Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.2014, Blaðsíða 16

Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.2014, Blaðsíða 16
Helgarblað 20.–23. júní 201416 Fréttir Jörðin gleypti þau M annshvörf á Ísland hafa löngum vakið mikla athygli. Það er nánast mánaðarlegt að björg- unarsveitir eru kallaðar út til að leita að týndum eða jafn- vel slösuðum Íslendingum og ferða- mönnum sem hafa lent í hrakning- um á ferðum sínum um íslenska náttúru. „Það er ekkert eitt sem sameinar alla þá sem við leitum að, nema þá að þeirra er saknað,” segir Sigurður Ólafur Sigurðsson marg- reyndur leitarmaður hjá Lands- björg. Í umfjöllun DV eru rifjuð upp minnisstæð mál sem hreyfðu við fólki. Í öll skiptin tók gríðarlegur fjöldi fólks þátt í að leita að fólkinu, oftar en ekki við erfiðar aðstæður og mikla tímapressu, enda skiptir hver klukkutími máli ef finna á fólk á lífi. Sumir finnast aldrei og sum- ir koma í leitirnar mörgum árum seinna. Álagið á aðstandendur er gríðarlegt, enda bíða þeir milli vonar og ótta eftir fréttum af fólkinu sínu. Birgitta Jónsdóttir, þingmaður, segir lítið gert fyrir aðstandendur og telur að breyta þurfi lagaumhverfi til þess að hlúa betur að þeim sem eftir sitja. „Hvert tilfelli er ólíkt“ Það er svolítið misjafnt eftir eðli at- viksins. Fyrst byrjar yfirleitt rann- sóknarvinna hjá lögreglunni, það er ein leiðin ef lítið er vitað eða ekki vitað hvenær viðkomandi sást síð- ast. Ef það er einhver sem tilkynn- ir og það er klárlega einhver sem saknar viðkomandi, þá fer af stað samstarf lögreglu og svæðisstjórnar björgunarsveita. Það getur verið að það byrji líka á rannsóknarvinnu, til að komast að því hvar viðkomandi sást síðast og þar fram eftir götun- um. Hvert tilfelli er ólíkt, stundum eru leitarhópar kallaðir til strax ef síðasti viðverustaður er þekktur.“ Þetta segir Sigurður Ólafur Sigurðs- son, sem er margreyndur leitar- maður og mjög vel að sér í leitar- fræðum. Alls hefur hann setið fjölda námskeiða sem fjalla um leit og björgun, auk þess að hafa tekið þátt í fjölda æfinga og ráðstefnum. Hann er jafnframt verktaki hjá Landsbjörg og heldur námskeið þar sem hann kennir leitartækni. Gera hlé en hætta ekki strax „Það er ekkert eitt sem sameinar alla þá sem við leitum að, nema þá að þeirra er saknað. Reglan er sú að leitað er á meðan að við teljum að hægt sé að finna viðkomandi. Alltaf eru til einhver tilfelli sem við get- um ekki útskýrt og finnum ekkert. Fræðin taka á þessu með þeim hætti að það er hægt að reikna út og skil- greina hversu vel hefur verið leit- að. Hægt er að ná líkindunum upp í ákveðnar tölur og þegar þeim hef- ur verið náð þá hættum við. Svo er annað sem við göngum út frá líka, yfirleitt er leit ekki hætt formlega fyrr en mörgum árum seinna en hlé gert á leitinni. Við höfum lent í því að vísbendingar komi fram mörg- um árum seinna og þá er gerð frek- ari leit,“ segir Sigurður. Leituðu ekki á skipulögðu svæði Leitarsvæði eru skipu- lögð með ákveðnum hætti og í leitinni að Charles Agli Hirt, sem fjallað er um hér í þessari úttekt, var leitarsvæði skipulagt eins og ávallt er gert. Lík- amsleifar Charles fundust á svæði sem var skipulagt til leitar, en aldrei var farið þangað á meðan leit stóð. Sigurður segir að þetta megi út- skýra. „Það hefur gríðarlega mikið breyst á þessum 20 árum sem hafa liðið frá því að þessi leit var skipulögð. Ástæða getur verið til að leita ekki á svæð- um sem hafa verið skipu- lögð. Oft er gríðarlega stórt svæði skipulagt til að eiga svæði til að grípa til ef á þarf að halda, en það er ekki þar með sagt að búið sé að ákveða að leita á þeim öll- um. Það er töluverð vinna að skipu- leggja svona svæði og oft er það skipulagt lengra en menn ætla sér að nota. Til er ákveðin aðferð til að flokka svo svæðin eftir því hversu líkleg þau eru. Í þessu tilfelli get- ur vel verið að það hafi aldrei stað- ið til að leita á þessu svæði, að vís- bendingar hafi ekki gefið tilefni til þess,“ segir Sigurður. Týndir skilgreindir í flokka Þeir sem týnast eru skilgreindir í ákveðna flokka, sem eru rúmlega 40 talsins, og leitin miðast við í hvaða flokki viðkomandi er. „Við skipu- leggjum leitina miðað við þann sem við erum að leita að. Í öðru lagi mið- að við þann flokk sem viðkomandi er settur í, sem geta verið fleiri en einn. Að lokum þarf að taka tillit til þess að viðkomandi þarf ekki