Dagblaðið Vísir - DV - 27.03.2013, Blaðsíða 38

38 Viðtal 27. mars-2. apríl 2013 Páskablað
Ég átti auðvelt með að læra mál-
ið og átti ágætis vini. Samt var heim-
þráin alltaf til staðar. Ég hafði samt
gott af þessu að mörgu leyti. Maður
kynntist annarri menningu og öðru
tungumáli.“
Hann segist þó hafa verið fegn-
astur þegar fjölskyldan flutti aft-
ur heim í Kópavoginn. „Ég lenti þó
strax í vandræðum. Var handtekinn
fyrsta daginn, aðeins tíu ára. Vinirnir
voru að gera prakkarastrik og drógu
mig með sér. Við vorum að stríða
bílaverkstæði fyrir neðan með því að
kasta steinum frá götunni á þakið á
verkstæðinu. Löggan kom og skakk-
aði leikinn.
Þetta var allt önnur stemming en
í Bandaríkjunum. Þetta voru ósköp
góðir strákar en prakkaraskapurinn
sem viðgekkst á Íslandi þekktist ekki
í Bandaríkjunum. Þar voru tíu ára
krakkar ekki með svona uppátæki.
Ekki eins og Kópavogsgengið. Enda
var ég stór hissa á þessu.“
Tónlistaráhugi Sigtryggs vakn-
aði um tólf ára aldur. „Þá kynntist
ég vini mínum Birgi Mogensen sem
kemur úr mikilli músíkfjölskyldu.
Á þessum tíma fór ég að baksa við
að spila á trommur og fékk þessa
dellu. Maður var í ýmsum unglings-
sveitum í Kópavogi en það var ekki
fyrr en ég var 18 ára og farinn að
spila með hljómsveitinni Þey að ég
fór að taka þetta föstum tökum. Þá
fékk ég köllun til að gera eitthvað
annað við trommuleikinn, eitthvað
persónulegt; gera þetta að einhverju
listformi.“
Fékk stuðning að heiman
Foreldrar Sigtryggs hétu Halla Sig-
tryggsdóttir og Baldur Bjarnason en
þau eru bæði látin. „Móðir mín var
mjög músíkölsk, spilaði á píanó og
söng. Faðir minn líka. Þau hlustuðu
mikið á músík en það eru engir tón-
listarmenn í fjölskyldunni. Mamma
var alla sína ævi heimavinnandi en
fór í nám á efri árum og gerðist leik-
skólakennari. Enda hafði hún góð-
an grunn. Við systkinin erum fjög-
ur og þar er ég næst yngstur.“
Hann á góðar minningar um
foreldra sína sem hann segir ávallt
hafa staðið þétt við bak hans. „Þau
voru bæði góðir vinir mínir og höfðu
gaman af því að koma á böll. Sérstak-
lega með Bogomil. Þau komu líka á
tónleika með Sykurmolunum í New
York.
Ég hafði því alltaf góðan stuðn-
ing að heiman. Pabbi hafði líka mik-
inn áhuga á trommum og dró mig
með sér í trommubúðir. Hann var
með mér í þessu og keypti alltaf
kjuða handa mér þegar hann fór til
útlanda. Fyrstu hljómsveitirnar mín-
ar æfðu í kjallaranum heima en
pabbi var vanur að segja að
það væri best að skella
sér í bað þegar bass-
inn væri mikill. Þau
studdu mann mik-
ið. Þetta var aldrei
nein barátta.“
Hann
segir
stuðn-
ing frá sínu nánasta fólki mikilvægan
þeim sem ætla sér að ná langt í tón-
list. „En það sem skiptir mestu máli
er að fólk sé ákveðið í því sem það er
að gera sjálft. Þegar ég var í Þey var ég
orðinn mjög ákveðinn í því að þetta
væri það sem ég ætlaði að taka mér
fyrir hendur. Ég sá alltaf fyrir mér
að ég yrði starfandi tónlistarmaður
þótt ég hafi hugsað um háskólann
á tímabili. Tónlistin var alltaf aðal-
áhugamálið og ástríðan og ef mað-
ur er með ástríðu fyrir einhverju ber
manni að fylgja því.“
Sigtryggur hefur starfað við tónlist
allan sinn starfsaldur og hefur kom-
ið að flestum hliðum bransans. Að-
spurður hvað hann gerði ef tónlist-
ar nyti ekki við nefnir hann smíðar.
