Dagblaðið Vísir - DV - 25.03.2011, Qupperneq 44

44 | Fókus 25.–27. mars 2011 Helgarblað
Hvað ertu að gera?
mælir með...
mælir ekki með...
LEIKRIT
Allir synir mínir
„Þjóðleikhúsið má
vera stolt af þessari
sýningu. Hún er því og
öllum sem að henni
koma til sóma. Nú er áhorfenda að sýna að
þeir kunni gott að meta.“ - Jón Viðar Jónsson
TÖLVULEIKUR
Killzone 3
á PS3 og Xbox 360
„Killzone 3 gerir
nákvæmlega það sem
hann þarf að gera, án þess þó að verða ein-
hver flugeldasýning.“ - Einar Þór Sigurðsson
TÖLVULEIKUR
Fight Night Champion
á PS3 og Xbox 360
„Fight Night Champion gefur fyrri leikjum
ekkert eftir í spilun, grafík eða gæðum en
framfarirnar og breytingar eru litlar og í raun
ekkert rothögg.“ - Sigurður Mikael Jónsson
KVIKMYND
Battle: LA
„Eflaust þolanleg fyrir þá sem vilja
beinlínis ekkert annað en flottar
tæknibrellur og byssuskot. Maður gæti
þó allt eins bara horft á stikluna aftur
og aftur. Hún er miklu betri en myndin.“ -
Jón Ingi Stefánsson
KVIKMYND
Season of the Witch
„Þessi mynd fær
hálfa stjörnu og það
er fyrir þokkalega
frammistöðu Claire
Foy sem leikur
nornina ungu.
Annað er skelfing.“
- Ásgeir Jónsson
Hallgrímur Ólafsson leikari
1. Hvaða bók ertu að lesa? „Ég er ekki
að lesa neina bók í augnablikinu en á nátt-
borðinu eru samt nokkrar sem ég glugga í
aftur og aftur, til dæmis Sjálfstætt fólk sem
hefur oftar en ekki reynst afburðasvefnlyf!
Nú verða Laxness-menn og -konur hissa en
án gríns þá eru fyrstu 20 síðurnar afar góð
vögguvísa.“
2. Hvaða tónlist er í uppáhaldi? „Ég
hef alla tíð verið unnandi íslenskrar tón-
listar, því eldri því betri, en undanfarið hef
ég hlustað mikið á tónlistina úr Strýhærða
Pétri þar sem maður þarf jú að kunna hana
upp á 10 svo áhorfendur verði ekki sviknir.“
3. Hvaða kvikmynd sástu síðast og
hvernig fannst þér hún? „Ég sá The
King‘s Speech síðast og fannst hún bara
ekkert skemmtileg, skil ekki alveg þetta lof
sem hún hefur fengið.“
4. Hvað ætlar þú að gera um
helgina? „Helgin byrjar með frumsýningu
á Strýhærða Pétri á föstudagskvöldinu
og svo er ég að leika laugardags- og
sunnudagskvöld einnig en ætli ég reyni ekki
að gleðja unnustuna eitthvað inni á milli,
kannski ég bjóði henni í ís-rúnt, maður er svo
rómantískur, sjáðu til.“
Sjálfstætt fólk
afburðasvefnlyf
Á
miðvikudaginn verður
fimmta kvikmyndin sem
Ágústa Eva Erlendsdótt-
ir leikur í frumsýnd. Það
er myndin Kurteist fólk í
leikstjórn Ólafs Jóhannessonar sem
kenndur er við Poppoli en í haust
kemur út myndin Borgríki eftir sama
leikstjóra þar sem Ágústa fer með eitt
aðalhlutverkið. Í Kurteisu fólki leik-
ur Ágústa Eva eitt af þremur stórum
kvenhlutverkum. Kennslukonuna
Margréti sem lifir ákaflega flóknu
ástalífi í Búðardal.
