Són - 01.01.2008, Blaðsíða 40

HAUKUR ÞORGEIRSSON40
23 Klókur talaði karl við Þór
kneypilega með orðum fór,
„svó vil eg heill að eg sættir býð
sjálfum þér fyri heimalýð.“
Orðið kneypilega mun vera eindæmaorð. Í rímnaorðabók sinni leiðrétt-
ir Finnur Jónsson það í kneyfiliga og þýðir sem „frygtsomt“ en eftir því
sem ég kemst næst mundi kneyfiliga einnig vera eindæmaorð. Jafnvel
þótt leiðréttingin væri samþykkt get ég ekki séð að merkingin sem
Finnur heldur fram sé einboðin af líklegum orðsifjum. Hann virðist
einna helst hafa ráðið hana af samsvarandi stað í Gylfaginningu en
þar segir:
Eigi þarf langt frá því at segja, vita megu þat allir hversu hræddr
búandinn mundi vera er hann sá at Þórr lét síga brýnnar of-
an fyrir augun; en þat er sá augnanna, þá hugðisk hann falla
mundu fyrir sjóninni einni samt.28
Ef vafaorðið er sett til hliðar verður ekki séð af rímunum að bóndinn
sé viti sínu fjær af hræðslu.
Bóndinn og Þór komast síðan að samkomulagi.
24 Sauðungs anzar sifjarblóð,
síðan týndi öllum móð,
„Þjálfi vil eg að þjóni oss
þrýstiligr og seima Hnoss.“
25 Karl var eigi í svörunum seinn,
segir að Þór skuli ráða einn;
röskur fylgdi bauga Baldr
Bölverks *syni um allan aldr.
* syni] < sonur. FJ
Mér þykir freistandi að túlka þessa senu sem fyrsta merki þess að
upplýsingarnar í kynningunni á persónunum standist ekki. Bóndinn
er sagður klókur og við gætum jafnvel látið okkur detta í hug að
honum hafi vel líkað að senda börn sín í þjónustu þrumuguðsins.
28 SnE (1988:37).