Húnavaka - 01.05.2015, Page 88
H Ú N A V A K A 86
Ég gleymdi öllum góðum boðorðum og hugðist fara skemmstu leið, beint af
augum niður á bjargið. Ég lenti auðvitað brátt í bleytunni og mýrarfenjum og
lenti síðan í sjálfheldu. Ég fór að teyma klárinn og það var eins og ég ætlaði
aldrei að komast úr þessu blautlendi, kæmi ég á fast tók nýtt við.
Það dimmdi óðum, vindurinn hvein í fjöllunum og niður sjávarins óx. Mér
fannst einhver óhugnanleiki í lofti. Ég bölvaði öllu í jörðu og á og prestskapnum
mest en það rak hvorki né gekk. Ég fór að missa móðinn og biðja fyrir mér.
Eftir að hafa verið þarna á flóanum á annan tíma komst ég á fast og sté á
bak, klárinn fann götuslóðina í Hvammkotsbruna. Dimmt var til jarðar svo ég
hætti að sjá fyrir á götutroðningnum en Jarpur fetaði hann rólega. Ég fór að
hafa áhyggjur af því hvar ég skyldi taka stöðuna beint frá Gagnholtinu um
Torfnesið niður á bjargið, annars gæti svo farið ég lenti inn í heiðinni aftur. En
nokkru síðar reif Jarpur sig í áttina niður á bjargið, ég lét það gott heita, þó ég
vissi eigi hvort þetta væri sú rétta leið. En bráðlega varð mér það ljóst, klárinn
skriplaði á stórri hellu í götunni, hún var eins og stórt stofugólf. Ég var á réttri
leið, bráðlega kom ég niður á troðning á bjarginu.
En í stað þess að snúa við og halda niður undir brekku hélt ég nú norðureftir
út Króksbjörg til Kálfshamarsvíkur enda blasti við ljós hins mikla vita á
Kálfshamarsnesi en hið hvíta ljós hans hafði ég líka séð í heiðinni. Ég hélt
ótrauður áfram för, þó frost væri komið mikið við bjargið. Er ég kom að Fossá
heyrði ég drunurnar í fossinum þar sem hann steypist af bjarginu í sjó niður.
Í góðu veðri á sumrum er þar einn fallegasti staður í Húnaþingi, fossinn,
gatkletturinn og Bjargastapi út í sjónum eru þar öll sem í röð en fuglinn flýgur
til og frá björgunum um loftin blá og út á sæinn. En nú var enga fegurð hér að
sjá þar sem líka var dimmt í lofti.
Vað var á Fossá rétt fyrir ofan fossbrúnina og síðan troðningar fyrir norðan
ána, þá var og vörðubrot efst í árgilinu við veginn úteftir. Þetta árgil varð fullt
í fyrstu hríðum og þá ófært þó því væri eigi til að dreifa nú. Þótti mér heldur
draugalegt að fara það í þessu veðri, ég treysti mér líka betur til að finna brúna
heldur en vörðuna. Hélt ég því yfir mýrina fyrir ofan gilið en þar var bjálkabrú
Einn fallegasti staður í Húnaþingi, Bjargastapi, Gatkletturinn og fossinn í Fossá þar sem
hún fellur í sjó fram.