Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1992, Side 60

58
MÚLAÞING
allsendis ólöglærðum mönnum væru veitt slík embætti, og hefur Hans
Wíum því staðið tiltölulega vel að vígi eftir eins vetrar nám í lögum,
enda þótt engu prófi hefði hann lokið.12 Vafalaust hefur það og orðið
honum til mikillar styrktar að hafa alizt upp við embættisstörf föður
síns, er hann tók við þessu starfi, þá enn ungur að árum og lítt reyndur.
Um dvöl Wíums í Vestmannaeyjum er fátt kunnugt. Þar mun hann þó
hafa lent í því að eiga tvö launböm með stúlku nokkurri, er Halldóra hét
og var að sögn “allvæn”, enda þótt annars sé ekkert kunnugt um, hvem-
ig sambandi þeirra var háttað.13 Sennilegt er, að þetta óhapp Wíums í
Vestmannaeyjum hafi ráðið mestu um það, að Jens faðir hans rýmdi
embætti sitt í Múlasýslu fyrir honum, enda þótt ástæðan væri að vísu
talin önnur. Hinn 15. september 1739 ritaði Jens bréf til Ochsens stift-
amtmanns og sagðist þá vera á sextugasta aldursári, og yrði hann þess
áþreifanlega var, að kraftar hans fæm stórlega þverrandi, en veikindi og
sjúkdómar ágerðust. Kvaðst hann því mundu fela syni sínum Hans að
gegna embætti í sýslunni í sinn stað, ef konungur veitti samþykki sitt til
þess og bað stiftamtmann að styðja að því.14
Féllst konungur á lausnarbeiðni Jens og gaf hinn 13. apríl 1740 út úr-
skurð þess efnis, að hann mætti sleppa sýsluhluta sínum í Múlasýslu til
sonar síns, Hans, þáverandi sýslumanns í Vestmannaeyjum. Var
Lafrentz amtmanni tilkynnt þetta með bréfi stjórnarinnar frá 30. apríl
1740.15 Fregnir af þessu hafa væntanlega ekki borizt til landsins fyrr en
með fyrstu skipum nokkm síðar, en á meðan gegndi Jens áfram sýslu-
verkum, enda var hann, sem fyrr segir, í embættiserindum, er hann
hvarf í maímánuði um vorið. Hefur Hans verið enn þá í Vestmannaeyj-
um, er faðir hans týndist, því að þar er hann sagður búsettur vorið
1740.16 en seinna um sumarið hefur hann flutzt austur á Fljótsdalshérað.
Að sögn hans sjálfs var það ekki fyrr en í ágústmánuði, eða að afloknu
alþingi þetta ár. Er hann fluttist austur, mun hann hafa fengið til ábúðar
jörðina Egilsstaði á Völlum og verið þar viðloðandi í eitt ár, enda kallar
hann hana “ábýlisjörð” sína, þótt vafasamt sé, að hann hafi nokkum
tímann setzt þar að sjálfur, heldur einungis haft þar vinnuhjú.17 Eftir lát
Jens Wíums vorið 1740 var hálft umboð Skriðuklaustursjarða, sem hann
hafði haft að léni, boðið upp á almennu uppboði samkvæmt þágildandi
lögum og venjum. Fór það fram á alþingi um sumarið, og voru jarðimar
slegnar Þorsteini Sigurðssyni sýslumanni sem hæstbjóðanda fyrir 30 rd.
árlegt afgjald og 90 rd. í festu.18 Ekki virðist Wíum, sem staddur var á
þessu alþingi, hafa tekið þátt í uppboðinu á móti umbjóðanda Þorsteins
eða gert nokkrar ráðstafanir til þess þá, að honum væru slegnar um-