Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.2014, Blaðsíða 33

Helgarblað 21.–24. mars 2014 Fólk Viðtal 33
segir Ragga sem var komin 13 vikur á
leið þegar leikarnir voru haldnir.
„Maður gerir eins vel og mað-
ur getur og ég var með fjölda styrkt-
araðila sem var að hjálpa og auðvit-
að var leiðinlegt að ná ekki inn. Ég
var samt ekkert að velta mér upp úr
því of lengi, enda var annað frábært
að gerast; við vorum að fara eignast
barn. Eins leiðinlegt og það var að
keppa ekki var þetta miklu betra. Ég
var líka orðin mjög þreytt, hafði feng-
ið lungnabólgu og fann að styrkurinn
var ekki sá sami.
Í síðustu keppninni, í Mónakó, var
ég inni á klósetti gubbandi tíu mínút-
um áður en ég átti að keppa. Þá hugs-
aði ég með mér að þetta væri orðið
fínt. Það var vissulega fúlt að missa af
Ólympíuleikunum en ég jafnaði mig á
því á nokkrum mínútum.“
Eitt stórmót í viðbót
Ragga er aðeins farin að prófa sig aft-
ur í sundinu og keppti í sinni fyrstu
keppni um daginn. „Það er búið að
vera aðeins erfiðara en ég hélt að
koma sér aftur í form. Ekki út af æf-
ingunum heldur vegna skipulags-
ins. Það þarfnast skipulags að vera
með lítið barn, í vinnu og ætla að æfa
tvisvar á dag. Ég er orðin þokkaleg og
fer í Hreyfingu á hverjum degi og hef
fengið góð ráð frá Margréti Gnarr.
Þetta gengur vel og planið er að
keppa aftur á næstunni. Það blund-
ar nefnilega í mér sú hugsun að klára
eitt stórt mót í viðbót og hætta svo. Ég
er bara með opinn huga og hef ekk-
ert ákveðið. Ef ég dett í gírinn þá dett
ég í gírinn.“
Ragga og Atli eru gift en þau höfðu
aðeins verið saman í hálft ár þegar
hún varð ófrísk. „Við vorum trúlofuð
og farin að búa saman á innan við
tveimur mánuðum. Við vissum strax
að þetta væri málið. Maður bara veit
það þegar maður veit það. Það hljóm-
ar eins og gömul tugga en það er rétt.“
Auðveld fjarbúð
Í viðtali við DV í mars 2012 sagði
Ragga frá því að þau Atli stefndu
saman til Kína. „Atli fór í skiptinám
til Peking og planið var að við Breki
kæmum með. Mengunin þarna er
bara svo rosaleg og ég vildi ekki fara
með Breka svona lítinn,“ segir hún
en bætir við að fjarbúðin hafi verið
lítið mál. „Auðvitað komu dagar sem
maður hefði þegið aukahendur en ég
er heppin með vini og fjölskyldu sem
voru alltaf tilbúin að hjálpa.
Að mínu mati er miklu minna mál
að vera í fjarbúð en margir halda. Að
fara til Kína var hans draumur og við
höfðum frestað því um hálft ár af því
að ég varð ófrísk. Margir hætta við að
láta drauma sína rætast þegar börn-
in koma en við ákváðum bara að kýla
á þetta. Auðvitað fannst Atla erfitt
að vera í burtu en þetta voru bara
nokkrir mánuðir.“
Ólíkar systur
Ragga er fædd og uppalin í Garðabæ.
Móðir hennar er Sigríður Anna Guð-
jónsdóttir, skólastjóri Ísaksskóla, en
faðir hennar, Ragnar Marteinsson,
starfar hjá fjölskyldufyrirtækinu M-
design. Yngri bróðir Röggu, Guðjón er
21 árs, en systir hennar, Margrét er ári
eldri en hún. Hún segir forréttindi að
eiga systur á svipuðu reki og að þær
hafi ávallt verið miklar vinkonur.
„Við erum samt svo ólíkar. Hún er
alltaf með allt á hreinu og það er alltaf
hreint og fínt heima hjá henni. Svo-
leiðis er það sjaldnast hjá mér. Ætli
það sé ekki stærsti munurinn á okkur.
Hún veit að ég hef þurft að borga mína
leið með umfjöllun og styrkjum. Hún
veit hvað það þýðir og styður mig í því.