endi- lega að hegða sér eins og tölfræðin segir til um. Flokkunin fer eftir því hvað viðkomandi var að gera; var þetta veiðimaður, Alzheimer-sjúk- lingur, fór hann í berjatínslu, var þetta göngumaður eða klifrari? Munurinn liggur í því að menn fara mislangt, eru misvel búnir og lík- legir til að gera mismunandi hluti,“ segir Sigurður. Upplýsingar um fólk sem finnst eru síðan notaðar til að skilgreina flokkana enn betur og til aðlaga tölfræði. Leitin á Svínafellsjökli minnis- stæð Blaðamaður spyr hvort það sé ein- hver ákveðin leit sem er honum minnisstæðari en aðrar og Sigurð- ur á erfitt með að nefna einhverja eina. „Það eru þessar aðgerðir sem taka marga daga í röð. Leitin að Þjóðverjunum sem við leituðum að í Skaftafelli er mjög minnisstæð. Enn er ekki búið að finna mennina og leitarsvæðið er mjög hættulegt og erfitt yfir- ferðar. Hún er mjög minnisstæð en kannski ekkert endi- lega mikið meira en einhverjar aðrar. Þessar lengri aðgerðir, þegar mað- ur fer að klóra sér meira í kollinum en venjulega, verða minn- is- stæðar því þær standa lengur yfir,“ segir Sig- urður, en einnig er fjallað um Þjóðverjana í þessari út- tekt um mannshvörf. Eru í þessu til að ná árangri Björgunarsveitarmenn fórna lífi og limum í leit að fólki, nánast í hverjum mánuði, og þegar leit stóð yfir að Þjóðverjunum tveim- ur á Svínafellsjökli slasaðist einn þeirra. Hann þurfti að fá flutning á sjúkrahús með þyrlu og þetta er bara eitt dæmi um þá hættu sem þeir leggja sig í. Hvernig líður þeim þegar leit ber ekki árangur? „Okk- ur finnst það auðvitað mjög slæmt. Við náttúrlega erum í þessu til að ná árangri eins og aðrir sem taka að sér einhver verkefni. Helst vilj- um við auðvitað finna fólk lifandi og við góða heilsu. Það er neikvætt, að sjálfsögðu, að finna fólk látið en allra verst er að finna fólk alls ekki. Þá finnst okkur við ekki vera að ná árangri, ekki að ná að gera það sem við höfum þjálfað okkur og undir- búið okkur fyrir,“ segir Þorsteinn Þorkelsson, björgunarsveitarmaður og sagnfræðingur. „Maður sér fólk breytast“ Aðstandendur þeirra týndu taka oft þátt í leitum og Þorsteinn segir að samskiptin við þá séu yfirleitt góð og skilningsrík. „Björgunarsveitar- n Týndir eru skilgreindir eftir ákveðnum flokkum n Reikna út líkur á að fólk finnist n Formlegri leit ekki hætt fyrr en búið er að finna viðkomandi menn fá í öllum tilvikum upplýs- ingar frá aðstandendum um bún- að, getu og reynslu hins týnda. Við viljum helst vera í einhverjum bein- um samskiptum til að fá upplýs- ingar beint til okkar en auðvitað er lögreglan sem sér helst um það, sem stjórnandi leitarinnar,“ seg- ir Þorsteinn. Hann segir að óvissan sé það erfiðasta fyrir aðstandendur. „Þetta tekur mjög á fólk. Maður sér fólk breytast, það verður mjög niður- brotið og þetta tekur rosalega á. Al- mennt séð þá skilur fólk það mjög vel þegar við hættum leit, við skýr- um okkar ástæður fyrir því mjög vel. Fólk vill í einhverjum tilvikum leita sjálft, en yfirleitt skilur fólk þetta þó því finnist það ömurlegt. Auðvitað eru einhver dæmi um að fólk verði okkur reitt, en hitt er almenna reglan og annað er algjör undantekning,“ segir Þorsteinn. Viktor gufaði upp „Ef við tölum um aðgerðir þar sem maður var alveg ráðþrota þá kem- ur upp í hugann leitin að Nathan Mendelson. Það hefur ekki fund- ist haus né sporður af honum en það er ákveðin ástæða fyrir því líka. Það voru komin snjóalög til fjalla og kannski verður hægt að kanna staði þegar líður á sumarið sem ekki var hægt að fara á síðasat haust,“ segir Þorsteinn. Einnig kemur upp í hug- ann leitin að Viktori Hansen. Hann hreinlega gufaði upp og það var maður sem var augljóslega á fjall- lendi, fer á bíl og skilur hann eftir og hvarf. Hann hefur ekki fundist í Bláfjöllum og síðan hafa menn bara verið með getgátur um hvað hafi orðið af honum,“ segir Þorsteinn. n Ásta Sigrún Magnúsdóttir Rögnvaldur Már Helgason astasigrun@dv.is / rognvaldur@dv.is „Það er ekkert eitt sem sameinar alla þá sem við leitum að, nema þá að þeirra er saknað. Charles Egill Hirt á Snæfellsnesi Matthías Þórarinsson við Esjuna (Kjalarnes) Nathan Foley- Mendelssohn við Landmannalaugar Ásta Stefánsdóttir og Pino Becerra Bolaños við Fljótshlíð Leitað að Ástu „Hægt er að ná líkindunum upp í ákveðnar tölur og þegar þeim hefur verið náð þá hættum við.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.