Húnavaka - 01.05.2015, Page 50
H Ú N A V A K A 48
Pabbi var mjög ósáttur
þegar farið var að meta
kvóta í búskap til fjár. Kvót-
inn var upphaflega settur
til að stöðva offramleiðslu í
landbúnaði. Það var ekki í
hans anda að menn gætu
keypt sér aðgang að mark-
aði með landbúnaðarvörur
ættu þeir peninga eða gætu
fengið þá að láni. Hann
vildi fara allt aðrar leiðir en
þá sem markaðsöflin vildu
feta.
Hann kaus jafnan Fram-
sóknarflokkinn, taldi að sá
flokkur þjónaði best bændum og hagsmunum lands byggðarinnar og hafði
miklar mætur á Hermanni Jónassyni og Eysteini Jónssyni. Hann sagði að
Eysteinn kynni með peninga að fara og nýta í þágu þjóðarinnar en hugsaði
ekki um eigin auðsöfnun. Þeir væru of margir í pólitík sem væru þar fyrst og
fremst til að hygla eigin hagsmunum en Eysteinn væri traustur samvinnumaður
og náttúruverndarsinni. Aldrei sóttist pabbi eftir metorðum innan Framsóknar
en féllst eitt sinn á að taka heiðurssæti á lista flokksins í kjördæminu. Það var
við haustkosningar 1979.
Ráðagóður sáttamaður
Oft var pabbi settur í ýmiskonar matsstörf, landskipti eða nefndir til að leita
sátta þegar deilur voru uppi. Í fyrrnefndri grein Ásgeirs L. Jónssonar í Heima
er bezt segir m.a: „Þá hafa ýmsir Húnvetningar tjáð mér að ef einhver sérstök
vandamál ber að innan sýslunnar, þar sem verulega reynir á vitsmuni og
sanngirni, s.s. við matsgerðir í deilumálum o.þ.h., þá sé venja að leita til
Ólafs.“ Lokaorð Ásgeirs voru þessi: „Alkunnugt er, að aðaleinkenni þessarar
greinar Bólstaðarhlíðarættarinnar, er tók sér bólfestu á Sveinsstöðum og hefur
kvíslast þaðan víða um, hafa verið: góðar gáfur, kurteisi, ljúfmennska og
sanngirni í hvívetna og ennfremur hlédrægni til hinna svokölluðu mannvirðinga.
Þessi hlédrægni hefur ekki verið sprottin af sérhlífni til starfs í þágu
samfélagsins, heldur hinu, að ota sjálfum sér ekki fram og standa í vegi fyrir
öðrum sem höfðu löngun til starfs og metorða. En reynslan hefur sýnt að
hlédrægnin dugði skammt. Hæfileikar þessarar ættar til lausnar hinna
margvíslegu vandamála samtíðarinnar fengu ekki dulist; starfskraftarnir voru
kallaðir fram.“
Ólafur R. Dýrmundsson, landnýtingarráðunautur hjá BÍ, minnist þess
þegar pabbi var kvaddur til landskipta milli Hnausabæjanna. Hann minnist
Ólafur með systrum sínum, Þorbjörgu og Elísabetu og
Kristni Guðsteinssyni, manni Elísabetar. Mynd: Elís Þór
Sigurðsson.