Dagblaðið Vísir - DV - 19.07.2013, Blaðsíða 27

Fólk 27Helgarblað 19.–21. júlí 2013
mínu. Ég hékk samt alltaf inni, mætti
alltaf til vinnu og gekk vel á blaði;
kláraði allt nám sem ég fór í, skil­
aði af mér öllum verkefnum og vann
fullt af verðlaunum í Kanada fyr­
ir „trailera“ sem ég gerði fyrir bíó­
myndir. Þannig að auðvitað var mað­
ur í afneitun gagnvart því að maður
ætti við áfengis vandamál að stríða
og í Kanada er alkóhólisminn skil­
greindur öðruvísi en hér heima.“
Mikið áfall
„Það sem rak svo endahnútinn á
þetta í lokin var að pabbi dó að­
eins 63 ára gamall. Hann var alkó­
hólisti og dó óbeint vegna langvar­
andi notkunar á áfengi og tóbaki.
Læknirinn sem krufði pabba sagði
að hjartað í honum hefði verið
það stórt að það hefði varla passað
lengur í brjóstholið. Það var vegna
langvarandi neyslu og hann hefði
líklega ekki einu sinni þolað hjarta­
þræðingu. Þetta var í desember 2008
og var ákveðið áfall. Svo var ég einn
að ganga frá búinu hans og í kjölfarið
á því fór ég í mikla sjálfsskoðun. Það
var þá sem ég hugsaði: „Ókei, þetta
er orðið gott. Nú verð ég að hætta“.“
Þetta var þó ekki í fyrsta sinn sem
Marteinn missti náinn ættingja, því
þann 1. febrúar 1992 lést bróðir hans,
Björgvin Elís, aðeins 18 ára gamall.
„Hann dó í bílslysi þegar ég var í
kvikmyndaskólanum úti í Kanada.
Þá var ég 24 ára og á þriðja ári í
skólanum. Við vorum mjög nánir
og dauðsfallið var mikið áfall fyrir
bæði mig og fjölskylduna. Þetta var
rosalegt högg og það tók mig langan
tíma að vinna úr því og stundum
veit ég ekki hvort ég sé nokkuð bú­
inn að því.“
Ást við fyrstu sýn
Marteinn er kvæntur Guðrúnu Evu
Mínervudóttur, rithöfundi, og saman
eiga þau tæplega tveggja ára gamla
dóttur sem heitir í höfuðið á langa­
langömmu og móðurömmu sinni,
Mínervu.
„Við kynntumst þegar ég fór
að heimsækja Evu í Vatnasafnið í
Stykkis hólmi. Ég hafði lesið Yosoy og
varð alveg upprifinn. Mig langaði svo
að hitta þennan snilling því ég hafði
áhuga á að kvikmynda bókina. Um
leið og hún opnaði hurðina þá var
eiginlega ekki aftur snúið. Það var al­
veg ótrúlegt.“
Strax um nóttina fóru þau Mar­
teinn og Guðrún Eva til Flateyjar að
heimsækja Ólaf Darra, sem þá var
við tökur á Brúðgumanum.
„Þetta var algjör svaðilför. Skip­
stjórinn sem ferjaði okkur yfir var
orðinn svo fullur á leiðinni til baka
að hann rataði ekki aftur til Stykk­
ishólms. Þannig að mér tókst næst­
um að drekkja konunni minni og
sjálfum mér á fyrsta stefnumótinu.
Þrátt fyrir að hafa ekki kynnst fyrr
en í ágúst 2007 höfðu Marteinn og
Guðrún Eva verið nágrannar mörg­
um árum fyrr, en þau bjuggu hlið við
hlið í parhúsi í Mosfellssveit.
„Við vissum samt ekkert hvort af
öðru. Það eru náttúrulega níu ár á
milli okkar svo ég var unglingur en
hún bara barn.“
„Hún gaf mér hugrekki“
Marteinn segir eiginkonu sína
hafa haft hvað mest áhrif á hann
sem listamann.
„Hún sannaði fyrir mér að þú
getur verið listamaður hérna á Ís­
landi og bara unnið í þínu. Hún
gaf mér hugrekki til þess að halda
áfram í því sem ég er að gera og
það er mjög stórt skref,“ segir hann
og bætir við að margir listamenn
séu hræddir við að einbeita sér að
listinni þar sem fjárhagslega hliðin
sé ekki alltaf tryggð.
„Mér finnst svo skrýtið að lista­
menn þurfi alltaf að vera að sanna
sig. Í upplýstu þjóðfélagi ætti það
ekki að vera þannig. Við þurfum
að gera upp við okkur í hvernig
þjóðfélagi við viljum lifa. Viljum
við lifa í vel upplýstu menningar­
samfélagi og hlúa að okkar and­
lega heilbrigði eða viljum við vera
markaðsdýr?“
Ánægður á Vogi
Marteinn hefur tekið sér smá pásu frá
kvikmyndagerð og starfar nú sem ráð­
gjafi á Vogi, en sjálfur hefur hann góða
reynslu af þeirri meðferðarstofnun.
„Mér finnst æðislegt að vera úti á
Vogi. Mér finnst gaman að vinna með
fólki og það er gaman að geta miðl­
að eigin reynslu. Það er alls konar
fólk sem kemur þarna inn, úr öllum
stigum þjóðfélagsins. Ég man þegar
ég fór þangað fyrst sjálfur, hvað mér
fannst magnað að þarna er stór hluti
af samfélaginu sem maður heyrir
bara aldrei neitt um. Sjálfum fannst
mér frábært að vera þarna. Sumum
finnst það ekki, en mér fannst það.“
Í janúar síðast liðnum fór Mart­
einn í vikudvöl á meðferðarheimilið
Staðarfelli í Dölum.
„Mér finnst gott að vera á Staðar­
felli, þetta er alveg snilldarstaður
og það er frábært starf sem er ver­
ið að vinna þar. Ég fór til að tengja
mig aftur inn og sýndi þá bæði XL og
Rokland. Það voru margir þar sem
tengdu sterkt við myndina.“
Hann segir Íslendinga heppna að
hafa svo mörg meðferðarúrræði á Ís­
landi.
„Í Kanada ertu ekkert alki þó þú
hafir verið að drekka eins og ég var
að drekka. Þá ertu bara „problem
drinker“. Þú ert ekki alki fyrr en þú
ert kominn í ræsið. Þú þarft að vera
búinn að missa húsið, makann og
vinnuna, þá ertu orðinn alkóhólisti.
Þannig að við erum mjög heppin að
geta leitað okkur hjálpar hérna á Ís­
landi“. n
Hætti að drekka eftir að pabbi dó
„Þannig að mér
tókst næstum að
drekkja konunni minni
og sjálfum mér á fyrsta
stefnumótinu.
„ Í Kanada ertu ekk-
ert alki þó þú haf-
ir verið að drekka eins og
ég var að drekka. Þá ertu
bara „problem drinker“.
Marteinn og Guðrún Eva Una sér vel í
Hveragerði þar sem þau keyptu hús í fyrra.
Marteinn Þórsson Nýjasta kvikmynd
hans, XL, var valin í aðalkeppni tékknesku
kvikmyndahátíðarinnar Karlovy Vary, sem
fór fram í byrjun júlí. Myndir siGtryGGur ari