Hún veit líka að ég stefni á leiklistina
og í því fagi þarf maður að trana sér
fram. Þú lærir ekki bara leiklist og færð
svo vinnu. Maður verður að koma sér
á framfæri og það gerist ekki með því
að hanga heima með dregið fyrir.“
Næg ást handa öllum
Ragga og Atli búa þessa dagana í
sama húsi og foreldrar hennar. „Við
ætlum að leigja hjá þeim þangað til
við förum út. Það er fínt enda er ég
í mjög góðu sambandi við foreldra
mína. Mamma og pabbi eru flottar
fyrirmyndir. Þau byrjuðu saman í
menntaskóla, hafa verið gift í rúm 30
ár og eru ennþá jafn ástfangin. Þau
eru algjörar dúllur og voðalega mikið
par, haldast í hendur og dansa saman
og hafa gaman af því að ferðast saman
og spila saman golf.“
Hún viðurkennir að líf hennar hafi
tekið stakkaskiptum síðan allt hætti
að snúast um sundið. „Ég ætlaði alltaf
að hætta í kringum þennan tíma sem
ég hætti og fara að huga að öðrum
hlutum, eins og fjölskyldu og námi.
Svo þetta fór allt á besta veg.
Það er dásamlegt að vera gift. Mað-
ur er aldrei einn heldur hluti af fjöl-
skyldu og deilir ábyrgð og hamingju
með einhverjum. Það er æðislegt,“
segir hún og viðurkennir að vera farin
að huga að frekari barneignum. „Ég
er orðin veik í stóra fjölskyldu. Það er
svo gaman að vera mamma.
Ég hef heyrt hjá vinkonum mínum
sem eiga fleiri en eitt barn að ástin
verði meiri með hverju barninu. Að
það þurfi ekki að deila henni. Annars
væri ég líka í vondum málum, sem
annað barn foreldra minna. Og hvað
þá bróðir minn,“ segir hún hlæjandi
og bætir við: „Ég komst líka að því
þegar Breki fæddist að ég elskaði Atla
ekkert minna. Bara meira og meira,
svo ég hef engar áhyggjur af því. Það
virðist vera nóg til handa öllum.“
Óskarsverðlaunadraumar
Hún segir móðurhlutverkið hafa
róað sig. „Ég hef alltaf verið þolin-
móð og er það enn frekar núna gagn-
vart Breka og þegar eitthvað nýtt ger-
ist hjá honum læri ég um leið á sjálfa
mig. Annars er ég lítið breytt, er bara
betri útgáfa af sjálfri mér. Ég er alveg
á kafi í þessu hlutverki og er orðin
týpan sem les allar innihaldslýsingar
og spái í það hvað sé best fyrir hann,
bæði í mat og leikföngum. Ég tek
þetta mjög alvarlega. Ég ætlaði mér
alltaf að verða mamma og elska þetta
hlutverk. Að mínu mati er hann full-
kominn og ég geri allt fyrir hann.
Atli á líka átta ára dóttur, hana
Sunnu Lind, og þegar hún kemur til
okkar er yndislegt að hafa húsið fullt
af börnum og leik. Mér finnst voða
gaman að vera húsmóðir og elda
og baka eitthvað hollt handa fjöl-
skyldunni minni.“
Hún viðurkennir að eiga drauma
um frægð og frama í Hollywood. „Ég
get allavega ekki sagt að ég hafi aldrei
hugsað um það en ég hugsa um
ýmis legt annað líka. Auðvitað væri
spennandi að skella sér í Hollywood
og næla sér í hlutverk hjá Baltasar.
Það væri algjör draumur.
Ég á mér marga drauma og einn
af þeim er að komast á Óskarsverð-
launahátíðina. Draumurinn var að
komast á Ólympíuleika. Það tókst.
Maður á að leyfa sér að dreyma stórt.
Mér hefur allavega fundist það virka
vel. En maður verður líka að vinna í
draumunum ef þeir eiga að rætast.“ n
„Ég náði
ekki tak-
markinu og hef
enga afsökun
fyrir því
„Ég viður-
kenni
að mér fannst
ömurlegt að
fara yfir 100
kílóin...
Spennandi tímar
framundan
Ragga flytur til
Bandaríkjanna í lok
sumars til að læra
leiklist. MyNd Sigtryggur Ari