Húnavaka - 01.05.2015, Síða 15

H Ú N A V A K A 13
oft í útreiðatúra eftir hádegið eða
hjóluðum niður á ströndina en
það var um átta kílómetra leið.
Skiptinemi í Ástralíu
Ég tók snemma þá ákvörðun að
ferðast eftir að menntaskólanum
lyki og ákvað að fara til Ástralíu.
Það hafði alltaf verið draumur
minn að fara þangað en ég veit
svo sem ekki af hverju það land
kom svona sterkt í huga minn.
Við ætluðum fyrst að fara þangað
tvær vinkonur en síðan hætti hin
við ferðina. Ég treysti mér ekki til að fara ein þangað svo það varð úr að ég
skráði mig sem skiptinema í landbúnaðar vinnu. Slíkt kostaði meira en á móti
kom að það var trygging fyrir því að lenda hjá góðri fjölskyldu og svo var um
leið til staðar tengi liður ef eitthvað óvænt kæmi upp.
Ég fór til Ástralíu í september 1986, eftir að ég var orðin stúdent og þá var
sumarið að ganga þar í garð. Fólkið sem ég dvaldi hjá var með kúabú, ég hefði
nú heldur kosið sauðfjárbú en maður tók bara því sem skiptidvölin færði
manni í hendur. Bændurnir voru fullorðin hjón sem áttu börn er farin voru að
heiman en þó bjó ein dóttir þeirra þarna í grenndinni. Á bænum var líka
sænsk stelpa og það lenti mikið á okkur að hugsa um mjaltirnar því fólkið var
afar mikið úti á ökrunum að vinna.
Þarna voru um 100 mjólkandi kýr sem gengu að mestu lausar úti við. Þegar
kom að mjaltatíma sóttum við þær á mótorhjólum og rákum heim en þar voru
mjaltavélar. Þær fóru síðan strax aftur út á beit, þeim var yfirleitt ekki gefið
fóður en það kom þó fyrir að við fórum með heyrúllur út á akrana til þeirra.
Þetta var svo sem ekki mjög frábrugðið vinnubrögðunum heima í Danmörku
og tækni og fyrirkomulag með
líkum hætti nema hvað að
þarna suður frá þurfa þeir ekki
hús yfir skepnurnar. Stund um
vorum við úti á ökrunum að
reyta illgresi og stöku sinn um í
garðinum hjá konunni en mér
var líka ætlað að starfa
innanhúss.
Ég dvaldi þarna í átta mán-
uði en kom svo heim. Ég og
fjölskyldan höfum ekki haldið
neinu sérstöku sambandi frá
Við Steini fáum okkur bjór á torginu í Assens á
Fjóni.
Rögnvaldur yngri við frokostborðið hjá ömmu og afa í
Danmörku.