Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.2012, Blaðsíða 53

Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.2012, Blaðsíða 53
Sakamál 53Helgarblað 8.–10. júní 2012 Sakamál 77 ára var John B. Nixon elsti maðurinn sem tekinn var af lífi í Bandaríkjunum hin síðari ár, eða síðan 1976. Sam-kvæmt skrám sem M. nokkur Watt Espy hefur haldið til haga hefur reyndar enginn eldri en Nixon verið tekinn af lífi í Bandaríkjunum síðan 1916. Nixon var sakfelldur fyrir að hafa, 22. janúar 1985, myrt fyrir greiðslu konu að nafni Virginia Tucker. Nixon var tekinn af lífi í Mississippi í desember 2005.U m s j ó n : K o l b e i n n Þ o r s t e i n s s o n k o l b e i n n @ d v . i s Alice Morgan, fimmtug kona í Hull, var hálflufsu-leg að kvöldi 1. febrúar 1951. Hún þjáðist af verkjum í annarri öxlinni, sagði hún og kvartaði sáran. Engu að síður sá hún ekkert því til fyrir- stöðu að fara á krá í bænum það kvöld með vini sínum til tveggja vikna, James Inglis, og ekki bara eina krá heldur tvær. Þegar leið á kvöldið versnaði axlarverkurinn og skötuhjúin ákváðu að yfirgefa krána um klukkan hálf átta um kvöldið. Rúmlega einum og hálfum tíma síðar var James Inglis mættur aftur á pöbbinn og var einn á ferð – Alice leið ekki sem best og hann hafði komið henni í rúmið, sagði hann og segir ekki meira af þessu kvöldi. Sá fyrsti sem kíkti til Alice daginn eftir var tíu ára gutti sem var vanur að sendast fyrir hana. Hann kom við eftir skóla, um hálffimmleytið, og sá að hún lá á legubekk og hafði breitt yfir sig. Drengur- inn dró þá ályktun að hún svæfi og ákvað að vekja hana ekki. Síðan bar póstinn, Thomas Brougham, að garði. Hann þurfti að koma til hennar ábyrgðarsendingu og bankaði upp á hjá henni í þrígang í von um að koma pakkanum af sér. Í þriðja skiptið sagði ná- granni Alice honum að hún væri heima. Thomas tók í hurðarhúninn og komst að því að það var ólæst og fór inn. Alice lá á legubekknum og þegar hann hugðist vekja hana uppgötvaði hann að Alice svaf svefninum langa. Silkisokkur var vafinn um háls hennar og áverkar voru á andliti hennar. Rétt fyrir miðnætti yfir- heyrði lögreglan James Inglis, reyndar vegna allt annars máls. Hann hafði ráðist á Amy Gray, konuna sem leigði honum húsnæði, og hafði hún fengið áverka á andlitið – skurð sem þurfti að sauma. Á meðan lögreglan yfir- heyrði Inglis vegna þess máls sagði hann þeim í framhjá- hlaupi að hann hefði myrt konu sem bjó við Cambridge- stræti – Alice Morgan. Sagði James Inglis að þeim hefði sinnast og hann hefði barið hana og svo hefði hún bara verið dáin. Við réttarhöldin bar James Inglis við geðveiki – hann hafði reyndar verið úrskurðað- ur siðblindingi af sérfræðing- um breska hersins og gerður brottrækur úr hernum. En við réttarhöldin varð niðurstaðan sú að hann væri heill á geði. Hann var sakfelldur og hengd- ur átján dögum síðar. Þannig er nú það. Á barinn eftir morð H vern einasta dag fylgdi franska konan Patricia Bouchon sömu rútínu. Hún yfirgaf íbúð sína í þorpinu Villeneuve-les- Bouloc í bítið og fór út að skokka. Mánudagurinn 14. febrúar 2011 hófst með hefð- bundnum hætti, en einhvers staðar á hlaupaleiðinni hvarf hún. Lögreglan fylgdi slóð hennar og fann blóð á skóg- arstíg – blóðið var úr Patri- ciu, en hana sjálfa var hvergi að finna. Kenning lögreglunnar var að Patricia hefði ekki ver- ið myrt fyrir tilviljun, held- ur að morðingi hennar væri einhver sem hefði fylgst með henni um skeið og gert henni fyrirsát – einhver sem líkt og Patricia hóf daginn snemma. Í smá fjarlægð frá fyrsta blóðblettinum sem lög- reglan fann fannst meira blóð og var talið að Patriciu hefði tekist að losna úr klóm morðingjans og flýja ein- hvern spöl, en ekki haft er- indi sem erfiði. Grunur féll á öskukarl Lögreglan hafði ekki mikið í höndunum en engu að síð- ur beindust augu hennar að öskukarli nokkrum, sem ekki var nafngreindur í fjöl- miðlum. Um var að ræða 38 ára mann sem lítið fór fyrir. Hann bjó hjá móður sinni og fór snemma á fætur sökum vinnu sinnar sem öskukarl. Á hverjum morgni ók hann Renault Clio-bifreið sinni fram hjá heimili Patri- ciu á leið sinni til vinnu. Að sögn þeirra sem töldu sig þekkja til hafði hann aldrei verið við kvenmann kenndur en hafði mikið dá- læti á kvennærfatnaði sem hann safnaði af miklum móð. Þrátt fyrir margra mánaða leit hafði hvorki fundist hvorki tangur né tetur af Pat- riciu og hinum grunaða var sleppt úr haldi eftir sólar- hrings varðhald. Engar vísbendingar Lögreglan hafði ekki fundið nokkuð sem benti til sektar öskukarlsins, ekkert blóð í bifreið hans, ekkert blóð á fatnaði hans. Lögreglan leit- aði einnig á öskuhaugum bæjarins, opnaði ótal rusla- poka í von um að finna eitt- hvað sem gæti komið henni á sporið. Gamlir brunnar voru opn- aðir og tjarnir voru slæddar, en allt kom fyrir ekki. Ef ösku- karlinn var sekur hefði hon- um sennilega verið í lófa lagið að losa sig við líkið með þeim hætti að það fyndist aldrei. Í reynd stóð einungis kenning lögreglunnar eftir óhögguð og óbreytt – Patricia Bouchon hafði verið myrt – af einhverjum. Ein af mörgum Reyndar hefur þeim mögu- leika einnig verið velt upp að Patriciu hafi verið rænt, en flestir eru þó þeirrar skoð- unar að það sé afar ólíklegt. Að ráðist sé á skokkandi konur er engin nýlunda í Frakklandi og ku hafa færst í vöxt hin síðari ár. Lík þeirra sem hafa ver- ið myrtar hafa oftar en ekki fundist og þær sem hafa sloppið með skrekkinn hafa getað skýrt lögreglu frá raunum sínum. Þeirri hugmynd að Patri- ciu hafi verið rænt og sé haldið fanginni einhvers staðar hefur einkum verið haldið á lofti af dóttur henn- ar, en íbúar í Bouloc deila ekki þeirri bjartsýni eða von hennar. Læstar dyr En andrúmsloftið í Ville- neuve-les-Bouloc er víst ekki samt eftir hvarf Patri- ciu Bouchon. Sagt er að íbú- ar þorpsins læsi nú dyrum húsa sinna og hespi glugga aftur þegar húma tekur að kveldi og fáir séu einir á ferli. Ekki er útilokað að morð- ingi Patriciu Bouchon sé jafnvel einn af íbúum þorpsins og ef sú er raunin er mögulega eitt hús í því ólæst um nætur. n Patricia hvarf sporlaust n Öskukarl grunaður, en engar sannanir„Að sögn þeirra sem töldu sig þekkja til hafði hann aldrei verið við kven- mann kenndur en hafði mikið dálæti á kvennærfatnaði sem hann safnaði af mikl- um móð. SKoKKarinn Sem HVarf Lýst eftir Patriciu Bouchon Dóttir Patriciu heldur í vonina um að móðir sín sé á lífi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.