Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.2010, Page 37

föstudagur 8. október 2010 viðtal 37
aranámið nýtist vel í fréttamannsstarfið. Þar
lærði ég framsögn, að setja saman texta og æfð-
ist í að koma fram. Kennarar eru alla daga uppi
á sviði að tala fyrir framan hóp og það eru ekki
allir sem geta það. Í fréttamannsstarfinu þarftu
líka að vita dálítið um mjög margt og kennara-
námið er mjög almennt. Þar lærirðu lítið um
mikið,“ segir hún en bætir við að hún hafi eng-
an sérstakan áhuga á að snúa aftur til kennslu, í
það minnsta ekki strax enda hafi hún ekki próf-
að allt sem fjölmiðlar bjóði upp á.
Hún segist alltaf hafa haft áhuga á fréttum
og samfélagsmálum. Hún hafði sótt um á hin-
um ýmsu miðlum þegar hún var yngri en þar
sem hún var ómenntuð hafði hún enga vinnu
fengið. Eftir kennaranámið var hún atvinnu-
laus um tíma en fékk svo vinnu á lager. „Það
var ekkert endilega það sem mig langaði mest
að gera og þegar ég frétti að það vantaði fólk á
fréttastöðina NFS dreif ég mig að sækja um eftir
hvatningu frá Þorfinni bróður. Ég sendi Gunn-
ari Smára tölvupóst, hitti svo Róbert Marshall
sem þá var framkvæmdastjóri NFS og byrjaði
nánast sama dag. Ég var VJ, eða „video journa-
list“, og gerði því allt sjálf og lærði þannig hratt
og mikið. Eftir hálfs dags kennslu var mér hent
í djúpu laugina. Í fyrstu var efnið mitt algjört
rugl en þetta var fljótt að koma. Ég var hepp-
in að því leyti að ég er fljót að læra og er mjög
tölvulæs. Ég fann mig því fljótt og var alsæl þeg-
ar ég kom heim eftir fyrsta daginn og skildi ekk-
ert í mér að hafa ekki farið þessa leið fyrr.“
Gjaldþrota fyrir kreppu
Fjölskylda Láru hefur ekki farið varhluta af
hruninu. Sjálf var hún nýkomin með vinnu á
Morgunblaðinu þegar kreppan skall á. „Þegar
24 stundir var lagt niður fór ég yfir á Moggann
en var sagt þar upp eftir tvær vikur. Ég var ekk-
ert örg yfir því þá og hlýt að vera ánægð með
það núna en það var erfitt að vera atvinnulaus.
Við hjónin misstum bæði vinnuna á sama tíma.
Ég var búin að vera atvinnulaus í fimm mánuði
þegar ég fékk afleysingar á RÚV en hann fékk
ekki vinnu fyrr en í júní. Það er mjög erfitt að
lifa af atvinnuleysisbótum og við náðum ekki
endum saman. Það er bara ekki hægt. Fyrsta
mánuðinn fær maður bara 20 daga greidda
og er því strax kominn í vandræði og eftir þrjá
mánuði detturðu á grunnatvinnuleysisbætur.
Við áttum að framfleyta sjö manna fjölskyldu á
220 þúsund krónum og þar af fór helmingur í
leigu,“ segir Lára sem notaði tímann á meðan
hún var atvinnulaus til að skrifa bókina Hag-
sýni og hamingja þar sem hún gefur lesendum
uppbyggileg ráð til að takast á við kreppuna.
„Ástæðan fyrir því að ég skrifaði bókina var sú
að ég var svo heppin að hafa áður farið í gegn-
um fjárhagserfiðleika því við hjónin urðum
gjaldþrota árið 2002. Ég var því í betri sporum
en margur því ég hafði lært af þeirri reynslu
og vissi út í hvað ég var að fara. Þegar ég var í
hvað mestum vandræðum fjárhagslega árin
2002 og 2003 var ekkert greiðsluaðlögunarferli
í boði eða umboðsmaður skuldara. Þá fór mað-
ur bara á hausinn. Nú er komið embætti um-
boðsmanns skuldara en ég veit ekki hvort það
er það sem þarf til að bjarga fólki.“
þunGlyndið verst
„Ég trúi því að öll reynsla gefi manni í sarpinn
og ég reyni alltaf að sjá það jákvæða við allar
aðstæður. Þarna vorum við komin í ömurlega
stöðu en reyndum samt að gantast og gera grín.
