafnið.
Fyrstu minningar okkar
strákanna eru tengdar henni og
afa Gulla. Hrauntunguhelgarnar
eru minnisstæðar en þá gistum
við bræðurnir þrír ásamt Gunn-
laugi frænda hjá þeim heila helgi
í senn í góðu yfirlæti. Systir okk-
ar var þá ekki fædd. Við vorum
fastheldnir á það sem okkur þótti
gott og amma sá til þess að allt
væri til sem okkur langaði í:
kókómjólk í ísskápnum, Pågen
kanilsnúðar sem hún geymdi í
ofninum og morgunkornið sem
hver og einn fékk að velja eftir
sínum smekk. Þá pössuðu sumir
að velja eitthvað sem sjaldan eða
aldrei var í boði heima. Um kaffi-
leytið hafði amma lagt á borð,
kallaði á hópinn, fór inn í litla
búrið sitt og sótti heilan stafla af
pönnukökum með sykri sem hún
hafði bakað. Pönnukökurnar
fuku af diskinum og ofan í maga.
Amma hafði gaman af því hvað
við borðuðum mikið, okkur
fannst það engin furða því hún
var svo góður kokkur.
Okkur þótti frekar fyndið að
amma keyrði stærri bíl en afi.
Amma var frekar lágvaxin og
sást stundum bara rétt í hana
þegar hún sat við stýrið. Þau
fóru oft með okkur í bíltúra, afi
vissi að okkur þótti gaman að
sitja í stóra Chevroletinum. Oft
hafði afi keypt nýja myndbands-
spólu sem við síðan horfðum á
um kvöldið allir fimm. Amma sá
um kvöldkaffið. Þetta voru al-
vöru bíókvöld og góðar stundir.
Bakgarðurinn á Hrauntung-
unni var kjörinn til að spila fót-
bolta, markið var þó svo stórt að
það þurfti að hafa þrjá í marki en
einn að skjóta. Mikið vorum við
ánægðir að afi hafði ekki gert við
stórt gat á girðingunni, þá var
auðveldara fyrir okkur að skríða
þar í gegn og ná í boltann þegar
hann skaust út af lóðinni. Innan-
dyra lékum við okkur með
KNEX-kubba og gamalt LEGO-
sett sem pabbi hafði átt og amma
geymdi í leðurpoka í kjallaran-
um. Þetta vorum við ánægðir
með.
Amma hafði gaman af því að
spila á spil. Eftir að systir bætt-
ist í hópinn var oft tekið í spil.
Sérstaklega spiluðu amma Stella
og Gullý frænka oft saman á
Lautasmáranum. Spil eins og
Uno, Skip-bo að ógleymdum Ol-
sen, Olsen og Svarta-Pétri voru í
uppáhaldi þeirra. Að ósk litlu
systur virtist vera endalaust
hægt að bæta við einni umferð í
viðbót. Þegar á leið byrjaði
amma oft að raula eftirfarandi
vísu:
Hjartað í mér er
eins og bráðið smér
úti er um mig
ef ég missi þig.
Þær þrjár stigu síðan oft frjáls-
an hringdans eftir alla setuna.
Í minningunni er gott að hafa
eytt nýliðnum jólum með ömmu í
sveitinni. Henni þótti gaman að
gefa okkur gjafir, svo við tölum
nú ekki um alla „bíóaurana“ sem
hún stakk í vasana okkar í gegn-
um árin. Fullvissaði sig alltaf um
að hún hefði ekki gleymt neinum.
Hún fylgdist með okkur af mikl-
um áhuga og var ánægð með
framtíðarplönin okkar. Við sökn-
um öll ömmu. Hún lifir áfram í
minningum okkar.
Guðmundur Kári, Jón
Ágúst, Gunnlaugur Helgi og
Ólöf Ágústa.
Ein af mínum fyrstu minning-
um um Stellu móðursystur mína
er frá því ég var nokkurra ára og
fékk að gista á heimili hennar.
