Dagblaðið Vísir - DV - 06.06.2008, Blaðsíða 8

8 FÖSTUDAGUR 6. JÚNl 2008
Fréttir DV
111 [i Héraðsdómur
: li|| Reykjavíkur
1111!Aða,meðí:erð
I 'IKO* m^ísíns ferfram
. ninnrr rontom kar
september.
I gær tók Héraðsdómur Reykjavíkur fyrir mál Borghildar Maack Jónsdóttur, eiganda íbúðar á Sogavegi, gegn
verktakafyrirtækinu Lauffelli ehf. Fyrirtækið leigði íbúðina af Borghildi og framleigði til pólskra verka-
manna. Allt að Qórtán manns bjuggu í fjögurra herbergja íbúðinni í einu. Það segir lögmaður Lauffells rangt.
Fiann Paul, sem starfaði hjá fyrirtækinu um skeið til þess að kynna sér aðbúnað starfsmanna, segir aðbúnað-
inn í íbúðinni slæman. i i ,«L u \ R \ W ^ . -L ÉÞt,

\ ■ y

ii

9
„Þeir kvörtuðu undan því að eftir
þrettán stunda vinnudag þyrftu þeir
að bíða í röð fyrir utan baðherbergið
í um það bil klukkutíma."
í gær var tekið fyrir í Héraðsdómi
Reykjavíkur mál Borghildar Maack
Jónsdóttur, eiganda íbúðar á Sogavegi
í Reykjavík, gegn verktakafyrirtækinu
Lauffelli ehf.
Borghildur krefur fyrirtækið um
ógreidda húsaleigu fyrir fimm mán-
aða tímabil auk viðbótarkröfu vegna
þess að fyrirtækið framleigði íbúðina
til pólskra verkamanna, sem störf-
uðu hjá fyrirtækinu um skeið. Rúnar
Svanholt Gíslason, lögmaður Borg-
hildar, segir að í íbúðinni hafl búið
allt of margir, miðað við það sem
húsaleigusamningurinn gerði ráð
fyrir. „Auk húsaleigukröfunnar er svo
viðbótakrafa vegna þess að þeir nýttu
húsnæðið umfram það sem heimilt
var," segir hann
Tæpar þrjú hundruð
þúsund krónur
Tímaritið ísafold fjallaði um að-
búnað starfsmanna Lauffells í febrúar
á síðasta ári. Þar kemur ffam að allt að
11 starfsmenn fyrirtækisins hafi búið
í íbúðinni á sama tíma, en umrædd
íbúð er 140 fermetrar á stærð með
fjórum svefnherbergjum. Fyrir bú-
setuna í íbúðinni borgaði hver starfs-
maður um það bil tuttugu þúsund
krónur á mánuði.
Fiann Paul, sem starfaði hjá fyrir-
tækinu um tveggja vikna skeið til þess
að skrifa umrædda grein í ísafold,
bendir á að starfsmennirnir hafi ver-
ið mjög ósáttir við húsakostinn sem
þeir bjuggu í. „Það var mjög þröngt
um menn. Að minnsta kosti tveir
þurftu að sofa í hverju svefnherbergi
og aðeins eitt baðherbergi er í íbúð-
inni. Þeir kvörtuðu undan því að eftir
þrettán stunda vinnudag þyrftu þeir
að bíða í röð fyrir utan baðherbergið
í um það bil Idukkutíma." Hann seg-
ir að um það bil átta til ellefu verka-
menn hafi búið í íbúðinni á þeim
tíma sem hann vann fyrir fyrirtækið.
Það hafi hins vegar verið breytilegt.
Rúnar Svanholt bendir þó á að
lengst afhafi 14 Pólverjar verið skráð-
ir í íbúðinni. „í samningnum er hins
vegar ákvæði um að ekki fleiri en fjór-
ir myndu búa í íbúðinni," segir hann.
Því má áastla að Lauffell hafi haft
um það bil tvö hundruð og áttatíu
þúsund krónur á mánuði í leigutekj-
ur fyrir að framleigja íbúðina til starfs-
manna. Ekki fæst uppgefið hversu
háar kröfur Borghildar eru, en mál-
ið er þríþætt. Eins og áður sagði fyr-
ir vangoldnar leigugreiðslur og of-
nýtingu íbúðarinnar. Þá snýst krafan
einnig um að skilum á húsnæðinu
hafi verið verulega ábótavant. Aðal-
meðferð í málinu fer fram í septemb-
er.
Fengu íbúðina
endurgjaldslaust
Guðmundur Ómar Hafsteinsson,
lögmaður Lauffells, bendir hins vegar
á að umbjóðendur hans hafi lagt fram
háar tryggingar, fyrir leigunni og því
sé leigan greidd. Hann segir það ekki
rétt að fjórtán pólskir verkamenn hafi
búið í húsinu á sama tíma. „Það voru
umtalsvert færri, um það bil fimm til
sjö manns dvöldu í húsinu á hverjum
tíma. Borghildi var algjörlega ljóst í
upphafi tíl hvers nota átti íbúðina. í
leigusamningnum stendur að leigu-
takinn sé byggingaverktaki með er-
lenda starfsmenn. Hún sér hins veg-
ar einhverja gróðavon í því að ætla að
margfalda upphæðina vegna þess hve
margir dvöldu í íbúðinni, þó hvorki
sé stoð fyrir því í húsaleigulögum né
leigusamningnum."
Hann segir rétt að starfsmenn fyr-
(búinn á Sogavegi Þröngt var um pólsku verkamennina
irtækisins hafi fyrst um sinn borgað
um það bil tuttugu þúsund krónur
á mánuði fyrir leiguna á húsinu, en
síðar hafi Lauffell ákveðið að rtíkka
starfsmennina ekkert fyrir leigu á
íbúðinni. „Fyrirtækið lét þeim íbúð-
ina í té endurgjaldslaust til þess að
gera vel við starfsmennina. Ef þeir
hefðu verið á almennum húsnæðis-
markaði hefði leigan auðvitað verið
umtalsvert hærri."
Langur vinnudagur Eftir þrettán
stunda vinnudag þurftu verkamennirnir
að bíða i allt að klukkutíma eftir að geta
notað salernið.