Húnavaka - 01.05.2015, Page 127
H Ú N A V A K A 125
skrásetjari þessa pistils. Í kjöt-
húsinu eru allir starfsmenn í
hvítum sloppum og þarna er
Sverrir dýralæknir í hvítu og
skoðar heilbrigði skrokkanna,
flokkar þá og lætur stimpla.
Reyndar þykir stimpilblekið
ekki auka á heilbrigði kjötsins
og er mælt með því að stimp-
ill inn sé skorinn burt við eld-
un en það er önnur saga. Til stimplunar
hefur hann aðstoðarmann, karl eða konu,
gjarnan ungstúdent sem hyggur á lang-
skóla nám.
Í kjöthúsinu ríkir agi og viðeigandi
þrifnaður. Guðmundur Agnarsson leyfir
enga léttúð eða gassagang og vill hafa
stjórn á sínu fólki. Skrokkunum er trillað
eftir brautum og sendir með lyftu niður í
neðri salinn, að því verki kemur Nonni í
Skuld (Jón Arason fræðimaður) og fleiri
ungmenni koma þarna við sögu. Nunna,
kona Guðmundar og Imma frá Sölvabakka
sjá um pokunina en Einar minkabani,
maður Immu, er líka í kjöthúsinu en fer svo
í að salta kjöt í tunnur. Sú fullvinnsla fer
fram í „eldgömlubúðinni“, sem seinna var
flutt að Hofi í Vatnsdal, þar sem hún
skartar nú sem gestahús í túni.
Guðmundur metur sjálfur kjötið og
flokkar það við vigtina. Þarna er Ari í
Skuld og líka Páll Geirmundsson og færa
bæði flokk og fallþunga til bókar. Páll bjó
að góðri reynslu og þekkingu sem hann
hafði aflað sér í Gagnfræðaskóla Akureyrar,
hvaðan hann útskrifaðist árið 1919.
Skrokk arnir lenda að lokum í höndunum á
Garðari í Kúskerpi, Jóni Stefánssyni, Adda
á Sölvabakka, Baldri á Skúfi, Svavari
Agnars og Hólma hestamanni. Þetta eru
köldu karlarnir og þeir taka skrokkana
engum vettlingatökum þegar þeir stafla
þeim í frystiklefana. Þeirra athafnasvæði
eru frystiklefarnir, við 30 gráðu frost og það
fer ekki hjá því að menn taka lit við slíkar
Ingibjörg Pálsdóttir
(d. 2004)
Elsa Ingvarsdóttir
(d. 2007)
Sverrir Markússon
(d. 2009)
Páll Geirmundsson
(d. 1975)
Garðar Stefánsson
(d. 1999)
Guðmundur Agnarsson (d. 1969)
Sigurunn Þorfinnsdóttir (d. 1974)
Einar Guðlaugsson
(d. 2008)
Ari Jónsson
(d. 1967)
Jón Stefánsson
(d. 1988)
Árni Jónsson
(d. 2004)