Ég heimsótti Ágústu á heim-
ili hennar í Vesturbænum. Þar býr
hún í fallegu hvítu „skipstjórahúsi“
ásamt sambýlismanni sínum Jóni
Viðari Arnþórssyni og Mjölnis-
mönnunum Gunnari Nelson og
Þráni Kolbeinssyni. Þetta eru allt
menn sem kenna öðrum mönnum
að slást og sá bófi má teljast hug-
rakkur sem reynir að brjótast inn í
það hús.
Við ævafornt borðstofuborðið
sem allt eins gæti verið úr Árbæj-
arsafni býður Ágústa upp á kaffi og
brauð með hangikjöti. Við röbbum
aðeins um baráttuna á milli Ches-
terfield og lazy boy-sófanna í stof-
unni (afleiðing nýrrar sambúðar)
áður en við vindum okkur í spjall
um Kurteist fólk, pólitíkina, ástina,
Megas og spillinguna. Hún kemur
sér vel fyrir á gömlum viðarstólnum
en Ágústa skartar fallegri kúlu um
þessar mundir þar sem þau Jón Við-
ar eiga von á litlu kríli síðla sumars.
Fyrsta barni þeirra beggja.
Ástar-, kynlífs- og
spillingarhalarófa
En byrjum á Kurteisu fólki. Í mynd-
inni sem ber þennan skemmtilega
titil segir frá verkfræðingnum Lár-
usi sem flytur frá Reykjavík til Búð-
ardals. Þar ætlar hann að „rífa upp“
sláturhúsið á staðnum en þá ákvörð-
un tekur hann í kjölfar þess að hafa
misst bæði vinnuna og konuna með
stuttu millibili. Lárus er leikinn af
Stefáni Karli Stefánssyni en önnur
hlutverk í myndinni eru meðal ann-
ars í höndum Eggerts Þorleifssonar,
Benedikts Erlingssonar, Ragnhildar
Steinunnar Jónsdóttur og Halldóru
Geirharðsdóttur.
„Margrét er líka aðflutt og týnd
týpa sem er að reyna að finna sig.
Hún fer frá Reykjavík þegar hún
hættir með kærastanum sínum –
kemur þarna í Búðardal en lend-
ir mjög fljótlega í miklu ástarrugli
ásamt megninu af bæjarbúum. Þetta
er svona ástarruglshalarófa, ástar-,
kynlífs- og spillingarhalarófa,“ seg-
ir Ágústa og brosir út í annað á sinn
skemmtilega og dularfulla hátt.
Með megninu af bæjarbúum, seg-
ir þú? Veistu til þess að þetta sé al-
gengt úti á landi?
„Ég held að svona rugl sé bara
alls staðar. Ástarruglið í mynd-
inni er allt nátengt bæjarpólitík-
inni en þar er kynlíf og ástamál líka
notað sem vopn. Það er allt notað.
Kennslukonan Margrét er þó reynd-
ar ekkert í stjórnmálum heldur flæk-
ist hún bara í þetta í gegnum ásta-
málin. Segja má að flutningurinn
til Búðardals hafi verið eins konar
misheppnuð endurreisnartilraun
hjá henni enda er algengt að þegar
fólk er einu sinni byrjað að rugla þá
sé stutt í að ruglið verði enn meira,“
segir hún svolítið íbyggin.
Kómískar ofsóknir
Stefáns Karls
Leikaraliðið dvaldi í Búðardal í um
mánaðartíma meðan tökur stóðu
yfir. Ágústa segir þetta hafa verið frá-
bæran tíma og að minningin sé böð-
uð gleði og geislum sólar.
„Í minningunni var þetta sólríkt
og bjart og allir alltaf glaðir. Þetta
var svo góður tími. Fótbolti og fjör.
Bryndís Geirsdóttir söngkona eld-
aði dýrindis mat handa okkur alla
daga sem við borðuðum í félags-
heimilinu. Svo voru auðvitað al-
veg hrikalega skemmtilegir leikarar
þarna sem héldu stuðinu uppi. Sá
öflugasti var Stefán Karl en maður
þurfti beinlínis að flýja manninn
til að forðast að fá krampa í and-
litið af hlátri. Hann ofsótti mann
með kómík. Svo er Eggert Þorleifs-
son líka mjög fyndinn þó að hans
húmor sé svolítið fíngerðari,“ segir
hún en gaman er að segja frá því að
þau Eggert eiga það sameiginlegt að
hafa aldrei stundað nám við leiklist-
arskóla.
