Húnavaka - 01.05.1963, Blaðsíða 22

20
HÚNAVAKA
þó til þurfa að ganga þar um garða svo vel fari, og enginn veifiskati
er sá, sem þar gerir flesta hluti vel.
Á yngri árum var Eysteinn sundmaður góður, enda þótt hann
hefði aldrei þá íþrótt numið af neinum kennara — nema þá helzt
fjárhundinum. Varð þessi íþrótt honum svo hugstæð að hann not-
aði hverja tómstund til að iðka hana. Á sumrin fékk hann sér jafn-
an bað í ánni að loknu dagsverki, og þá er vetraði brá hann sér til
sunds í tjörnum ef ísa leysti. — Minnist hann þess að hafa á
þrettánda dag jóla leikið þessa list sína.
Árið 1913 fór fram kappsund ofan við ósa Blöndu — sund þetta
vann Eysteinn, og finnst honum sem þar hljóti að hafa kennt ein-
hvers misskilnings þar sem hann, einn keppenda, hafði við ekkert
aðfengið nám að styðjast. Stundum komst Eysteinn í hann krappan
í viðskiptum sínum við ána, sást hann lítt fyrir ef hann langaði í
fangbrögð við iðuna.
Og nú hefur Eysteinn orðið:
„Það er auðvitað vitlaust að vera að svona braski, en þetta er
gaman.“
„Urn búskapinn er fátt að segja. — Beinakelda var 12 hundraða
kot þegar ég byrjaði hér, en hefur smástækkað vegna landkaupa.
Til dæmis keypti ég Hæl og lagði undir kotið — lét þó Kristján,
sem þar býr nú, hafa nokkurn skika, sem honum hefur lánazt að
gera nánast að stórbýli. Nú mundi Beinakelda framfleyta allt að
30 kúm og 400—500 fjár — en sú framtíð er í höndum barna minna.
Ég get sagt ykkur frá dálítið frumlegri aðferð, sem ég notaði við
framræslu fram eftir árum, já og er ef til vill notuð hérna ennþá,
sé annað ekki tiltækt.
Ég hafði stundum viðskipti við Strandamenn eftir að hún Guð-
ríður kom hingað. — Hjá þeim fékk ég marga góða rafta, sem
reyndust mér vel. Einn slíkan raft tók ég og notaði fyrir skurðgröfu.
Fyrst gerði ég rás með skóflu, setti svo keng í staurinn og nokkuð
þétta gadda, að því búnu stöng upp úr honum miðjum. Tveim hest-
um var svo beitt fyrir og gengu þeir sinn á hverjum skurðbakka.
Ég hafði sjálfur stjórn á staurnum, sem nú reif sig niður. — Þetta
gekk ekki verr en með sumum vélunum.
Einu sinni varð ég fyrir því skrattans óláni að meiða mig lítils-
háttar á heynál. — Þetta var gaddur úr 10 mm. járni. Ég var að
leysa hey í poka og stóð upp á stabbanum. Þegar ég hafði leyst hey-