Húnavaka - 01.05.2015, Qupperneq 150

H Ú N A V A K A 148
Þó allt sé þetta sem skuggi af Reykjavíkurdýrðinni þá er eitthvað heillandi
við þetta sveitalíf sem oft er svo frjálst og glatt. Ég er að mestu búinn með
manntalið enda hefst nú jólaundirbúningur, að hafa ræður til, ráðstafa því öllu
saman. Ég hef mest verið einn á bátnum í vetur og haust nema hvað gömul
kona hefur verið heima þegar ég hefi tekið þessa stóru törn. Ég á þó von á
einni úr Borgarfirði.
Ég er mjög upptekinn af þeirri hugsun að losa mig við þennan starfa í vor,
hvað sem tekur þá við. Ekkert getur haldið mér í þessu starfi lengur nema
einhver kvenkostur sem væri eigandi. Ég verð ef til vill einn mánuð í Reykjavík
í vetur, þá sný ég snældu mína fyrir framtíðina.
Nú er ráðskonan komin og kom með jólagjöf frá þér sem ég þakka.
Vonandi verð ég nú nýr og betri maður og léttari í anda. Það kom sér vel að
hún kom því ég fékk á mig jarðarför vestur í Hrútafirði enda hefi verið í burtu
alla daga í viku. Ástríður virðist mér hafa góðan mann að geyma en slíkt er
jafnan mikils virði nú á dögum.
Þinn frændi, Pétur.
Eftirmáli:
Það er ómögulegt að vera að þræla konunni
Átta árum seinna skrifar sr. Pétur frændkonu sinni jólakveðju. Kveðjan er stutt, skrifuð aftan
á bréfspjald en á framhlið þess er mynd af Skrapatungurétt. Nú hafa hlutirnir breyst
verulega til batnaðar. Heimsóknirnar á Kvennaskólann á Blönduósi reyndust að lokum
gjöfular því þar hitti hann lífsförunautinn, Dómhildi Jónsdóttur, húsmæðrakennara, ættaða
frá Akureyri. Þau giftu sig árið 1956 og þegar þetta bréf er skrifað er eldri sonurinn, Jón
Hallur, kominn í heiminn. Loksins er undirskriftin eitthvað meira en Pétur.
Höskuldsstöðum 24/12 1959.
Frændkona góð.
Héðan er allt gott að frétta, heilsan góð, drengurinn dafnar vel, segir pabbi
og mamma og kis kis. Ég er að læra á bíl nú í elli minni, það er vont að fá hér
kennara, því þeir sem mega kenna hafa eigi tíma til þess. Ég keypti bíl í sumar
af tengdaföður mínum, hann fékk sér Volkswagen. Dómhildur hefur mikið
keyrt mig í haust og vetur, það er ómögulegt að vera að þræla konunni svona
mikið út við það.
Hér gekk mikið á í sumar, var það einkum Páll Kolka er vildi Jón Pálmason
pólitískt feigan strax svo hann gæti sjálfur farið fram. Páll átti lítið fylgi er til
kom enda fór hann illa að þessu. Vann ég á móti honum sem ég mátti. Fór
hann suður uppúr þessu og lýsti yfir í heyranda hljóði á síðasta fundinum í
haust að hér yrði hann eigi héraðslæknir meir.
Kær kveðja, Pétur Þ. Ingjaldsson og fjölskylda.