Dagblaðið Vísir - DV - 06.05.2011, Blaðsíða 18

18 | Fréttir 6.–8. maí 2011 Helgarblað
„Hefði ég vitað um áhættuna hefði
ég aldrei farið í þessa aðgerð. Ég fór
heilbrigð inn á spítalann en gekk
út sem krónískur sjúklingur,“ segir
Guðrún Birna Eggertsdóttir, fimm
barna móðir, sem fyrir átta árum
gekkst undir ófrjósemisaðgerð á
Sjúkrahúsinu á Akranesi. Í aðgerð­
inni komu tvö göt á smáþarma­
lykkjur með þeim afleiðingum að
Guðrún Birna fékk lífhimnubólgu
sem kostaði hana næstum lífið.
Hún höfðaði mál gegn íslenska
ríkinu, sem nú átta árum síðar var
tekið fyrir með þeirri niðurstöðu að
um óhapp hefði verið um að ræða
og því eigi hún ekki rétt á skaðabót­
um.
Hættulítil aðgerð
Guðrún Birna sem er fimm barna
móðir fór til læknis í heimabæ sínum
Stykkishólmi árið 2002 og bað um að
fá örugga langvinna getnaðarvörn
þar sem hún og þáverandi maður
hennar höfðu ekki í hyggju að eign­
ast fleiri börn. Eftir að getnarvörn
sem læknirinn ávísaði í fyrstu fór
mjög illa í hana ákváðu þau að best
væri að hún gengist undir ófrjósem­
isaðgerð. „Ég stóð í þeirri trú að þetta
væri einföld og hættulaus aðgerð þar
sem klemmt yrði fyrir eggjaleiðarana.
Mér var sagt að ég myndi útskrifast
samdægurs en þyrfti að taka mér frí
frá vinnu í viku. Eftir aðgerðina leit
allt vel út og ég fór heim. Fimm dög­
um seinna hringdi ég í lækninn sem
framkvæmdi aðgerðina og sagði hon­
um að mér liði ekki nógu vel. Ég var
ekki með hita eða neitt sem benti til
sýkingar, aðeins loft og óþægindi í
kviðnum. Hann sagði mér að þetta
væri eðlilegt og ég ætti bara að bíða.
Það var síðan á tíunda degi sem ég
fékk verki neðst í kviðinn. Ég þrjósk­
aðist við allan daginn en um kvöldið
voru verkirnir orðnir það slæmir að
ég kallaði á lækni sem kom heim og
skoðaði mig og ákvað að senda mig
á Skagann. Þar vaknaði strax grun­
ur um sýkingu og gerðar voru rann­
sóknir. Um morguninn vaknaði ég
veinandi af kvölum og var strax send
í aðgerð þar sem garnirnar voru
bókstaflega raktar úr mér og göt­
in tvö komu í ljós. Læknir sagði mér
eftir aðgerðina að hefði hún dregist
um nokkrar klukkustundir hefði ég
sennilega ekki lifað þetta af.“
Óhappatilvik
Aðgerðin var framkvæmd í gegnum
kviðsjá með brennslu á eggjaleiður­
unum, en ekki með klemmum eins
og Guðrún Birna hafði staðið í trú
um. Í skaðabótamáli sem hún höfð­
aði gegn íslenska ríkinu var ekki deilt
um að götin sem komu á garnirnar
hefðu myndast í aðgerðinni. Í mati
dómsins kemur fram að garnirn­
ar liggi nálægt eggjaleiðurunum og
séu á sífelldri hreyfingu. Töngin sem
notuð er til brennslu liggi því nálægt
görnunum þegar rafmagni er hleypt
á og við aðgerðina hafi garnirnar
væntanlega rekist í töngina vegna
legu þeirra. Að mati dómsins var ekki
um saknæmt gáleysi að ræða heldur
sjaldgæft óhappatilvik og voru Guð­
rúnu því ekki dæmdar bætur á þeim
grundvelli.
Vonbrigði
„Þegar ég lá á sjúkrahúsinu kom
lækningaforstjórinn til mín og sagði
að ákveðin mistök hefðu átt sér stað
og hvatti mig til að fá mér lögmann.