„Þótt það hafi verið gaman alla
daga var ég samt heldur myrkfælin
þarna í sveitinni,“ segir Ágústa sem
hefur löngum glímt við óbyggða-
myrkfælni. „Við gistum vanalega í
skólanum en eina nóttina þurfti ég
að gista á hóteli sem var þarna langt í
burtu. Ég hélt ég myndi deyja úr ótta
og fékk Ragnhildi Steinunni til að
koma og passa upp á mig en það fór
ekki betur en svo að við enduðum
klæddar í sængurver og fórum fram
að hrella restina af mannskapnum.
Tek það samt fram að hún átti frum-
kvæðið að þessu, ekki ég.“
Persónusköpun kvenhlutverka
ábótavant
Eins og fyrr segir hefur Ágústa leik-
ið í nokkuð mörgum kvikmyndum
þrátt fyrir að hafa ekki verið mjög
lengi á leikarakortinu en flest kynnt-
umst við henni þegar hún setti þjóð-
ina á annan endann í hlutverki Silvíu
Nætur. Það sem Silvía sagði og gerði
var sjaldnast ákveðið fyrir fram að
fullu og það sama á við um hlutverk
hennar, og annarra, í Kurteisu fólki.
„Stundum kúventust heilu sen-
urnar í upptökunni og leikarinn fór
með setningar og hafði orðaval eft-
ir eigin höfði en þannig að merking-
in héldi sér. Óli er mjög góður leik-
stjóri. Hann á svo gott með að finna
eðlilega og óþvingaða leið til að
koma hlutunum frá sér,“ segir Ágústa
en persóna hennar, Margrét, fæddist
ekki í raun og veru fyrr en hún var
komin í Búðardal. Þá mótuðu Ólafur
og Ágústa hana í sameiningu.
„Tilfellið er nú einu sinni að kven-
persónur eiga það til að vera mjög
grunnar og ómótaðar í handritum.
Að sama skapi eru sjaldan skrifuð
aðalhlutverk fyrir konur í kvikmynd-
um og persónusköpun er oft mjög
ábótavant. Það er eins og pælingin
sé bara: þetta er kona og hérna eru
setningarnar hennar. Það er sjaldgæft
að karakterinn eða persónusköp-
unin sé djúp eða trúverðug. Af þeim
hlutverkum sem ég hef leikið hefur
Bjarnfreður sterkasta karakterinn en
það var mikið lagt í hennar persónu-
sköpun.“
Við veltum vöngum yfir því stund-
arkorn hvernig standi á því að svo erf-
itt sé fyrir handritshöfunda að nálgast
kvensálina og nokkrar kenningar eru
dregnar fram en svo snúum við okk-
ur aftur að kennaranum og verkfræð-
ingnum í Búðardal.
Hefur þú kynnst svona týpum?
Fólki sem lifir of flóknu ástalífi eða
reynir að núllstilla líf sitt úti á landi?
„Sko. Ég bjó á Hvolsvelli þegar ég
var unglingur og kom þangað mik-
ið eftir að ég varð eldri þannig að ég
þekki ágætlega til stemningarinnar í
svona plássum. Það var fastur liður að
einhver nýr kom í plássið til að vinna
í sláturhúsinu og reyna að finna sig í
leiðinni. Þetta voru oft svona listræn-
ar týpur sem voru svolítið ringlaðar
í hausnum eða búnar að koma sér í
fjárhagsleg, tilfinningaleg eða lífsstíl-
stengd vandræði. Fólk sem kom til að
„geta andað“ og finna sjálft sig eftir að
hafa flækt lífið um of á heimaslóðum.
Yfirleitt lenti þetta fólk samt í sama
ruglinu og það var að flýja og oftast
varð ruglið bara mikið meira,“ segir
Ágústa, yppir öxlum og skenkir okkur
ananassafa.
