Húnavaka - 01.05.2015, Page 74
H Ú N A V A K A 72
Á meðan við stóðum við ljósastaurinn hjá Andrésarbúð, sagði ég. „Ætli
Andrés eigi ekki lím sem límir allt?“
En Almar taldi að við ættum að koma okkur sem fyrst upp í Reykholt til
Hafsteins svo ljósastaurinn við kirkjuna var næsti áfangi. Á leiðinni fórum við
fram hjá útibúi kaupfélagsins en þar var allt slökkt og dimmt.
Þegar við nálguðumst kirkjuna sáum við að það var ljós í henni. Hvað var
um að vera í kirkjunni svona seint um dag? En við fengum ekkert svar svo við
gengum beint áfram upp í Reykholt.
Svo komum við loksins upp að Reykholti. Sem betur fór var hér útiljós. Við
börðum að dyrum og Laufey kom til dyra. Hún var greinilega að fást við mat,
með uppbrettar ermar og eitthvert deig á höndunum.
Hún horfði hálfforviða á okkur og spurði. „Hvað viljið þið hér í myrkrinu?“
Við bárum upp erindið og hún sagði. „Ég næ í Hafstein.“
Hún hvarf inn og eftir dágóða stund kom Hafsteinn.
„Svo þið viljið kaupa lím sem límir allt“, segir Hafsteinn og opnar búðina
med lykli. Hann kveikir ljósið og gengur inn fyrir búðarborðið.
„Hér á það að vera“, segir hann og grípur upp í hillu. „Hvað, hér er það
ekki“, segir hann. Svo kíkir hann niður í skúffu og segir sigri hrósandi. „Hér
er það“
Því næst réttir hann okkur límtúpu, og segir. „Tvær og fimmtíu“.
Nú vandast málið. Við erum bara með einn túkall og setjum hann á borðið.
„Jæja, það er þá svona“, segir hann, „allir í peningakröggum.“
„Geturðu skrifað það?“, spyr ég.
„Þið eruð ekki í reikningi hér og borgið sennilega aldrei. Jæja, þið getið
fengið túpuna fyrir þetta og fyrir að ganga alla leiðina hingað utan frá Höfða
en þið verðið að segja mér fréttir.“
„Fréttir?“, spyr ég forviða.
„Já, fréttir, það eru miklar fréttir frá svæðinu úti undir Höfða.“ Svo leggur
hann handleggina fram á búðarborðið og tottar sína pípu og bíður eftir
fréttum.
Andrésarbúð. Myndhöfundur: Guðmundur Guðnason.