Dagblaðið Vísir - DV - 25.03.2011, Blaðsíða 55

Sport | 55Helgarblað 25.–27. mars 2011
körfuboltaliðsins, KU Jayhawks, sem
var þá og er enn eitt af allra stærstu
háskólaliðum Bandaríkjanna.
„Það var mjög gaman,“ svarar
Nick með bros á vör aðspurður um
daga sína í háskólanum. „Ég var í
einum allra stærsta og besta háskóla
Bandaríkjanna og hafði þjálfara sem
nánast fann upp körfubolta. Mað-
ur hitti þarna fólk sem kom í skól-
ann eiginlega bara til þess að horfa
á körfuboltaliðið spila. Því var mað-
ur náttúrulega smástjarna á skóla-
lóðinni. Maður sveif samt ekkert um
á bleiku skýi. Þjálfarinn okkar gerði
okkur grein fyrir því að við værum
ekki að spila fyrir okkur sjálfa. Við
værum að spila fyrir liðið, fyrir sögu
skólans, fyrir fólkið í skólanum og
fyrrverandi leikmenn skólans. Auð-
vitað var þetta samt gaman líka,“ seg-
ir hann með bros á vör.
Spilaði með NBA-stjörnum
Aðspurður hvort háskólalífið sé eins
og því er lýst í bíómyndum, stanslaus
veisla, bæði játar Nick og neitar. Það
sé ýmislegt til í þessari steríótýpu en
fyrst og fremst verði íþróttamenn-
irnir að hugsa um boltann. „Körfu-
boltinn er bara eins og starf á þessu
stigi. Auðvitað vill maður djamma
og skemmta sér en maður verður að
hugsa um sjálfan sig. Ég eyddi öllum
þessum árum í að lyfta, skjóta á körfu
og passa hvað ég borðaði. Lífið er
auðvitað frábært þarna en þetta var
bara vinna,“ segir Nick sem spilaði
á sínum tíma með NBA-stjörnum á
borð við Kirk Heinrich sem nú leikur
með Atlanta Hawks, Drew Gooden
hjá Milwaukee Bucks og Paul Pierce
sem fyrir tveimur árum varð NBA-
meistari með Boston Celtics.
„Paul Pierce er frábær náungi.
Hann kenndi mér allt um háskóla-
lífið. Allt sem ég veit um háskóla og
lærði þar er honum að þakka. Við
höldum ennþá sambandi en ég næ
ekki að hitta hann eins mikið og ég
myndi vilja. Við erum alltaf að spila
á sama tíma. En það er eins með
hann og aðra, Kansas-fjölskyldan
heldur öll góðu sambandi,“ segir
Nick sem var fyrirliði Jayhawks á
lokaári sínu og hélt því ræðuna á
síðasta heimaleiknum eins og tíðk-
ast.
„Lokakvöld nemanna á loka-
ári er magnað. Fólk hendir rósum
inn á völlinn til að þakka fyrir sig
og fyrirliðinn þarf að segja nokkur
orð. Það var mikill heiður fyrir mig
að vera fyrirliði í liði með þrjá verð-
andi NBA-leikmenn innanborðs.
Þegar ég lít til baka finnst mér eins
og þetta hafi gerst í gær en svo eru
náttúrulega ellefu ár síðan,“ segir
Nick.
Ræðuna er hægt að sjá á mynd-
bandavefnum YouTube en sjálfur
segist Nick ekki geta horft á mynd-
bandið. „Nei, vá. Ég get ekki horft á
þetta frá byrjun til enda. Stundum
hefur mér verið sýnt þetta en ég bið
fólk bara um að slökkva,“ segir hann
hlæjandi.
Elskar Ísland
Eftir háskólann komst Nick ekki
í nýliðavalið og var því draumur-
inn um NBA farinn eins og hjá svo
mörgum. Hann fór í sumardeildina
þar sem menn reyna að komast að
í NBA en var látinn fara eftir nokkr-
ar vikur. Hann spilaði í ABA-deild-
inni í Bandaríkjunum og varð meist-
ari þar undir stjórn Kevins Pritchard
sem seinna meir átti eftir að taka
við sem framkvæmdastjóri Portland
Trail Blazers og stýra því batteríi þar
til í fyrra. Eftir tíma sinn í ABA lang-
aði Nick að fara til Evrópu en fyrsti
áfangastaðurinn var Ísland.