Listrænt ástarsamband
við Megas
En snúum okkur að öðru. Ágústa er
ekki einasta góð leikkona heldur er
hún jafnvíg sem söngkona og syng-
ur bæði klassísk verk, djass, popp og
þjóðlagatónlist. Hún hefur að jafnaði
mörg járn í eldinum í tónlistinni en
þrítugasta þessa mánaðar koma út
tvö lög sem hún syngur á nýrri plötu
Megasar sem fengið hefur heitið
(Hugboð um) Vandræði. Góð vinátta
hefur tekist á milli listamannanna
sem hvor um sig hafa svolítið gaman
af því að ögra samferðafólki sínu með
ýmsum hætti.
„Við Megas höfum sungið saman
í nokkur ár og nú síðast á Listahá-
tíð þar sem hann fór yfir feril sinn í
Háskólabíói. Þar var ég eini gesta-
söngvarinn. Megas er svo hátíðlegur.
Við erum svo ástfangin, við Megas.
Hann er svo klár. Mér finnst allt frá-
bært við hann. Hann er einstakt fyr-
irbæri – manneskjufyrirbæri. Það er
enginn eins og Megas. Það hugsar
enginn eins og hann. Hann man allt
sem hann heyrir og stundum skil-
ur maður hann ekki, ekki af því að
hann tali óskýrt heldur vegna þess að
hugsanir hans eru flóknar og hraðar,“
segir Ágústa Eva og ljóst er að henni
þykir vænt um gamla meistarann og
ber virðingu fyrir honum líkt og svo
margir Íslendingar.
Um páskana ætlar hún svo að
syngja einsöng í verkinu Stabat Mater
eftir Karl Jenkins í stjórn Björns Thor-
arensen og Hjörleifs Valssonar.
„Þetta er klassískt verk fyrir tvo
kóra, slagverk og sinfóníu. Ég á að
syngja á arabísku,“ útskýrir Ágústa og
kímir.
„Tilsammans“ með boxhanska
Fyrir þremur árum kynntist Ágústa
lögreglumanninum Jóni Viðari Arn-
þórssyni þegar hún fór að æfa barda-
gaíþróttir í Mjölni. Svo kynntust þau
betur fyrir tökur á Borgríki haustið
2009 þar sem hann þjálfaði hana í
slagsmálum og kenndi „löggusiði“
en ásamt félögum sínum stofnaði Jón
Viðar Mjölni árið 2005.
„Mér finnst fátt skemmtilegra en
að tilheyra þessu félagi,“ segir Ágústa
sem aðstoðar Mjölni við afgreiðslu,
kennslu og stjórnarstörf.
„Þetta er félag og andinn og hug-
arfarið er með þeim hætti að allir
vilja sjá Mjölni blómstra. Núna erum
við alltaf á fullu, bæði að taka á móti
nýju fólki og leita að nýju húsnæði.
Vinsældirnar fara sívaxandi og mér
á sannarlega ekki eftir að leiðast á
næstunni,“ segir hún en þau Jón Við-
ar leigja tvær íbúðir í sama húsinu
þar sem Mjölnismenn búa á efri hæð
og mikill samgangur er á milli. Hálf-
gerð bardagakommúna, ef svo mætti
að orði komast. „Tilsammans“ með
boxhanska.
Myrkfælin í sveitinni
Ágústa Eva Erlendsdóttir er meðal ást-
sælustu leikkvenna þjóðarinnar en frá því hún tók að
sér hlutverk nöfnu sinnar Evu Lindar Erlendsdóttur í
Mýrinni árið 2006 hefur hún leikið í kvikmynd á hverju
sumri. Margrét Hugrún Gústavsdóttir ræddi við
Ágústu um mannskemmandi pólitík, barnið sem hún
ber undir belti og hlutverk kvenna í kvikmyndum.„Orðin andlegt
jafnvægi eru orðin
að klámi í mínum eyrum.
Skynsemi ætti að vera
lykilorðið.