„Ætli ég hefði ekki fetað í fótspor afa
og smíðað húsgögn. Í ellinni geri ég
það. Smíða húsgögn og skrifa bæk-
ur. Ég stefni á það þegar ég verð stór.“
Sturtusöngvarinn Bogomil
Aukasjálf Sigtryggs er tónlistarmað-
urinn Bogomil Font sem til varð
upp úr 1990 á síðustu árum Sykur-
molanna. „Við rákum hljómsveit
meðfram sem hét djasshljómsveit
Konráðs B. Þetta var hálfgert leik-
hús. Fólk fór í búning, bjó til karakt-
er og spilaði þekkt djasslög á hljóð-
færi sem það hafði alltaf langað til að
spila á. Þetta var svona fantasíuband
sem náði að myrða þekkt djasslög á
skemmtilegan hátt,“ segir Sigtrygg-
ur sem tók sönginn að sér. „Mér datt
í hug að það væri gaman að taka
þennan svokallaða „crooner“ stíl. Ég
hafði alltaf raulað í sturtu enda kall-
aði Bogomil sig sturtusöngvara til að
byrja með.“
Aðspurður um muninn á Sigtryggi
og Bogomil segir hann þann síðar-
nefnda tilbúinn karakter. „Bogomil
fyrir mér er fornleifafræðingur. Hann
hefur gaman af því að syngja og helst
gamla tónlist. Þar fæ ég útrás fyrir að
raula gamla músík, spila mambó og
syngja djass. Sigtryggur er aðallega
slagverksleikari og nú þáttagerðar-
maður og síðast en ekki síst fram-
kvæmdarstjóri ÚTÓN.“
Hann segir sveitina Bogomil Font
og Milljónamæringana hafa byrjað
sem hálfgert grín. „En svo varð þetta
vinsælt og maður festist í munstri;
var farinn að spila mörg kvöld í viku
og bandið orðið upptekið. Ég sá það
aldrei í mínum spilum að ég yrði ball-
kóngur á Íslandi. Mig langaði meira
að vinna erlendis og gerði það.“
Eiginkona Sigtryggs, Sigrún
Hrafns dóttir sem er doktor í lífefna-
fræði, vildi fara út í nám og svo fór
að hjónin fluttu eftir Sykurmolaæv-
intýrið til Bandaríkjanna með dóttur
sína. „Ég fór að vinna sem session-
maður. Spilaði á plötur hjá alls kon-
ar fólki. Maður reyndi ýmislegt og
vann til að mynda í stúdíói sem var í
eigu Butch Vig sem var mikið að taka
upp „early ´90s“ plötur sveita á borð
við Nirvana og Smashing Pumpkins,
svo það var nóg að gera,“ segir Sig-
tryggur sem hitti meðal annars tón-
listarmennina Billy Corgan og Chris
Homes úr The Smashing Pumpkins.
Tíu ára í terrorisma
Eftir að hafa búið í þrjú ár í Hollandi
flutti fjölskyldan heim til Íslands aft-
ur. „Átthagafjötrarnir toguðu í mann,
fjölskylda og vinir. Ætli það megi ekki
orða það þannig að ég hafi fengið
nóg af því að vera ekki hér. Það var
ágætt að búa úti í tíu ár en líka mjög
gott að koma heim aftur.
Ég fór að vinna í mjög fjölbreytt-
um hlutum bæði í skapandi tónlist
og í ballspilamennsku með Bogomil.
Slíkt átti betur við mig á þessum
tímapunkti af því að þá var ég að
gera annað með. Ballspila-
mennsku fylgja góðar tekjur
og fyrir vikið getur maður
leyft sér að gera eitthvað
skapandi. Ég hafði það
að leiðarljósi.“
Sigtryggur og Sig-
rún eiga tvær dætur.
Sú eldri er 23 ára og
er í myndlistarnámi
og les heimspeki í há-
skóla en sú yngri er
tíu ára og er, að sögn
Sigtryggs, í almenn-
um terrorisma ennþá.