„Eina sem ég vissi um Ísland þá
var Björk,“ segir hann og hlær dátt.
„Ég kom hingað ásamt einum strák
sem var nýbúinn í háskóla. Við viss-
um ekkert út í hvað við vorum komn-
ir. Eftir fyrstu leikina fór ég líka að
heyra að möguleiki væri á að ég yrði
sendur heim. En síðan fór mér nú
að ganga betur. Ég var með svolitla
heimþrá fyrst og vissi ekki alveg hvað
ég væri að gera hérna. En ég var með
frábæra liðsfélaga í Gunnari Einars-
syni, Jóni Norðdal og Arnari Frey, til
dæmis, sem létu mér líða vel. Eins
hafði Falur þjálfari verið í Bandaríkj-
unum þannig við náðum vel saman.
Allir þessir menn og fleiri til hjálpuðu
mér að láta mér líða vel. Í dag elska ég
Ísland og mæri það hvert sem ég fer.
Sumir halda að snjórinn trufli mig
eitthvað en það snjóar bæði í Ark-
ansas og Kansas. Ef það var eitthvað
sem truflaði mig fyrst var það myrkrið
en snjórinn og kuldinn
hræðir mig ekk-
ert,“ segir Nick.
Rekinn fyrir Twitter-færslu
Eftir góða leiki með Keflavík hér
heima og í Evrópukeppni kom kall-
ið úr stærri deild. Nick spilaði tvö ár í
efstu deild í Frakklandi og eitt í næst-
efstu deild, þar sem honum gekk
mjög vel. Hann ætlaði sér að vera
áfram í Frakklandi en urðu á þau mis-
tök að láta umboðsmann sinn fara.
„Það voru líklega mín mestu mistök.
Hann var mjög umsvifamikill og setti
mig á svarta listann. Hann hindraði
mig í því að komast að hjá nokkru liði.
Því gerði ég ekkert í hálft ár, allt þar til
ég fékk svo tækifæri til að spila með
Grindavík 2009,“ segir Nick en það ár
tapaði Grindavík oddaleik gegn KR í
úrslitarimmu Íslandsmótsins.
Eftir það fór Nick svo til Finnlands
þar sem hann lenti upp á kannt við
eiganda liðsins vegna Twitter-færslu.
„Ég er á Twitter og skrifaði þar að
körfuboltagreind liðsins væri ekki
góð og við værum ekki að spila körfu-
bolta vel sem lið. Ég minntist ekki orði
á neinn leikmann. Þetta skrifaði ég
á Twitter eitt kvöldið og það birtist í
blöðunum morguninn eftir. Þjálfar-
inn og framkvæmdastjóri liðsins voru
alveg sammála mér en eigandanum,
sem vissi ekkert um körfubolta, lík-
aði þetta ekki. Þeir létu mig því fara en
þurftu að borga mér allan samning-
inn,“ segir Nick.
Enginn eftirsjá nema Rúmenía
Eftir ævintýrið í Finnlandi kom Nick
í þriðja skiptið hingað til lands í fyrra
og spilaði í úrslitakeppninni, fyrst
með Njarðvík og svo aftur með
Keflavík. Fullkomnaði
hann þá afar sjaldgæfa
þrennu, að spila fyr-
ir öll Suðurnesja-
liðin. Nick hélt þó
aftur út og spilaði í
Rúmeníu í byrjun
árs en þar upplifði
hann slæma tíma.
„Rúmenía var það
versta sem ég hef
upplifað á mín-
um körfubolta-
ferli. Ég hef heyrt
sögur af mönnum
sem fá ekki borgað
í Evrópu en ég hef
aldrei átt í neinum
vandræðum með það.
Það er að segja fyrr
en ég kom til Rúm-
eníu. Þar bara fékk
enginn borgað og
þegar eitthvað kom
inn á reikninginn
var það alltof lít-
ið. Í desember í
fyrra bað ég um að losna frá liðinu. Ég
vildi bara komast heim og þar hélt ég
að ferlinum væri lokið. En þá hringdi
Helgi Jónas í mig og bað um að kíkja
aftur til Grindavíkur og athuga hvort
við gætum ekki unnið titilinn saman
áður en ég hætti,“ segir hann.
Eftir ellefu ára atvinnumannsfer-
il segist Nick eiga eitthvað af pening-
um en hann sé þó ekki ríkur maður.