Hún situr við handsnúna sauma-
vél og er að sauma náttföt á dúkk-
una mína. Ég átti sjálfsagt að
vera sofnuð en lá og hlustaði á
lágvært suð saumavélarinnar og
beið spennt eftir útkomunni. Mik-
ið voru þau fín náttfötin og ég hélt
mikið upp á þau, á þau enn, þótt
dúkkan sé löngu glötuð. Ég held
ég hafi gert mér grein fyrir því
þá, hvað hún lagði mikið á sig,
enda held ég að saumavélin og
hún hafi aldrei verið í nánu sam-
bandi, það átti betur við hana að
munda prjóna og heklunál. Já,
það eru margar minningarnar
sem sækja að þegar litið er yfir
lífshlaup minnar kæru frænku,
minningar um hana, Gunnlaug og
synina þrjá. Þær fléttast svo ljúf-
lega við mínar eigin minningar
frá bernsku til dagsins í dag. Hún
frænka mín var lífsglöð með létta
lund. Henni var einkar lagið að
létta lund barnanna í fjölskyld-
unni, fékk þau til að gleyma þræt-
um og taka lagið, borgaði þeim
jafnan 100 kr. fyrir sönginn.
Börnin mín segja að betri áheyr-
anda hafi þau ekki haft og lagið
sem oftast var beðið um var „Vem
kan segla förutan vind‘‘. Hún var
líka vinnusöm, vandvirk, vel lesin,
skemmtileg og afar gestrisin.
Þess nutum við móðir mín í ríkum
mæli á síðustu árum. Það var gott
að vera með þeim systrum. Vænt-
umþykjan og umhyggjan leyndu
sér ekki. „Hefur þú heyrt í
Stellu?“ sagði móðir mín nánast í
hvert skipti sem ég hitti hana eft-
ir að hún varð heimilisföst á
hjúkrunarheimilinu Sólvangi.
„Hvað er að frétta af mömmu
þinni?“ spurði Stella á móti. Þær
áttu góðar stundir saman. Þegar
þriðja systirin Gullý dvaldi hér á
landi var tíminn vel nýttur, þá
þær hittust eins oft og mögulegt
var. Ánægðar voru þær að geta
átt saman stundir í sumarbú-
staðnum í Sléttuhlíð við að rifja
upp gamlar minningar, segja sög-
ur og taka saman lagið.
Það má segja um hana frænku
mína að hún stóð meðan stætt
var. Af einskærum dugnaði og
með hjálp sonanna þriggja, sem
sýndu móður sinni mikla um-
hyggju, gat hún búið heima fram
undir það síðasta og það mat hún
mikils.
Þau voru sjö systkinin á Suð-
urgötu 13 í Hafnarfirði sem kom-
ust til fullorðinsára en í bernsku
höfðu tvær systur látist. Það var
kærleiksríkt samband sem ríkti
milli systkinanna og ég svo lán-
söm að kynnast þeim öllum. Þeim
verður best lýst sem góðu fólki.
Nú hafa þau kvatt eitt af öðru en
eftir lifir bróðirinn Magnús. Hon-
um og frændum mínum, Birni,
Stefáni, Guðmundi og fjölskyld-
um þeirra sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Ég átti vináttu móðursystur
minnar og væntumþykju og fyrir
það er ég þakklát. Ég kveð hana
með virðingu og þökk fyrir alla
elskusemi sem hún sýndi mér og
fjölskyldu minni.
Guð blessi minningu hennar.
Birna G. Flygenring.
Jónína Margrét
Bjarnadóttir (Stella)
Hinstu kveðju
færum við félagar í
Sjóstangaveiðifélagi
Snæfellsness Guð-
rúnu Pálsdóttur.
Þegar veiðimenn komu af sjó
var ekki amalegt að hafa konu
eins og Guðrúnu í eldhúsinu sem
var búin finna til góðgæti af
miklum myndarskap. Guðrún
vann verk sín hljótt og fékk með
Guðrún
Pálsdóttir
✝ Guðrún Páls-dóttir 11. júní
1963. Hún lést á
heimili sínu 24.
febrúar 2015. Útför
Guðrúnar fór fram
10. mars 2015.
sér börn sín ef á
þurfti að halda. Það
er ómetanlegt að
hafa einstaklinga
eins og Guðrúnu í
starfi fyrir félag
þar sem keppni er í
hávegum höfð. Fyr-
ir þessi verk viljum
við þakka.
Vottum við
Kristbirni samúð
okkar sem og börn-
um þeirra, Agnesi Ýri, Örnu
Rún og Helga Rafni, og fjöl-
skyldu allri.
Fh. stjórnar Sjóstanga-
veiðifélags Snæfellsness,
Guðni Gíslason.