Són - 01.01.2008, Blaðsíða 44

HAUKUR ÞORGEIRSSON44
Þarna er Þór farinn að smjaðra fyrir jötnunum. Í sjöttu vísu fyrstu
rímu kallar Þór Útgarða-Loka „níðskan“ en nú er hann í munni Þórs
kominn „með ítra lund“ og hefur unnið „sigur til dáða“. Ekkert þessu
líkt er í Gylfaginningu en þetta er skemmtileg viðbót.
Þrautir Útgarða-Loka og niðurlag rímnanna
Ekki er hér rými til að fjalla ítarlega um seinni hluta rímnanna en þó
verður drepið á örfá atriði. Í höll Útgarða-Loka glíma Þór og félagar
hans við ýmsa andstæðinga sem ekki eru allir þar sem þeir eru séðir.
Seinna útskýrir Útgarða-Loki hvernig í pottinn var búið. Síðasti and-
stæðingurinn er kynntur svo til sögunnar:
Kalli mér hingat kerlinguna fóstru mína Elli, ok fáisk Þórr við
hana ef hann vill. Felt hefir hon þá menn er mér hafa litizk eigi
ósterkligri en Þórr er.31
Þór verður að vægja í þessari glímu og það útskýrir Útgarða-Loki
seinna svo:
En hitt var ok mikit undr um fangit er þú stótt svá lengi við ok
fell eigi meir en á kné Äðrum fæti er þú fekzk við Elli, fyrir því
at engi hefir sá orðit, ok engi mun verða ef svá gamall er at elli
bíðr, at eigi komi ellin Ällum til falls.32
Þetta hefur rímnaskáldinu ef til vill þótt dálítið klaufalegur samsetn-
ingur. Fyrst er Þór látinn glíma við kerlingu sem heitir Elli og síðan
kemur í ljós að það er reyndar ellin sjálf. Þetta er kannski einum of
augljóst. Í rímunum er farið öðruvísi að; þar er kerlingin kynnt svo:
IV 15 Köppum sýndist kerling stór,
komin þó *sýnt í elli,
rýgur tók og réð á Þór,
Rymr varð laus á velli.
* sýnt] < styntt. FJ
31 SnE (1988:42).
32 SnE (1988:43).