„Svona eins og vera
ber. Hún er mjög
mikill teiknari og
mikill músíkant
og söng-
kona.“
Þrettán ár skilja systurnar að í
aldri og Sigtryggur viðurkennir að
þær séu í raun aldar upp eins og ein-
birni. Aldursmuninn útskýrir hann
með löngu námi eiginkonunnar
en sú eldri fæddist árið 1990 þegar
Sykurmolarnir voru enn í fullu fjöri.
„Ég varð að fara til Bandaríkjanna
tíu dögum eftir að hún kom í heim-
inn. Það var vissulega erfitt að fara
frá henni svona lítilli en maður hafði
góðan stuðning frá fjölskyldunni.“
Býr með systrum
Þrátt fyrir að vera opinn og hress að
eðlisfari hefur Sigtryggur ekki ver-
ið að flíka einkalífi sínu í fjölmiðlum
að óþörfu. Það vita til að mynda ekki
margir að hann er orðinn afi. „Afa-
drengurinn er að verða eins árs. Það
er dásamleg tilfinning sem kom mér
skemmtilega á óvart. Maður hélt að
maður væri búinn að upplifa allan
tilfinningaskalann með barneign-
um en þetta er alveg nýtt; að eignast
barnabarn.
Ég er mikill fjölskyldumaður
og það er mikill samgangur í fjöl-
skyldunni. Ég bý til dæmis með
systrum en ég keypti gamalt hús með
konunni minni og mágkonu minni
sem við breyttum í tvær íbúðir. Mág-
konan býr niðri en ég og systir henn-
ar uppi.“
Hann segir af og frá að lífið hafi
tekið u-beygju þegar börnin komu
í heiminn. „Það er ekkert sem segir
að það fari ekki saman; að vera tón-
listarmaður og foreldri. Sonur Bjark-
ar og Þórs ferðaðist alltaf með okk-
ur. Við vorum alltaf með börn með
okkur á ferðalögum, bæði börn og
barnapíur. Það fannst manni aldrei
neitt skrítið.
Ég held líka að það sé misskiln-
ingur að börn eigi að þvælast fyrir
fólki í lífinu. Ég get ekki skrifað alveg
undir það. Það er svo mikil blessun
að eignast heilbrigð börn. Þau eiga
ekki að þurfa á þvælast fyrir fólki á
neinn hátt.“
Lærði mest á Kleppi
Skólaganga Sigtryggs er ekki lengi
upptalin. Hann er stúdent, lærði
eitthvað á píanó og örlítið í
tónfræði en er annars
sjálfmenntaður í
trommuleiknum.
„Ég var í Mennta-
skólanum í Kópa-
vogi í þrjá vetur
en hætti þegar
ég var kominn
á kaf í rokk og
ról og fór að
vinna með tónlistinni á Kleppi. Svo
kláraði ég námið í kvöldskóla í Fjöl-
brautaskólanum í Breiðholti. Mér
fannst ég nú læra meira af því að
vinna á Kleppi.“
Þrátt fyrir takmarkaða skólagöngu
segir hann af og frá að menntun kon-
unnar hafi neikvæð áhrif á hans sjálfs-
mynd. „Kannski væri þetta vandamál
ef ég væri mjög komplexaður maður.
Ég hef aldrei átt í neinum vandræð-
um með að vera kvæntur doktor. Það
böggar mig ekkert. Ég er bara voða-
lega hreykinn af henni. Hún er af-
skaplega klár kona.
Maður getur líka líka lært mik-
ið þó maður hafi ekki skírteini upp
á það. Slíkt böggar mig ekkert,“ seg-
ir hann og bætir við að það sé ólík-
legt að hann eigi eftir að setjast á
skólabekk úr þessu. „Ég er bara ekki
það mikill skólamaður og held að það
henti mér ekkert sérstaklega vel.
En annars er maður alltaf að læra.
Ég hef lært ansi mikið síðan ég hóf
störf hér á ÚTÓN. Á síðasta ári hef ég
lært mikið og þurft að gera upp ýmsa
fordóma varðandi viðskipti og list.