Auðvitað er þetta ekkert grín en maður verður
að reyna að rækta andlegu hliðina. Þegar ég
fór að heyra af fólki sem átti mjög erfitt vegna
ástandsins hugsaði ég með mér að ef ég gæti
róað einhvern og sannfært um að þetta væru
ekki endalokin þá fannst mér það mín sam-
félagslega skylda. Það versta er ef fólk lendir í
þunglyndi. Maður verður að reyna að halda
geðheilsunni enda er engin ástæða til að fallast
hendur. Vissulega verður maður þreyttur. Ég
hugsaði oft með mér að ég nennti þessu ekki
en peningar eru ekki ástæða til að gefast upp.
Þeir skipta ekki svo miklu máli,“ segir Lára sem
hefur haldið fyrirlestra víða um landið eftir út-
komu bókarinnar. „Stemningin var mismun-
andi en flestir sem komu á fyrirlestrana voru
komnir á þann stað að þeir voru að reyna að sjá
fram í tímann og finna eitthvað jákvætt. Aðr-
ir voru eyðilagðir og áttu mjög erfitt og ég skil
það vel, enda tekur þetta á.  Ég reyndi að tala
um praktísk atriði eins og hvernig væri best að
kaupa í matinn og einnig hvernig hægt væri að
finna það jákvæða til að lífga upp á lífið og til-
veruna. Fjölskyldu minni finnst ég ansi opin en
ég hef ekkert að fela og vil vera einlæg og tala út
frá eigin hjarta.“
fjármálin rædd
á fjölskyldufundi
Lára býr með fjölskyldunni í Mosfellsbæ í 80
fermetra íbúð. Elsta dóttirin er farin að búa
en um tíma bjuggu hún og kærastinn einnig
hjá þeim svo þau voru átta í fjögurra herbergja
íbúð. Lára segist ekki á leiðinni að stækka við
sig. Nema þau vinni í lottóinu. „Við erum búin
að vera hér frá árinu 2004 og það eru allir nokk-
uð sáttir við ástandið. Stundum tala krakkarn-
ir um hvað væri gott að eiga sérherbergi enda
eru þau orðin svo stór en við viljum frekar hafa
þetta svona en að þurfa að spara allan pening
og borða hafragraut í öll mál til að geta keypt
íbúð. Það var ákveðið á fjölskyldufundi. Líklega
eru ekki margir unglingar á Íslandi í dag sem
þurfa að deila herbergi en stelpurnar mínar eru
með tjald á milli og geta dregið fyrir ef þær fá
leiða hvor á annarri.“
BölvanleGt að skulda
Hún segist vissulega hafa íhugað að fara af
landi brott en að hér vilji hún vera. „Það hefur
alveg verið rætt á heimilinu en það er ég sem
stend í vegi fyrir því. Verður maður ekki að taka
þátt í uppbyggingunni? Þegar við vorum hvor-
ug með vinnu vorum við farin að líta til þeirra
landa þar sem vinnu var að fá því maður þarf
að vinna. Það er satt – vinnan göfgar mann-
inn. Fólki líður betur í vinnu og það er niður-
drepandi að vera atvinnulaus. Auðvitað hefur
mér stundum þótt sem allt sé ómögulegt en þá
reyni ég að hrista það af mér og muna hvað það
er sem skiptir máli. Ég hef lært af fyrri reynslu.
Ég veit að heimurinn ferst ekki þótt maður
missi húsið. Auðvitað er bölvanlegt að vera
skuldugur og auðvitað vonaðist ég til að halda
húsinu en eftir á sér maður að það er ekkert að-
alatriði. Það sem skiptir mestu er fjölskyldan,
fólkið í kringum þig og heilsan. Þetta er kannski
klént og hallærislegt en svoleiðis er það bara.
Það er alveg hægt að gera fullt af skemmtileg-
um hlutum og njóta lífsins þótt maður eigi eng-
an pening.“ indiana@dv.is
Gjaldþ ot
Auðvitað gerist eitthvað á lífsleiðinni sem er
ekkert skemmtilegt en ég ætla
ekki að eyða lífinu í að hugsa
um hvort ég sé að deyja. Þá
myndi ég bara liggja og grenja.
lára Ómarsdóttir Lára vill hafa líf og fjör í
kringum sig og segir að það skelfilegasta sem
gæti komið fyrir hana væri ef hún héldi veislu og
enginn myndi mæta. mynd eGGert jÓhannesson
ánægð í vinnunni Lára og eiginmaður hennar
misstu bæði vinnuna þegar kreppan skall á. Hún
segir þau heppin að hafa áður gengið í gegnum
fjárhagserfiðleika en þau fóru á hausinn árið
2002. mynd eGGert jÓhannesson
m
yn
d
e
G
G
er
t
jÓ
h
a
n
n
es
so
n