Hann sagði líka við mig að þetta yrðu
mikil bréfaskrif og ég ætti ekki að gef­
ast upp. Síðan var þrætt fyrir að mis­
tök hefðu átt sér stað. Ég skil ekki af­
hverju þessi brennsluaðferð er notuð
ef þetta er þekktur fylgikvilli. Ég upp­
lifi dóminn eins og það sé mér að
kenna að garnirnar í mér hafi „vænt­
anlega“ rekist í töngina og þetta snú­
ist um einhvern orðaleik. Það voru
mikil vonbrigði að dómurinn skyldi
falla mér í óhag og að dómararnir
kæmust að þessari niðurstöðu eftir
aðeins átta daga, eftir að ég er búin
að berjast í þessu í átta ár. Þegar ég
mætti í dómsal kom það mér á óvart
að enginn var kallaður til vitnis,
ekki einu sinni læknirinn sem fram­
kvæmdi aðgerðina. Mér leið eins og
ég hefði verið höfð að fífli.“
Gat ekki haldið á dóttur sinni
Guðrún Birna lá inni á sjúkrahúsinu
í tíu daga eftir aðgerðina og var mjög
veik. Hún fékk næringu í æð og við
útskrift rétt fyrir jól var hún komin
niður í 52 kíló. Þegar heim var komið
gat hún ekki annað en legið fyrir og
var mjög þreklítil og með mila verki.
Hún gat lítið sem ekkert borðað og
var jólamaturinn það árið á fljótandi
formi. Á þessum tíma var yngsta dótt­
ir Guðrúnar rétt tæplega tveggja ára.
„Ég man að ég lá þarna bara í sóf­
anum í náttfötunum fyrstu vikurnar
og gat ekkert gert. Ég gat ekki haldið
á dóttur minni og það var erfitt. Hún
hafði verið í leikskóla hálfan dag­
inn en út af veikindum mínum fékk
hún fullt pláss. Það kom manneskja
til mín á morgnana í einhvern tíma
og kom henni í leikskólann og einnig
hjálpaði bróðir minn okkur. Það var
það sem fór eiginlega verst í mig, að
vera orðin alveg ósjálfbjarga eftir að
hafa farið alheilbrigð í þessa aðgerð.“
Nýr kafli
Í maí 2003 fékk Guðrún síðan garna­
lömun sem má rekja til aðgerðar­
innar á smáþörmunum vegna líf­
himnubólgunnar. „Þá var ég send
með sjúkrabíl til Akraness og ég held
að ég hafi aldrei upplifað annan eins
sársauka. Þá lá ég inni í þrjá daga.“
Guðrún segist enn vera að kljást við
afleiðingar aðgerðinnar en hún er
metin fimmtán prósent öryrki í dag.
„Það komu samgróningar sem gera
það að verkum að ég fæ heiftarleg
verkjaköst þar sem eina ráðið er að
liggja fyrir og bíða þess að þau líði
hjá. En í dag kann ég á verkina og veit
hvað ég þarf að gera.“
Þrátt fyrir allt sem á undan er
gengið horfir Guðrún Birna björt­
um augum fram á veginn og seg­
ist hlakka til að geta lokið þessum
kafla. Lögmaður Guðrúnar Birnu
hefur sótt um gjafsókn til að áfrýja
málinu til Hæstaréttar en hún seg­
ist ekki bjartsýn á að vinna málið
þar. „Ég vil samt láta á það reyna. Ég
vil bara klára þetta mál svo ég geti
haldið áfram með líf mitt og vitað
að ég reyndi allt sem í mínu valdi
stóð.“
Hanna Ólafsdóttir
blaðamaður skrifar hanna@dv.is
„Um morguninn
vaknaði ég
veinandi af kvölum og
var strax send í aðgerð
þar sem garnirnar voru
bókstaflega raktar úr mér
og götin tvö komu í ljós.
Í lífshættu
eftir ófrjó-
semis-
aðgerð
n Veiktist lífshættulega eftir
aðgerð sem átti að vera hættulítil
n Er átta árum síðar enn að kljást
við afleiðingarnar n Fannst hún
hafa verið höfð að fífli eftir átta
ára baráttu við kerfið
Löng bárátta Guðrún Birna Eggertsdóttir veiktist af lífhimnubólgu eftir að tvö göt komu
á garnir í ófrjósemisaðgerð. Héraðsdómur Reykjavíkur komst að þeirri niðurstöðu að hún
ætti ekki rétt á skaðabótum. MyNdir SiGtryGGur Ari