Margir listamenn eiga erfitt með að
tala um list og viðskipti í sömu setn-
ingu og finnst listin ekki eiga heima
í viðskiptalegu umhverfi en það er
í rauninni mikill misskilningur. Ef
listamenn ætla að lifa á sinni list, þró-
ast og blómstra þurfa þeir að ná utan
um viðskiptahliðina líka eða fá ein-
hvern til að gera það fyrir sig. Það er
ekki nauðsynlegt að tónlistarmenn
verði að vera bisnessmenn í leiðinni
en það hjálpar að vera ekki með for-
dóma gagnvart viðskiptunum.“
Afslappaðri með aldrinum
Sjónvarpsþátturinn Hljómskálinn
hefur virkilega slegið í gegn en þátta-
gerð og kvikmyndagerð er eitthvað
sem Sigtryggur hefur afar gaman af.
Í Hljómskálanum fær hann meðal
annars þekkta en ólíka listamenn til
að spila saman svo útkoman verður
athyglisverð. Hann segir listamenn-
ina yfirleitt opna fyrir samstarfinu
enda fái þeir heilmikið út úr því sjálf-
ir. „Oftast erum við að steypa saman
ólíkum kynslóðum en sjálfur hef
ég borið gæfu til þess að vinna með
mér yngra fólki eftir því sem ég hef
elst. Það er ekkert mál fyrir mér. Oft
finnst mér sem fólk sé að búa sér til
alls kyns hindranir sem eru heimatil-
búnar og þá sérstaklega í sambandi
við aldur, reynslu og fyrri störf. Fyrir
mér er nauðsynlegt að tengjast yngra
fólki reglulega og vera meðvitaður
um þessa grasrót.“
Aðspurður segist hann ekki eiga
neitt uppáhaldssamstarf sem hafi
orðið til í þættinum. „Ég hafði mjög
gaman af Röggu Gísla og Lay Low. Ég
fékk að leikstýra myndbandinu sem
var skemmtilegt og gefandi. Þetta
harmónerar ágætlega við ÚTÓN-
vinnuna.“
Í þættinum hefur Sigtryggur vak-
ið athygli og aðdáun fyrir eðlilega og
þægilega nærveru. Sjálfur segir hann
galdurinn þann að standa á sama
hvað öðrum finnist. „Ég er orðinn
afslappaðri. Hér áður fyrr hafði ég
meiri áhyggjur af því sem ég var að
segja og leið alltaf mjög illa í viðtöl-
um fram eftir aldri. Ég hef orðið vit-
lausari með aldrinum og er hættur að
hafa svona miklar áhyggjur.
Kannski er ég bara orðinn mátu-
lega gamall. Allt í einu var mér slétt
sama hvað öðrum fannst um mig og
hvernig ég leit út. Það er ákveðið frelsi
í því. Það verður að segjast eins og er.
Þetta er spurning um að vera til friðs
í eigin skinni. Öryggið kemur þegar
maður hættir að taka sig svona hátíð-
lega.“
Varðandi önnur áhugamál en tón-
listina nefnir Sigtryggur fjölskylduna,
smíðar og eldamennsku. „Ég hef
gaman af samneyti við fjölskyldu
og vini. Við fjölskyldan reynum að
skreppa saman í bústað og hafa það
gott.
Ég verð líka að játa að ég hef voða-
lega gaman af því að elda. Mér líður
voða vel við eldavélina að malla eitt-
hvað gott handa fólki. Það er visst
áhugamál. Ég kokka nú mest á heim-
ilinu. Konan mín getur alveg eldað
líka og styðst þá við uppskriftabækur.
Sjálfur geri ég það aldrei. Þær skoða
ég eins og listaverkabækur. Vísinda-
menn eru víst betri við að fara eftir
skýrum leiðbeiningum. Ég verð að fá
svigrúm til að spinna svolítið.“ n
„Maður hélt að
maður væri
búinn að upplifa allan
tilfinninga skalann með
barneignum en þetta
er alveg nýtt; að
eignast barnabarn.
Fjölskyldumaður
Sigtryggi finnst
mest gaman að
eyða tímanum með
fólkinu sínu. Helst
uppi í bústað.
mynd SigTryggur Ari