Húnavaka - 01.05.2015, Page 157
H Ú N A V A K A 155
Guðmundsdóttur frá Skollatungu í Gönguskörð-
um. Var hún tæpum 15 árum yngri en hann. Ekki
var þó Sveinn óslitið í Elivogum því að fardagaárið
1910-11 var hann vinnumaður á prestssetrinu
Höskuldsstöðum á Skagaströnd hjá síra Jóni
Pálssyni. Þarna undi hann hag sínum miður vel
eins og eftirfarandi vísur votta er hann orti við
burtför frá Höskuldsstöðum:
Þá er liðið þetta ár,
það var seinna en vildi.
Allmörg sviða úfin sár
eftir hjá mér skildi.
Augum glaður lífið lít,
leystur þrældómsböndum.
Höskuldsstaða - skal nú - skít
skola af snjáldri og höndum.
Í „Andstæðum“, sem út komu 1933, stendur reyndar: „Tólf mánaða skal
nú skít“ en í eiginhandriti Sveins, sem er í mínum höndum, er vísan eins og að
ofan greinir.
Á Höskuldsstöðum orti Sveinn allmikið. Um sveitungana, Vindhælinga,
orti hann eftirfarandi vísu:
Fæstir nýtan eiga auð
æðstu tilfinninga.
Hvar þú lítur svartan sauð,
sérðu Vindhælinga.
Eins og áður sagði orti Sveinn talsvert á Höskuldsstöðum. Þar orti hann
kvæði, minni Jóns Sigurðssonar, sem sungið var á Blönduósi, er minnst var
aldarafmælis hans, hinn 17. júní 1911. Kvæðið hófst með þessu erindi:
Ó, heill þér Jón, þú Íslandshetjan æðsta,
þín afreksverk þau skulu gulli skráð.
Þinn ferill lá á frægðarmarkið hæðsta,
sem fyrri enginn maður hafði náð.
Þú komst sem ljós, er lýsir myrka vegi
og ljóma slær á hæð og slétta grund.
Á hundrað ára afmælis þíns degi
þér einum helgum þessa gleðistund.
Sr. Jón Pálsson prestur á
Höskuldsstöðum.