Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1992, Síða 94

92
MÚLAÞING
systkinunum. Viðstaddir þingmenn upplýstu, að tvö vitnanna væru
skyldmenni Wíums. Var Guðný sögð hálfsystir hans og talin hafa verið
ellefu vetra að aldri á umræddu tímabili. Aftur á móti voru þau Olöf og
Wíum sögð systrabörn og mun það hafa verið rétt með farið. Gátu þær
því varla talizt fullgild lagavitni, enda hafði konungur gefið samþykki
sitt til þess við skipun nefndardómsins, að öll vitni mætti leiða til upp-
lýsingar í málinu. Fyrir öll þessi vitni voru lagðar sams konar spum-
ingar og er það eftirtektarvert, að svörin eru mjög á eina lund, og hvergi
koma fram missagnir í framburði þeirra. Öllum spurningum um það,
hvort þau hefðu á umræddu tímabili orðið vör við nokkurn samdrátt eða
annað á milli þeirra Sunnefu og Wíums, sem leitt hefði getað til bams-
getnaðar, svöruðu þau afdráttarlaust neitandi. Yfirleitt bar þeim saman
um það, að Sunnefa hefði verið flutt frá Skriðuklaustri að Egilsstöðum
um fardagaleytið (í sjöttu viku sumars) vorið 1741, en ekki voru þau
spurð um ástæðuna fyrir þeim bústaðaskiptum hennar, og er það allund-
arlegt, þar sem það atriði hefði sennilega getað skipt nokkm máli í
þessu sambandi. Ekkert þeirra kvaðst hafa vitað til þess, að Sunnefa
hefði verið bamshafandi eða haft nokkum grun um það, áður en bamið
fæddist, og öllum bar þeim saman um það, að þau hefðu aldrei heyrt
Hans Wíum orðaðan (“rigtaðann”) við faðemi þess, fyrr en eftir að
Sunnefa hafði kennt honum það á alþingi 1743. Wíum spurði sérhvert
þessara vitna, hvort þau teldu, að hann hefði hagað sér skikkanlega við
Sunnefu sem aðra á heimilinu, og svöruðu þau því játandi. Enn spurði
hann þau, sitt í hverju lagi, hvort þau hefðu orðið þess vör, að Jón legði
sig eftir Sunnefu umræddan vetur, og höfðu þau öll eitthvað um það að
segja. Jón á Ekkjufelli, sem Wíum kvaðst hafa beðið um að láta Jón
bróður Sunnefu sofa hjá sér þennan vetur, segir: “Ég veit þar ekkert til,
utan Jón fór oft úr rúmi frá mér um nætur, þá á leið veturinn”. Einar
Guðmundsson segir, að Jón Jónsson hafi oft flutt sig um nætur úr rúmi
frá Jóni á Ekkjufelli og inn á hápallinn, þar sem Sunnefa svaf, og ekki
farið aftur til “næturhvíldar” í rúm sitt. Hann telur þó, að Jón sakamaður
hafi gert þetta án vitundar sýslumanns. Spurði þá saksóknarinn, hvort
Jón hefði ekki haft annað rúm og önnur föt handa sér að liggja við á há-
pallinum, og játaði vitni því og taldi, að Jóni hefði verið léð þau af
heimafólkinu. Varð Wíum að viðurkenna, að Jón hefði ekki verið hafð-
ur í jámum umræddan vetur fremur en Sunneva. Ólöf Ivarsdóttir kvaðst
einu sinni hafa séð þau systkinin í sama rúmi, undir sömu fötum, svo að
hún myndi eftir, en ekki kvaðst hún muna, hvort það var snemma eða
seint vetrar, en örugglega hafi það þó verið umræddan vetur. Hún sagði,