Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1992, Page 26
24
MÚLAÞING
ferðinni ætluðu þeir að taka alla skipverjana í land, en þá neituðu skip-
stjóri og stýrimaður að fara frá borði, voru þeir orðnir ölvaðir, töldu að
skipið myndi losna af boðanum og hægt mundi að bjarga því.
Fóru þeir þá aftur til lands með tvo háseta, en alls á skipinu voru sjö
menn. Var nú komið fram í myrkur og ekki hægt að gera meira þann
daginn.
Strax um kl. fimm morguninn eftir var farið á strandstað. Fór faðir
minn ásamt Jóni Gíslasyni og einum danska hásetanum út að skipinu á
sama hátt og áður. Var þá kominn mikill sjór í skipið, og voru skipstjóri
og stýrimaður í káetu, en sjór tók þeim í læri. Voru þeir orðnir mjög
Hámundarstaðir og heimilisfólk þar um 1936. Óldruðu hjónin eru Sveinbjörn
Sveinsson og Guðbjörg Gísladóttir, og aðrir tvœr dcetur þeirra, Sigríður og Margrét,
einnig fjögur barnabörn, Sveinbjörn, Guðbjörg, Gústafog Magnús.
kaldir og illa á sig komnir og þurfti að hjálpa þeim í stólinn til að koma
þeim niður í bátinn.
Engu var hægt að bjarga úr skipinu af vörum, brotnaði það síðan þama
í sundur, en talsvert rak úr því á fjöru víðs vegar um Vopnafjörð.
Fyrir þetta björgunarafrek fengu þeir faðir minn og Jón heiðursorður
nokkrum árum síðar frá Redningsmedaljeselskabet í Danmörku, og síðar
þann 30. 07. 1920 fengu þeir einnig Diplom, heiðurskjal frá sama félag-
skap.
Jón Gíslason fór til Ameríku fljótlega eftir að þessi atburður átti sér