„Ég hef náttúrulega spilað körfubolta
sem atvinnumaður í ellefu ár og með
það er ég ánægður. Þetta hefur verið
mikið tækfæri fyrir mig til að sjá Evr-
ópu og auðvitað spila körfubolta fyr-
ir peninga sem ég lagði upp með. Ég
er ekki ríkur maður en ég hef lagt smá
til hliðar. Þegar ég horfi til baka sé ég
ekki eftir neinu á mínum ferli. Nema
auðvitað Rúmeníu.“
Síðasti leikurinn
Á mánudaginn þegar viðtalið var tek-
ið var Nick að jafna sig eftir tap í öðr-
um leik Grindavíkur gegn Stjörnunni
í átta liða úrslitum Iceland Express-
deildarinnar. Hann átti eftir odda-
leik sem háður var á miðvikudaginn
þar sem Stjarnan braut blað í sögu
félagsins og komst í undanúrslit
í fyrsta sinn. „Leikurinn
á miðvikudaginn er
mikilvægur fyrir mig
þar sem þetta er
mitt síðasta tíma-
bil. Þetta verður
þó ekki síðasti
leikurinn minn,“
sagði Nick þá.
Það einfald-
lega kom ekki
til greina að
tala um hvað
myndi ger-
ast skyldi hann
tapa leiknum.
„Ég hugsa bara
ekki þannig,
um hvað gæti
gerst ef við töpum. Ég hef komist þetta
langt áfram með því að hugsa aldrei
um hvað gæti gerst ef ég tapa, þannig
að ég mun halda því áfram,“ segir Nick
en því miður fyrir hann lauk ferli hans
á miðvikudagskvöldið.
Hann er þó ekki hættur í körfu-
bolta. Langt í frá. Nú heldur hann
heim til Fayettville til að hitta nýfædd-
an son sinn, hans fyrsta barn, og svo
ætlar hann að fara út í þjálfun. „Ég
þekki þjálfara Norður-Karólínu-há-
skólans vel og hann hefur verið með
störf handa mér áður. Hann vildi þó
alltaf að ég spilaði eins lengi og ég
gæti. Ég mun setjast niður með þjálf-
aranum og finna mér eitthvert starf.
Ætli ég byrji ekki bara neðst í mynd-
bandavinnslunni og þannig, en ein-
hvers staðar þarf maður að byrja,“
segir Nick.
Mun alltaf halda áfram að tala
Utan vallar er Nick Bradford ljúfasta
lamb og afskaplega þægilegur við-
móts. Þegar í búninginn er komið og
út á völlinn breytist hann í algjöran
vélbyssukjaft. Hann hættir ekki að
masa á meðan leik stendur og stend-
ur í sífelldu orðaskaki við leikmenn,
dómara og jafnvel stuðningsmenn.
„Ég er rólegur gaur en inni á vellin-
um snýst þetta um körfubolta og að
vinna. Maður vill líka hafa gaman af
þessu. Það sem ekki allir vita er að
andlegi þátturinn af þessu er alveg
sjötíu prósent. Ef maður kemst inn í
huga andstæðingsins og fær hann til
að gera eitthvað sem hann vill ekki
gera er maður kominn með forskotið.
Ég niðurlægi aldrei neinn inni á vell-
inum. Ég vil bara sjá hvort menn hafa
það í sér að taka þessu. Það er bara
gaman að þessu. Best er þegar menn
sem eru ekkert vanir að rífa kjaft byrja
á því og tapa einbeitingunni,“ segir
Nick.
Aðspurður að lokum um framtíð
sína, hvort Íslendingar fái einhvern
daginn að sjá hann í sjónvarpinu,
jafnvel að stýra liði í NBA lokar Nick
ekki á neitt enda vantar lítið upp á
sjálfstraustið á þeim bæ. „Það gæti vel
verið. Ég vona alla vega að ég komist
á stóra sviðið. En það er alveg sama
hvar ég verð og hvað ég verð að gera.
Ég mun alltaf halda áfram að tala,“
segir Nick Bradford.
tomas@dv.isHENGIR UPP SKÓNA
EN STEFNIR HÁTT
„Þeir létu mig
því fara en
þurftu að borga mér
allan samninginn.
„Það er alveg
sama hvar ég
verð og hvað ég verð
að gera. Ég mun alltaf
halda áfram að tala.